«Τι θέλεις ν’ ακούσεις και να δεις και με την νόησή σου να μάθεις και να γνωρίσεις;»

Και είπα εγώ: «Εσύ ποιος είσαι;»

«Εγώ είμαι ο Ποιμάνδρης=ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ο νους της αυθεντίας. Γνωρίζω τι ζητάς και είμαι παντού μαζί σου»

Κι εγώ είπα: «Θέλω να μάθω για τα όντα, να κατανοήσω την φύση τους, να γνωρίσω τον Θεό. Πώς θέλω να τα ακούσω αυτά!»

Μου είπε πάλι: «Έχε στο νου σου όσα θέλεις να μάθεις κι εγώ θα σε διδάξω»

«Αύξησε τον εαυτό σου σε αμέτρητο μέγεθος, ξεπερνώντας κάθε σώμα και χρόνο. Γίνου αιώνιος και τότε θα νοήσεις τον Θεό. Όταν δεν είναι τίποτε αδύνατο για σένα με την σκέψη σου, φαντάσου τον εαυτό σου αθάνατο και ικανό να τα κατανοήσει όλα, κάθε τέχνη και επιστήμη και την συνήθεια κάθε ζωντανού όντος. Υψώσου πάνω από τα πιο ψηλά και ταπεινώσου κάτω από τα πιο βαθιά. Πιάσε στις σκέψεις σου όλες τις αισθήσεις των δημιουργών, της φωτιάς, του νερού, του υγρού και του ξηρού και φαντάσου ότι είσαι παντού πάνω στην Γη, στην θάλασσα, στον ουρανό, χωρίς να έχεις γεννηθείς, ότι είσαι στην μήτρα, ότι είσαι νέος, γέρος, πεθαμένος και πέρα από τον θάνατο. Και όλα τούτα κατανόησε: τους χρόνους, τους τόπους, τα πράγματα, τις ποιότητες και τις ποσότητες και τότε μπορείς να κατανοήσεις τον Θεό.»

Ερμής Τρισμέγιστος, «Ο Νους προς τον Ερμή», Λόγος XI. 20

==================================

ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΘΕΣΗ, ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ…

Ο Ποιμάνδρης, το πνεύμα που εμφανίσθηκε στον Ερμή τον Τρισμέγιστο και τον μύησε ως προς την φύση της Δημιουργίας, έκανε επίσης λόγο για τον ίδιο τρόπο βεβαίως πολύ πιο νωρίς πριν από τον Ορφέα, αλλά και πολύ περισσότερο πριν από την εβραϊκή μονοθεϊστική αντίληψη.

Ο Ερμής αναλήφθηκε στα Θεία Πεδία και είδε την δημιουργία με την όραση ενός Θεού, και όχι σαν κοινός άνθρωπος. Είδε τα ουράνια σώματα όχι σαν συμπαγείς μάζες αλλά σε νεφελώδη κατάσταση, όπως είναι στην μη ορατή από τον άνθρωπο πραγματικότητα.

Και εδώ να επισημάνουμε ότι η επιστήμη αποδέχεται ότι οι όγκοι των πλανητών προέρχονται από την συμπύκνωση των μορίων της ύλης.

Έτσι και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος νοερά μεταφερόμενος στα Θεία Πεδία είδε καπνούς και πυρές να ξεπηδούν από την γη και άκουσε σε ενόραση τον θρήνο της εγκλωβισμένης στην ύλη, ζώσης δημιουργίας, που ανέβαινε από την κόλαση της γης προς τα Θεία Πεδία σαν ικεσία, σαν προσευχή. Ακόμη στα αστραποβολούντα από το ανέσπερο φως Θεία Πεδία, ο Τρισμέγιστος την σοφία Ερμής, είδε στο πλευρό εκείνου του πνεύματος που του είχε εμφανισθεί, ένα υπέροχης ομορφιάς, λαμπρότητας, πανώριο ον, το οποίο ο Ποιμάνδρης το σύστησε ως υιό του.

