ΘΙΒΕΤΑΝΙΚΟΣ ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ

ΝΤΑΡΜΑ ΚΑΓΙΑ

Το Ντάρμα Κάγια είναι η Ύστατη Πραγματικότητα, Αυτό που Υπάρχει Πάντα, Άμορφο, Αδιαφοροποίητο, Απεριόριστο. Είναι το Άνευ Ιδιοτήτων, Αυτό που δεν έχει προσδιορισμούς.
Είναι Μπόντι, Πλήρης Αντίληψη της Πραγματικότητας (Κενότητα). Είναι Αρχή (Υποστήριγμα) κάθε φαινομένου. Είναι ως Κενότητα η «ουσία» κάθε όντος. Με μία λέξη είναι Συνείδηση Άμορφη, Κενή, χωρίς περιεχόμενο (υποστήριγμα κάθε αντίληψης).
Το Ντάρμα Κάγια ως πεδίο ύπαρξης ονομάζεται «Ντάρμα Ντάτου».
Το Ντάρμα Κάγια εκπροσωπείται από τον Σαμάντα – Μπάντρα (αυτός που δεν έχει Αρχή ή Τέλος, η Πηγή κάθε Αλήθειας).

Μιλώντας για εκπροσώπηση εννοούμε την προσωποποίηση αρχέγονων, παγκόσμιων, δυνάμεων, πνευματικών δραστηριοτήτων, νόμων. Δεν εννοούμε προσωπικές θεότητες.

ΣΑΜΠΧΟΓΚΑ ΚΑΓΙΑ

Από το Ντάρμα Κάγια αναδύεται αυθόρμητα το Σαμπχόγκα Κάγια, η Εκδήλωση, η Διαφοροποίηση της Συνείδησης, που συμπεριλαμβάνει όλα τα φαινόμενα, «υποκειμενικά» και «αντικειμενικά». Όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις είναι μόνο φαινόμενα (χωρίς καμία δική τους πραγματικότητα). Όπως αναδύονται από το Κενό έτσι πάλι εξαφανίζονται μέσα σε Αυτό (όπως τα σύννεφα στον ουρανό).

Υπάρχουν δύο ειδών δραστηριότητες που διαμορφώνουν δύο πεδία ύπαρξης: το «Αρούπα ντάτου» (δραστηριότητα χωρίς μορφές) και το «ρούπα ντάτου» (δραστηριότητα με μορφές).

