Ο άνθρωπος έχει μία λειτουργία από την οποία δεν μπορεί να βγει!

Mεγαλώνοντας δημιουργεί έναν χαρακτήρα, ο οποίος προστατεύεται από το εγώ, ώστε να μην μπορεί να τον τροποποιεί το περιβάλλον! Ο χαρακτήρας δημιουργείται από το πώς μεγαλώνεις, τους φίλους σου, τις εμπειρίες σου, τις πληγές σου, τις χαρές σου! Απ’όλα! Και δημιουργείται ένα φυσικό A.I. (Artificial Intelligence) που το δημιουργεί ο εγκέφαλος! Μπορεί να γίνει και καλλιτεχνικό, έξυπνο, δημιουργικό, καλό, ατίθασο… Να έχει όλες τις πλευρές! Δημιουργείς ένα πολυπράγμον, οργανικό A.I.! Οργανικό με την έννοια ότι χρησιμοποιεί και το σώμα σου και την σκέψη σου και τα πάντα! Είναι μία τεχνητή νοημοσύνη! (Artificial Intelligence)

Ο χαρακτήρας το φτιάχνει μαζί με το εγώ; Είναι όλο εσύ που ξέρεις ότι είσαι εσύ! Ο χαρακτήρας, οι εμπειρίες σου, το εγώ το οποίο προστατεύει όλο αυτό! Όλο αυτό που νομίζεις ότι είσαι! Είσαι αυτό!

Από πότε το φτιάχνεις; Από τριών χρονών! Φτιάχνεις αυτό μέσα στο οποίο μπαίνεις! Και τελικά γίνεσαι ο Στέλιος, η Μαρία κ.λπ. Και αυτό «κλειδώνει» και γίνεσαι κάτι σαν cyborg! Δηλαδή από την μία είσαι άνθρωπος και από την άλλη είσαι ρομπότ! Αυτό αντιδρά αυτόματα! Έχει αυτόματες αντιδράσεις και συναισθηματικές και διανοητικές και ψυχολογικές!

Ο μόνος τρόπος να βγαίνεις έξω από αυτό -και βγαίνεις έξω από αυτό!- είναι όταν προσεύχεσαι! Ο δεύτερος τρόπος είναι να το διατάξεις να κλείσει!

Τα A.I. κάποιων, μπορεί αντεπιτιθέμενα το ένα εναντίον του άλλου να μπλοκάρουν! Εκείνη την ώρα πρέπει να το κλείσεις! Να πεις: «ΚΛΕΙΣΕ!» Γιατί ο άλλος είναι ήδη μπλοκαρισμένος! Να βγει έξω αυτό που είσαι!

Τι είσαι; Ο διάολος! Άμα δεν ξέρεις τι είσαι! Τότε γίνεσαι διάολος! Άμα ξέρεις είσαι παιδί του Θεού! Ένα αγνό πλάσμα, μια φωτοψυχή! Άμα δεν ξέρεις μπορείς να γίνεις οτιδήποτε! Είσαι αυτό που είσαι από τον Θεό! Αν είσαι από τον Θεό! Ο Θεός τα δημιούργησε όλα! Αν ανοίξει αυτό το A.I.βγαίνει το φως! Βλέπεις και τον άλλον σαν παιδί, το παίρνεις αγκαλιά, το φέρνεις κοντά σου… Τον κοιτάς σαν καινούργια ύπαρξη! Με το που βγαίνεις από το A.I. και μένεις παιδί, αυτό που λέμε «κατάσταση μαργαρίτας», ήλιου, όλο το δημιούργημα που μένει πίσω μόνο του, κάνει reset! Την ώρα που βγαίνεις από αυτό! Και συνέρχεται! Μετά θα ξαναμπείς βέβαια γιατί το έχεις φτιάξει για ευκολία! Αλλά αυτό που είσαι όταν βγαίνεις είναι καθαρό φως! Οπότε όταν κοιτάς τον άλλον που έχει κολλήσει τον προκαλείς βγαίνοντας έξω να βγει κι αυτός! Ώστε να κάνει reset! Δεν μπορείς να διορθώσεις τα λάθη του δικού του A.I. μέσα από το δικό σου A.I. εκπέμποντας σκέψη ή εμπειρία! Δεν διορθώνεται! Θα διορθωθεί, θα κάνει reset, μόνο όταν τον πείσεις να βγει κι αυτός!