Ο Ερμής είχε αντικρίσει από τα χρυσοφώτιστα εκείνα Θεία Πεδία, το Θείο μεγαλείο στην τρομακτική του ισχύ, και την πτώση του ανθρώπου στην τραγική του μορφή. Είδε το φως το ανέσπερο και την κόλαση της γης, εκεί που φέρεται να έχει κυλήσει η ψυχή της ανθρωπότητας, λόγω παραβάσεως… Να όμως πως ο ίδιος ο Ερμής ιστορεί την αποκάλυψη που του έγινε:

«Όταν με είδε τόσο ταραγμένο από τα όσα είχα ιδεί εκεί, ο Ποιμάνδρης μου είπε: «Αυτό το φως, το ανέσπερο που είδες, Ερμή, είμαι εγώ ο Πρώτος Θεός, ο προϋπάρχων της δημιουργίας του κόσμου, ο Παγκόσμιος Νους. Ο δε φωτεινός λόγος που είδες στον κόλπο μου, είναι ο υιός μου. Και εκείνη η σκοτεινή, η γη σας που κυλιέται στο σύμπαν, είναι ο φορέας των κολασμένων ψυχών. Και τα σώματα των ανθρώπων είναι ο τάφος των ψυχών τους. Μένουν έτσι εγκλωβισμένες σ’ αυτά με μία εφήμερη ζωή, μοχθώντας όσες θέλουν να ξαναβρούν τον δρόμο των Θείων Πεδίων…»

«…Τι αμαρτίες έχουν κάνει οι άνθρωποι και τιμωρούνται έτσι σκληρά; Ότι κάνουν λόγω άγνοιας γίνεται. Γιατί λοιπόν να είναι καταδικασμένοι σε ψυχικό θάνατο, οι εν τω θανάτω λόγω άγνοιας ευρισκόμενοι;», ρώτησε το Θείο Πνεύμα ο Ερμής για να λάβει την παρακάτω απάντηση:

« … Τον άνθρωπο τον έχω προικίσει με νου, τον έχω κάνει Θεό της γης. Εάν το θελήσει μπορεί να νικήσει τα πάθη του και να ξαναβρεί τον ρόλο του. Γι’ αυτό στους αγαθούς, καθαρούς στην καρδιά, κι’ ευσπλαχνικούς που μοχθούν να λυτρωθούν, Εγώ, ο Νους θα τους γίνω βοηθός. Θα τους απαλλάξω από τις αμαρτίες τους. Στους ανόητους όμως, στους πονηρούς, κακούς, φθονερούς, πλεονέκτες, φονείς και ασεβείς θα στρέψω το πρόσωπό μου. Αυτούς θα τους παραλάβουν οι τιμωροί δαίμονες για να τους βασανίσουν στο πυρ το Εξώτερο. Και τώρα Ερμή που είδες την δημιουργία στην πραγματική της όψη, γύρισε πίσω στην γη, και δίδασκε εκεί ότι σου αποκάλυψα…».

Μετά από αυτή την αποκάλυψη ο Ερμής έγινε ο κήρυκας του Ενός και Αληθινού Θεού, Παντοκράτορα, Πανταχού Παρόντα και τα πάντα Πληρούντα. Κήρυξε στην γη την λατρεία της τριαδικής Θεότητας, του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και ότι στο πλευρό του Θεού είναι ο Υιός, ο Λόγος Αυτού.

Τι βλέπουμε λοιπόν μέσα από αυτή την πανάρχαια αποκάλυψη; Μήπως τάχα την Σοφία του Ανδρός που αντιλαμβάνεται ότι για να επιτύχει ο άνθρωπος να φθάσει στα υψηλά επίπεδα γνώσης που εμπεριέχουν και την δική του ανέλιξη ως πνευματική οντότητα είναι ανάγκη να υφίσταται η παρουσία του Θεού που θέτει τους Νόμους του Σύμπαντος; Τους νόμους στους οποίους εμπεριέχεται και ο ίδιος ο άνθρωπος και στους οποίους οφείλει σεβασμό!!! Είναι λογικό το γεγονός πως για να επιτευχθεί η αρμονία των ανθρωπίνων κοινωνιών οι οποίες επιζητούν την θετική ανάπτυξη, σε κάθε τομέα, τόσο της ύλης όσο και αυτό του Πνεύματος, πρέπει να υπάρχει ο σεβασμός στους Θεσμούς που τις διέπουν.

Και αυτοί οι Θεσμοί δεν είναι μονάχα εκείνοι που οι άνθρωποι θεσπίζουν. Αλλά πρωτίστως είναι οι Θεσμοί της Παγκόσμιας δημιουργίας στους οποίους και ο άνθρωπος ανήκει και πρέπει να αντιλαμβάνεται το χρέος του απέναντι τους που είναι ο σεβασμός.