Στο Αρούπα ντάτου η δραστηριότητα εκδηλώνεται στα πλαίσια μίας παγκόσμιας ενότητας – όπου υποκείμενο και αντικείμενο δεν έχουν διαχωριστεί – γι’ αυτό και οι δραστηριότητες σε αυτό το πεδίο χαρακτηρίζονται ως «τέλειες», ως «σοφίες».
Διακρίνονται πέντε ειδών δραστηριότητες (που εκπροσωπούνται από τους Πέντε Ντυάνι Βούδες).
1) Η Σοφία του Ντάρμα Ντάτου. Αυτό που υπάρχει πραγματικά είναι το Ντάρμα Ντάτου. Μέσα σ’ Αυτό υπάρχει η δυνατότητα της Διαφοροποίησης, είναι η Αρχή της Διαφοροποίησης. ΄Οταν η Διαφοροποίηση δεν εκδηλώνεται αποκαλύπτεται το Ντάρμα Ντάτου, η Κενότητα που διαπερνά τα πάντα. Όταν η Διαφοροποίηση εκδηλώνεται, τότε αποκαλύπτεται η δυνατότητα να εμφανισθούν όλα τα φαινόμενα. Όλα αυτά στηρίζονται στο Ντάρμα Ντάτου, το Ντάρμα Ντάτου αποκαλύπεται ως το «Σπέρμα, η Δυνατότητα, της Αλήθειας». Έτσι η Σοφία του Ντάρμα Ντάτου έχει δύο όψεις. Από την μία μεριά ταυτίζεται, ως ένα σημείο, με το Ντάρμα Ντάτου (κι από αυτή την άποψη ξεπερνά το Σαμπχόγκα Κάγια), κι από την άλλη μεριά εκφράζει την αρχή της Διαφοροποίησης, που συμπεριλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες της διαφοροποίησης, όλα τα φαινόμενα (κι από αυτή την άποψη «βρίσκεται» μέσα στο Σαμπόγκα Κάγια). Η Σοφία του Ντάρμα Ντάτου που διαπερνά τα πάντα, η Σοφία που γεννιέται από την Κενότητα που διαπερνά τα πάντα, εκπροσωπείται από τον Βαϊροτσάνα, τον Εκδηλωτή, (Αυτός που εμφανίζει τα πάντα με σχήματα), που ως ένα σημείο ταυτίζεται με τον Σαμάντα – Μπάντρα κι ως ένα σημείο διαφοροποιείται από Αυτόν. Έτσι, τελικά, η Σοφία του Ντάρμα Ντάτου είναι η Θεμελιακή, η Ουσιαστική Σοφία (μία κατάσταση όπου υποκείμενο-αντικείμενο ταυτίζονται, μία συνειδησιακή κατάσταση ταυτότητας που περικλείνει τα σπέρματα όλων των διαφοροποιήσεων).
2) Η ως Καθρέφτης Σοφία. Είναι η Δραστηριότητα κατά την οποία η Συνείδηση, όπου υποκείμενο-αντικείμενο ταυτίζονται, αντανακλά ως καθρέφτης τα φαινόμενα, μία συνειδησιακή κατάσταση κενότητας χωρίς διαφοροποιήσεις. Η ως Καθρέφτης Σοφία εκπροσωπείται από τον Βάτζρα-Σάτβα, τον Θριαμβεύοντα του Θείου Νου.
3) Η Σοφία της Ισότητας. Είναι η Δραστηριότητα κατά την οποία η συνείδηση, όπου υποκείμενο-αντικείμενο δεν διαχωρίζονται, εξομοιώνει όλες τις διαφοροποιήσεις αποκαλύπτοντας την βαθύτερη ενότητα, μία συνειδησιακή κατάσταση παγκόσμιας ενότητας. Η Σοφία της Ισότητας εκπροσωπείται από τον Ράτνα-Σαμπχάβα, τον Εξωραϊστή.
4) Η Σοφία που διακρίνει τα πάντα. Είναι η Δραστηριότητα κατά την οποία η Συνείδηση, όπου υποκείμενο-αντικείμενο διακρίνονται αλλά δεν διαχωρίζονται, διακρίνει όλα τα φαινόμενα (στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους) μέσα στα πλαίσια της ενότητας, μία συνειδησιακή κατάσταση στην οποία το υποκείμενο καταλαμβάνει όλο τον χώρο του αντικειμένου (όπου αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μία κοινή βάση πίσω από όλα τα φαινόμενα, μία κοινή ενέργεια πίσω από όλα τα φαινόμενα, μία κοινή εμπειρία πίσω από όλα τα φαινόμενα). Η Σοφία που διακρίνει τα πάντα εκπροσωπείται από τον Αμιτάμπα, τον Φωτίζοντα.
5) Η Σοφία που επιτελεί τα πάντα. Είναι η Δραστηριότητα που καθοδηγεί και ωθεί την Συνείδηση στις επιτεύξεις της. Είναι η Δραστηριότητα κατά την οποία μετακινούμαστε ανάμεσα στην κατάσταση όπου υποκείμενο-αντικείμενο δεν διαχωρίζονται, και την κατάσταση όπου υποκείμενο-αντικείμενο διαχωρίζονται (και η οποία μας δίνει μία διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας). Η Σοφία που επιτελεί τα πάντα εκπροσωπείται από τον Αμόγκα-Σίντι, τον Δότη της Θείας Δύναμης.