Θα μου πεις αυτό γιατί δεν το κάνουμε σε cyborg; Σε αυτούς που το πνευματικό μέρος, η ψυχή δηλαδή, το φως, έχει ενοποιηθεί οντολογικά με τον χαρακτήρα, το A.I.! Είναι σαν να ανακατεύεις νερό με ζάχαρη! Δεν μπορείς μετά να τα χωρίσεις!

Βγαίνεις μόνο στις περιπτώσεις ενός A.I. που τα έχει φτύσει και έχει σαλτάρει αλλά δεν βγαίνεις σε έναν που είναι cyborg! H ψυχή του έχει ενωθεί με τα χειρότερα μέρη του εαυτού του! Έχουν γίνει τεχνητά μέλη! Ένας φυσιολογικός άνθρωπος όσο λάθος και να είναι μπορεί να βγει! Αυτή αν της πεις να βγει δεν μπορεί! Δεν υπάρχει τίποτα για να βγει από κει μέσα! Επειδή αυτό που είναι έχει ενοποιηθεί με αυτό που κατασκεύασε! Αυτή την περίπτωση η Εκκλησία την αποκαλεί κατάληψη!

Αυτό είναι μια πραγματικότητα που είπαμε! Ουσιαστικά όλο το 24ωρο κινείσαι με το A.I. που έχεις κατασκευάσει από την παιδική σου ηλικία! Όλο το 24ωρο αξιολογείς, βλέπεις, κρίνεις και αντιμετωπίζεις το περιβάλλον σου, μέσα από αυτοματισμό!

Είσαι ένα φυσικό αυτόματο! Και αυτό το έχεις φτιάξει για να μην κουράζεσαι! Σαν αμάξι για να διανύεις μεγάλες αποστάσεις!

Να καταγραφούν αυτά! Γιατί αν ένας νέος καταλάβει μπορεί να κάνει reset σε όλο του το σύστημα! Θα παραμείνει αυτά που έχει μάθει αλλά όταν αντιδρά άσχημα θα μπορεί να το ελέγχει! Βέβαια δεν είναι εύκολο! Και σαν ψυχή του Ήλιου να βγεις έξω πάλι θα κουραστείς, πάλι ταλαιπωρία, να σηκώνεις όλο αυτό για να το επαναφέρεις! Δίνεις όμως στον άλλον μια δυνατότητα που δεν θα είχε ποτέ! Γιατί αν ο άλλος δεν ξέρει να βγαίνει από τον χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει…

Από αυτό που είναι τεχνητό!

Ναι! Δεν μπορεί να σώσει τον άλλον! Μπορεί το ρομπότ να ακουμπήσει στο ρομπότ και να του περάσει μια ιδεολογία αλλά και πάλι μπορεί το άλλο να μπλοκάρει! Μόνο αυτό που πραγματικά είσαι -αν είσαι!- μπορεί να σώσει από τον χαρακτήρα τον άλλον! Όταν λέω χαρακτήρα εννοώ την συνολική λειτουργία! Όλο το κατασκεύασμα!

Κάθε στιγμή να ξέρεις ότι στην ουσία μιλάς με τον κλόουν της πραγματικής σου ύπαρξης! Είναι ο άλλος ένας κλόουν και σου φέρνει τον κλόουν να μιλήσει μαζί σου! Γι’ αυτό και στην ανατολική φιλοσοφία δείχνουν τους γκουρού να κάθονται σε έναν λωτό! Ο λωτός που ανοίγει είναι η ψυχή! Όταν κλείνει είναι ο χαρακτήρας! Αν το καταλάβουν οι νέοι… Την ώρα που συγκρούονται με κάποιο!