Η θεωρία της μονοθεϊστικής αντίληψης της δημιουργίας, είναι τόσο κοντά στον ανυψωμένο πνευματικά άνθρωπο που λειτουργεί θετικά προς την κατεύθυνση της αληθινής του πορείας. Της αληθινής έννοιας του ρόλου του ( άνω+θρώσκω= ανυψώνομαι πνευματικά, οδηγούμαι προς τα άνω, τα θεία, τα ουράνια…). Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν ο Πάνσοφος Νους που συνέβαλε προς αυτή την κατεύθυνση, την οποία στην συνέχεια μέσα από τον ρου της προϊστορίας αλλά και της ιστορίας αναφαίνονται παρόμοια Πνεύματα, όπως ο Ορφεύς, ο Μωϋσής, ο Χριστός, ο Βούδας κ.α.

Το Κηρύκειο που στις αναπαραστάσεις της μορφής του Ερμού, φέρεται να κρατά στο χέρι, είναι σύμβολο της ροής της δημιουργίας. Οι σπείρες των όφεων είναι η ροή των δύο δυνάμεων της δημιουργίας. Τα δυο αντίθετα που γεννούν την κίνηση, τον Λόγο της δημιουργίας. Το Φως και το σκοτάδι, η μέρα και η νύχτα, το Πνεύμα και η ύλη…

Ο Ερμής στην παράδοση ήταν ο αγγελιοφόρος των Θεών, ο Λόγος των Θεών, ήταν ο άμεσα εκφρασμένος Λόγος της Αρχής της Δημιουργίας. Ήταν ο εφευρέτης των γραμμάτων. Τα γράμματα ήταν απόδειξη πολιτισμού. Ο Πολιτισμός είναι απόδειξη καλλιέργειας Πνεύματος. Και αυτό είναι απόδειξη πως ο άνθρωπος βρίσκεται στον σωστό δρόμο της ύπαρξής του…

Το 1460, βρέθηκε ένα σχεδόν άθικτο αντίγραφο των Ερμητικών Έργων και παραδόθηκε στον Κόζιμο των Μεδίκων, τον Δόγη της Φλωρεντίας και «Πατέρα της Ιταλικής Αναγέννησης». Ο πρώτος από τους λιβέλους, γνωστός με τον τίτλο «Ποιμάνδρης», μεταφράστηκε σύντομα από τον προστατευόμενο του Κόζιμο, τον Μαρτσίλιο Φιτσίνο.

Δίχως υπερβολή, τα Ερμητικά Κείμενα, αποτέλεσαν εκείνη την περίοδο όχι μόνο ένα κομβικό σημείο στην πλεύση της ιστορίας, αλλά και έναν από τους θεμέλιους λίθους του Δυτικού πολιτισμού. Πολλοί από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, επιστήμονες και καλλιτέχνες της Δύσης επηρεάστηκαν ή ακολούθησαν τις Ερμητικές διδασκαλίες όπως ο Μπέικον, ο Παράκελσος, ο Τόμας Μουρ, ο Κέπλερ, ο Κοπέρνικος, ο Ισαάκ Νεύτων, ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο Καρλ Γιούνγκ και πολλοί άλλοι ακόμη.

Τα περισσότερα κείμενα της ερμητικής συλλογής είναι διάλογοι, όπου ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, φέρεται να διδάσκει άλλοτε τον γιο του Τατ και άλλοτε τον μαθητή του τον Ασκληπιό. Αποτελούνται από 21 βιβλία. Υπάρχουν 18 λίβελοι ή Λόγοι, που αποτελούν το κυρίως τμήμα του Corpus Hermeticum, όπως επίσης και τρεις «Προς τον Ασκληπιό». Υπάρχει επίσης μια συλλογή μικρών αποσπασμάτων που συμπεριλαμβάνονται γενικώς στα Ερμητικά Κείμενα. Τα πιο γνωστά βιβλία που κυκλοφορούν σήμερα είναι το Κυμβάλειο, ο Ποιμάνδρης  και ο Σμαραγδένιος Πίνακας.

Ο ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ: αρχικώς γραμμένο στην ελληνική γλώσσα, ο τίτλος προηγουμένως είχε εννοηθεί ότι έβγαινε από τις λέξεις ποιμήν και ἀνήρ, αλλά πρόσφατες μελέτες για την ετυμολογία του ισχυρίζονται ότι στην πραγματικότητα προέρχεται από την αιγυπτιακή φράση Peime-nte-rê που σημαίνει «Γνώση του Ρα» ή «Κατανόηση του Ρα».

*