Στο ρούπα ντάτου η Συνείδηση εμφανίζεται διασπασμένη σε υποκείμενο και αντικείμενο.
Διακρίνουμε πέντε ειδών δραστηριότητες, οι οποίες στην πραγματικότητα είναι οι ανώτερες δραστηριότητες που περιγράψαμε μέσα όμως από μία διαφορετική προσέγγιση. Καθώς η Συνείδηση διασπάται σε υποκείμενο και αντικείμενο οι δραστηριότητες δεν είναι πια Τέλειες, Σοφές, αλλά εμφανίζονται ως απλές γνωστικές λειτουργίες που στρέφονται προς ένα αντικειμενικό κόσμο. (Εκπροσωπούνται από τις κατώτερες όψεις των πέντε Ντυάνι Βουδών, τις «οργισμένες θεότητες»).
1) Το σύνολο των κατώτερων λειτουργιών. Εκπροσωπείται από τον Μεγάλο Ένδοξο Βούδα- Χερούκα (κατώτερη όψη του Βαϊροτσάνα).
2) Το στοιχείο συνείδηση, βιτζνάνα. Εκπροσωπείται από τον Μπαγκαβάν Βάτζρα-Χερούκα (κατώτερη όψη του Βάτζρα Σάτβα).
3) Το στοιχείο αντίληψη του εγώ, σαμσκάρα. Εκπροσωπείται από τον Μπαγκαβάν Ράτνα-Χερούκα (κατώτερη όψη του Ράτνα-Σαμπχάβα).
4) Το στοιχείο αντίληψη, σάμτζνα. Εκπροσωπείται από τον Μπαγκαβάν Πάντμα-Χερούκα (κατώτερη όψη του Αμιτάμπα).
5) Το στοιχείο βούληση, αίσθηση. Εκπροσωπείται από τον Κάρμα-Χερούκα (κατώτερη όψη του Αμόγκα-Σίντι).

ΝΙΡΜΑΝΑ ΚΑΓΙΑ

Το Σαμπχόγκα Κάγια (η Διαφοροποιημένη Συνείδηση) υλοποιείται παράγοντας το Νιρμάνα Κάγια, το αντικειμενικό φαινόμενο. Ο όρος Νιρμάνα Κάγια υποδηλώνει τόσο το κόσμο των αντικειμενικών φαινομένων (το κάμα ντάτου), όσο και το συγκεκριμένο σώμα με το οποίο εμφανίζονται οι Βούδες στον κόσμο των κατώτερων, υλικών, φαινομένων.

Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ

Το Ντάρμα Κάγια είναι η Ύστατη Πραγματικότητα (Συνείδηση Κενή από προσδιορισμούς). Όταν στο Ντάρμα Κάγια (Ντάρμα Ντάτου) εκδηλώνεται Διαφοροποίηση, Διαφοροποιήσεις, δημιουργείται ένα άλλο πεδίο ύπαρξης (Σαμπχόγκα Κάγια) και η αντίληψη μίας ατομικής ύπαρξης (συνείδηση διαφοροποιημένη, με προσδιορισμούς) σε αυτό το πεδίο ύπαρξης. Στο ανώτερο πεδίο του Σαμπχόγκα Κάγια (Αρούπα Ντάτου) η ύπαρξη γίνεται αντιληπτή ως Ενότητα, (Πέντε Σοφίες), ενώ στο κατώτερο πεδίο (ρούπα ντάτου) η ύπαρξη γίνεται αντιληπτή ως ατομική συνείδηση με γνωστικές λειτουργίες (το σύνολο των γνωστικών λειτουργιών, βιτζνάνα, σαμσκάρα, σάμτζνα, βεντάνα) μέσα σε έναν αντικειμενικό κόσμο. Η ύπαρξη «λειτουργεί» σε κάποιο από τα επίπεδα της διαφοροποιημένης συνείδησης. Η ύπαρξη μπορεί ακόμα να υλοποιείται σε ένα κατώτερο πεδίο ύπαρξης (κάμα ντάτου) όπου εκδηλώνεται μέσα σε ένα υλικό σώμα (ρούπα).

Η ατομική ύπαρξη στο κατώτερο κάμα ντάτου:
1) Ντάρμα Ντάτου.
2) Οι πέντε Σοφίες.
3) Οι πέντε γνωστικές λειτουργίες.
4) Το υλικό σώμα.

Η ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΣΟΦΙΩΝ

Το Ντάρμα Κάγια είναι η Μόνη Πραγματικότητα. Η διαφοροποιημένη συνείδηση (η αντίληψη μίας ατομικής ύπαρξης) και η υλική ύπαρξη δεν είναι παρά φαινόμενα. Η φαινομενική ύπαρξη λειτουργεί σε κάποιο υπερκόσμιο πεδίο (Σαμπχόγκα Κάγια) ή στο πεδίο των αντικειμενικών φαινομένων (κάμα ντάτου). Χρησιμοποιεί τις διάφορες δραστηριότητες, λειτουργίες, για να αντιλαμβάνεται και να επικοινωνεί με τον κόσμο των φαινομένων. Αυτές οι λειτουργίες μπορούν να αφήνονται να παράγουν ή να «μεταφέρουν» τα φαινόμενα ή να τελειοποιηθούν και να μετατραπούν σε πλήρη αντίληψη (Πέντε Σοφίες) οπότε και αποκαλύπτουν τον αληθινό χαρακτήρα των φαινομένων.