Αλλά δεν αξίζει να το κάνεις αυτό σε cyborg! Είναι το σημείο που το αγνότερο σου μέρος έχει ενοποιηθεί απόλυτα με τον εγωισμό σου! Εκεί βρίσκουμε και όλες τις πλάνες! Που ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι Θεός! Είναι Θεός αλλά όχι αυτό! Αυτό που πιστεύει ότι είναι Θεός είναι κατασκεύασμα! Αυτό που πραγματικά είναι Θεός και είναι μέσα δεν πιστεύει ότι είναι Θεός! Γιατί κανένας Θεός δεν ξέρει ότι είναι Θεός! Ο Θεός είναι ένα ιδεολόγημα! Ένα κατασκεύασμα! Ο Θεός δεν έχει ανάγκη να κατασκευαστεί από τον νου για να υπάρξει! Είναι μία αυτούσια δυνατότητα άπειρου ηλιακού φωτός! Δεν προσδιορίζει τον εαυτό του ούτε σαν Θεό ούτε σαν καλό ούτε σαν μαλάκα! Είναι απόλυτα ισορροπημένο και φωτεινό! Αν οι Θεός ιδεολογήσει γίνεται άνθρωπος! Και έχει όρια! Ο Θεός δεν έχει όρια, δεν σκέφτεται δεν ιδεολογεί! Όταν ο άνθρωπος σκέφτεται, μπουσουλάει! Ο Θεός είναι όρθιος! Ακαριαία μετακινείται και διορθώνει!

Όσο γρήγορα και αν μπουσουλάς παραμένει μπουσούλημα! Ο Θεός δεν θεωρεί την σκέψη κάτι που του χρειάζεται! «Υπάρχει περίπτωση ένα ον να μη σκέφτεται;» Φυσικά! Αυτό το ΟΝ που είναι Δημιουργός ΟΛΩΝ! Δεν χρειάζεται να σκέφτεται! Γι’ αυτό μπορεί και δημιουργεί!

Τραγικό! Μιλάμε μέσα από τα A.I. μας! Μπλοκάρουν συνέχεια! Έχουν αμφιβολίες, φόβους, αδυναμίες. επαναληπτικότητες, υπερεκτιμήσεις, προσκολλήσεις, πληγές, ψέμα, καχυποψία! Μη βάζεις μπροστά το A.I. σου! Δεν ξεκουράζεσαι! Εσύ θέλεις να κοιμηθείς και αυτό να μείνει ξύπνιο! Δεν έχεις μάθεις να βγαίνεις από αυτό! Κολλάει! Τα κολλήματα που έχει αποταμιεύσει δεν θα τα ξαναβγάλει; Τα βγάζει κατά την χρήση! Και την ανταποκρισιμότητα με τους άλλους! Καθένας έχει κάνει καλή σύνταξη σε αυτό που θέλει να λέγεται και να είναι!

Όταν κλείσει το bot κάθεσαι πάνω σε μια μαργαρίτα, στο κέντρο του Ήλιου! Και τα βλέπεις όλα αλλιώς! Αυτό ακριβώς είναι η μεταμόρφωση στο Θαβώρ!

Άφησε τον χαρακτήρα του, το bot του -άνοιξε! Και αυτό που ήταν μέσα βγήκε! Ο Ήλιος! Είναι Ήλιος! Και έδωσε φως! Και το άφησε! Δεν είπε τίποτα! Ανοίγει ο λωτός! Και να μην πεις τίποτα ελευθερώνονται οι άλλοι από τα φύλλα του χαρακτήρα!

Το Φως! Από μόνο του βγαίνει;

Αυτό είσαι! Ξέρεις γιατί το κλείνουν όλοι και δεν θέλουν να βγουν από αυτό; Γιατί δεν θέλουν να ΔΟΥΝ τι είναι! Άμα είναι ΑΥΤΟ, είναι απόλυτα καλό!

Άρα είναι επιλογή! Και επιλογή! Και επειδή δεν υπάρχει σκέψη τότε, ανησυχούν μήπως δεν θα υπάρχουν! Η ύπαρξη αναδύεται μέσα από τα πνευματικά μέλη που αναδύονται και τις εμπειρίες, τον τρόπο που μεγαλώνεις! Το ίδιο το φως έχει αυθυπαρξία η οποία δεν αναζητά την ύπαρξη σε φυσικό επίπεδο! Παρόλα αυτά μπορεί να την διαχειριστεί! Αλλά αν ήξεραν να «βγαίνουν» θα ήταν υπέροχο!

