Σε 100 χρόνια οἱ ἄνθρωποι θὰ εἶναι κάτι ἄλλο;

Δὲν ξέρω, μπορεῖ καὶ νὰ κάνω λάθος ἢ νὰ ἀντιλαμβάνομαι διαφορετικὰ ἢ νὰ βρίσκομαι σὲ λάθος ἐποχὴ ἢ νὰ ἔρχομαι ἀπὸ ἄλλο πλανήτη ἢ διάσταση -ποὺ μᾶλλον εἶναι τὸ πιὸ δόκιμο και ίσως το γνωρίζω- σίγουρα όμως ἔχω γεννηθεῖ σε στρεβλή ἐποχή, ἀλλὰ τὸ βλέπω ἤδη.

Ἔκανα ἀρκετό καιρό νὰ ἐπισκεφτῶ τὴν πατρίδα μου, βρίσκεται σὲ παραθαλάσσιο καὶ ἥπια τουριστικὸ μέρος. Ἡ κίνηση ἀπερίγραπτη, ὁ κόσμος πολύς, οἱ δρόμοι σὲ συμφόρηση, ὁ ἐγωϊσμὸς σὰν κυρίαρχη δύναμη νὰ πλανᾶται ὁλόγυρα σὲ χαμηλὸ ὕψος σὰν τὴν πρωϊνὴ ὀμίχλη ἐπάνω ἀπὸ ἀνθρώπους, αὐτοκίνητα καὶ ζῶα κοντὰ στὸ ἔδαφος καὶ νὰ μπαινοβγαίνῃ στὶς αὐτόματες πόρτες τῶν καταστημάτων… Οἱ ἐκφράσεις τῶν ἀνθρώπων -ὅσες ἦταν ὀρατὲς- στρεβλωμένες σὲ μία εἰρωνικὴ γιὰ τοὺς ὑπολοίπους ἔκφραση, ἡ αἰσθηση ποὺ ἀνεδύετο ἀπὸ τὰ σκεπτικά τῶν ἀνθρώπων σὲ παροξυσμὸ ἐγωπάθειας, ἀρρωστημένης, ἐλευθεριάζουσας αἰσθήσεως, ψεύτικης ἀνεξαρτησίας. Ένας συνδυασμὸς νοσηρῆς κυριαρχίας τοῦ τίποτα νὰ ἐπικρατῇ στὰ ἀπρόσιτα ὄντα ποὺ περιδιάβαιναν γύρω μου.

Περνοῦσαν δίπλα μου σὰν «βλήματα» ποὺ ἐκτοξεύονταν ἀπὸ τὸ θανατηφόρο ὅπλο τοῦ πολιτιστικοῦ τίποτα της εποχής , ἕνα ὅπλο ποὺ τὸ κρατοῦν στὰ χέρια τους οἱ δημοσιογράφοι τῆς τηλεοράσεως και των ΜΜΕ της προπαγάνδας και της βαθιάς ομαδικής ύπνωσης.

Περνῶντας τὶς γυάλινες πόρτες βρέθηκα σὲ ἕναν κόσμο τοῦ μέλλοντος.

Ἴσως περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μισούς, διαφορετικῶν ἡλικιῶν νὰ φοροῦν μὲ ἀπάθεια τὶς χρωματιστὲς μάσκες τους μὲ μία ἔκφραση ἐσταβλισμένου ζώου στὰ μάτια τους -σὰν νὰ μὴν συμβαίνει τίποτα- ἀπόλυτα τυποποιημένοι ἀπὸ τὴν τηλεόραση καὶ ὑποτεταγμένοι σὲ μία μοῖρα ποὺ δὲν ἐπέλεξαν, ἀλλὰ τοὺς δόθηκε καὶ τὴν ἀποδέχθηκαν.

Τὸ καλοκαίρι, μὲ 36 C, χωρὶς πανδημία, χωρὶς κρούσματα, χωρὶς στατιστικές, μὲ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ἐμβόλια, χωρὶς οὐσιαστικὸ κίνδυνο ( ἡ παγκόσμια τρομοκρατία δύο ἐτῶν ἔχει πιάσει τόπο), αὐτοὶ είμαστε οἱ νεοέλληνες λελέδες καὶ τὰ χούφταλα, νὰ φορᾶνε τὶς μάσκες μὲ περηφάνεια! Δὲν μποροῦσε νὰ μὴν φέρει μὲ συνειρμὸ τὴν «περηφάνεια» τῶν ἀνώμαλων εκδοχών σακατεμένων χαρακτήρων ποτέ μου δὲν κατάλαβα: γιατὶ πρέπει κάποιος νὰ εἶναι ανόητος ή ινφλουένσερ ή άλλο ψώνιο για νὰ εἶναι περήφανος.

Εἶναι αὐτοὶ οἱ ἀφυπνισμένοι; Εἶναι αὐτοὶ οἱ Ἕλληνες τῆς αὐριανῆς ἡμέρας; Εἶναι αὐτοὶ οἱ ἀπόγονοι τῶν Ἀρχαίων Ἕλλήνων; Ὄχι, σε ὅλες τὶς ἐρωτήσεις.

Εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς Ελλάδας ποὺ ο πολιτισμός της σας εἶπε ὅτι θὰ εἶναι τὸ κυρίαρχο εἶδος του φωτός -ἀλλὰ τὸ εἶπε μὲ τρόπο, μήπως καὶ σᾶς συνετίσει καὶ ἀποφασίσετε νὰ κάνετε μία ἀρχὴ: νὰ σκεφτεῖτε ὅτι βρισκόμαστε πολὺ λίγο πρὶν τὸν ἀφανισμό μας!

Εἴμαστε τὸ τελευταῖο ὀχυρὸ του κόσμου, καὶ ἀκόμα ἀναρωτιόμαστε αντί να εργαστούμε με ευφυΐα και αγιότητα!