Το Ντάρμα Κάγια (συνείδηση Κενή από προσδιορισμούς) είναι η Ύστατη Πραγματικότητα. Όλα τα άλλα είναι μόνο φαινόμενα. Όταν συνειδητοποιείται αυτό, υπάρχει Πλήρης Αντίληψη της Πραγματικότητας, απελευθέρωση από την πλάνη. Όσο δεν υπάρχει συνειδητοποίηση υπάρχει αντίληψη μίας ύπαρξης μέσα στα διάφορα πεδία ύπαρξης, που «μετενσαρκώνεται» από ύπαρξη σε ύπαρξη, σύμφωνα με τον νόμο του κάρμα.
Η συνειδητοποίηση της Ύστατης Πραγματικότητας είναι δυνατή μέσα από την πρακτική του ντυάνα πάνω στις διάφορες λειτουργίες που μετατρέπονται σε Σοφία, Πλήρη Αντίληψη – με αποτέλεσμα την απελευθέρωση από την πλανερή αντίληψη. (Στο «Τσαγκ-Τσεν Γκι Τζιν-Ντι Τζου-Σο» καταγράφονται οι διάφορες διαδικασίες και τα διάφορα στάδια προς την Πλήρη Αντίληψη).
Οι Βαθμίδες της Πραγμάτωσης:
1) Ντάρμα Κάγια, η υπερκόσμια κατάσταση.
2) Κατάσταση όπου δεν υπάρχει ούτε ακινησία ούτε κίνηση του νου.
3) Κατάσταση όπου η ακινησία ταυτίζεται με την κίνηση του νου
4) Κατάσταση όπου η ακινησία του νου καταλαμβάνει όλο τον χώρο της κίνησης.
5) Ηρέμηση των νοητικών λειτουργιών.
6) Ηρέμηση του σώματος.

ΤΟ ΜΠΑΡΝΤΟ

Την στιγμή του θανάτου το Ντάρμα Κάγια, η Ύστατη Πραγματικότητα, το Υπόβαθρο κάθε σχετικής ύπαρξης, εκδηλώνεται ( η Συνείδηση απελευθερώνεται) αλλά εφόσον αυτή η Κατάσταση δεν έχει επιτευχθεί κατά την διάρκεια της ζωής και εφόσον υπάρχουν διαφοροποιήσεις από την ζωή (και δεν έχουν εξαντληθεί) αυτές γρήγορα εμφανίζονται ξανά στην επιφάνεια της Συνείδησης και παρασύρουν την ύπαρξη πάλι μέσα στην σχετική ύπαρξη, σύμφωνα με τον νόμο του κάρμα.

Η μεταθανάτια κατάσταση προσδιορίζεται σε τρία στάδια:
1) Τσικχάι μπάρντο.
Πρώτο στάδιο: Το Πρωταρχικό Καθαρό Φως αποκαλύπτεται κατά την στιγμή του θανάτου.
Δεύτερο στάδιο: Το Δευτερεύον Καθαρό Φως, αποκαλύπτεται αμέσως μετά τον Θάνατο.
2) Τσόνγιντ μπάρντο:
Πρώτο στάδιο: Εμφάνιση των διαφόρων καταστάσεων της Συνειδησιακής Ενότητας.
Δεύτερο στάδιο: Εμφάνιση των διαφόρων νοητικών καταστάσεων
3) Σίντπα μπάρντο: Διαδικασία επαναγέννησης.
Εφόσον η Συνείδηση έχει πραγματοποιήσει κατά την διάρκεια της ζωής κάποια ανώτερη κατάσταση, την αναγνωρίζει κατά την μεταθανάτια διαδικασία και παραμένει εκεί. Εφόσον καμία κατάσταση δεν αναγνωρίζεται, η ύπαρξη ολισθαίνει φυσιολογικά ξανά στο «κάμα ντάτου».

Πηγή: www.neoastro.gr