Εξού το «Εγώ είμαι πατέρας!» «Εγώ είμαι μητέρα!» Μπορείς να πεις: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου!» Καταλαβαίνεις τι είσαι απευθείας! Γιατί αυτό είσαι! Η αιχμαλωσία έχει προκύψει από το A.I. σου! «Create your A.I.» σου λένε από 2-3 χρονών! Σου μαθαίνουν πράγματα που έχουν σχέση με την φυλή σου, το χρώμα σου, την μάνα σου, τον πατέρα σου, τις πεποιθήσεις σου, το σχολείο σου, τους φίλους σου, τις αποτυχίες σου, τους επαίνους σου, τα ταλέντα σου… Δημιουργείται ένα πολυσύστημα το οποίο κλείνει! Και όσο το χρώμα που του δίνεις γίνεται σκοτεινό αντί να είναι διάφανο τόσο λιγότερο φως εκφράζεις!

Είναι ένα update στον τρόπο που βλέπεις την ανάσταση! Είναι η μετακίνηση του λίθου! Και μέσα από την σπηλιά του A.I.-χαρακτήρα βγαίνεις! Και υπάρχει ανάληψη στις ιδέες σου! Γίνεται reset, γιατί από τότε που βγήκε από κει ο Χριστός, τον είδαν οι μαθητές μετά! Δεν τον γνώρισαν όμως!

Εν ετέρα μορφή! Δεν τον γνώρισαν γιατί δεν είχε τον χαρακτήρα του A.I. του! Ήταν καινούργιος! Έστω και λίγο να βγεις σε μια κρίσιμη στιγμή, θεραπεύεσαι και εσύ και η στιγμή και ο άλλος! Αυτό είναι το Μεγάλο!

Αν αρχίσεις, και το κάνεις σιγά σιγά, θέλεις να φας κάτι που σου αρέσει πάρα πολύ ή κάτι που θέλεις πάρα πολύ, πες: «Κλείσε με!» Θα ανοίξει και θα σταματήσει να το θέλεις! Ή πας να τσακωθείς, και λες: «Κλείσε!» Δεν είναι ανάγκη να βγεις ολοκληρωτικά! Μπορείς από μέσα να κλείνεις μεγάλες αρμάδες αισθημάτων, πεποιθήσεων και αντιδράσεων που δεν σου είναι απαραίτητες!

Έξυπνο δεν είναι αυτό για τα νέα παιδιά να το μάθουν; Να εξασκηθούν σε αυτό! Το πρώτο είναι η προσευχή και το δεύτερο η εξάσκηση! «Κλείσε-Άνοιξε!» Να ανοίξει εν ετέρα μορφή! Αν το μάθαιναν από μικρά τα παιδιά ούτε θεούς θα χρειάζονταν ούτε δαίμονες! Ο Θεός είναι άχρηστος γιατί δεν ξέρει ότι είναι Θεός! Είναι απεριόριστος! Δεν περιορίζεται σε αυτό που νομίζει ο νους σου! Απλά ΕΙΝΑΙ! Φωνάζουν θεέ μου, θεέ μου! Και να τον φωνάξεις…

Καταλαβαίνει ως υπέρτατη νοημοσύνη ότι είσαι ένα ηλίθιο που μπουσουλάει! Ακούει τις άναρθρες κραυγές όπως η μάνα και έρχεται! Αλλά δεν έρχεται επειδή ο ίδιος εννοεί ότι είναι ΑΥΤΟ που εσύ θέλεις να είναι! Δεν έχει όνομα ή περιορισμό! Αυτό που πιστεύεις είναι ο προσωπικός σου Θεός! Είναι το κομμάτι του που είναι μέσα σου! Όπως εσύ τον καταλαβαίνεις! Αλλά έλα που δεν τον καταλαβαίνεις!

Σου έχουν διαμορφώσει το A.I. σου! «Θα τον λες θεό, θα κλαις, θα χτυπάς το κεφάλι σου ή θα κάνεις σαμανισμό για να τον προσκαλείς!» Όχι! Μία λέξη είναι: ΚΛΕΙΣΑΙ! Και νά ο Θεός! Όταν κλείσεις εσύ, αυτό που δεν είναι «θεός» -θεό τον λέει η προσωπικότητα!- αυτό που ΕΙΝΑΙ θα εμφανιστεί! «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ!» Δεν χρειάζεται να προσθέσεις τίποτα άλλο! Τι είσαι; Οι ρόλοι;