Τίποτα δεν είναι ξεκομμένο και μόνο του. Ένας κρυφός έρωτας μας συνδέει με τα πάντα κάνοντας τη ζωή σωστό πανηγύρι…

…από γεγονότα πρόσωπα και καταστάσεις που μπαινοβγαίνουν στη ζωή μας υπηρετώντας μια βαθύτερη σκοπιμότητα. Είναι στ’ αλήθεια φαντασμαγορικό αυτό που συμβαίνει κάθε στιγμή κι αν ώρες- ώρες νιώθουμε μοναξιά είναι γιατί δεν μπορούμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα.

Συνήθως την κοιτάζουν οι μαθηματικοί και μένουν έκθαμβοι όπως ο Άρθρουρ Καίσλερ που αναζητώντας τις ρίζες της σύμπτωσης αναρωτιέται «πώς ξέρουν οι αδέσποτοι σκύλοι της Νέας Υόρκης ότι υπάρχει μια μαθηματική αναλογία ανάμεσα στον πληθυσμό και στα δαγκώματά τους και …ρυθμίζουν τον αριθμό από τις επιθέσεις τους ώστε να υπακούει στη σχετική εξίσωση;» Αυτό είναι ένα από τα γεμάτα χιούμορ αλλά και προβοκατόρικα για την επιστημονική κοινότητα ερωτήματα που ανοίγει τις πόρτες του παράδοξου διάπλατα. Για να μπορεί να περνούν με την άνεσή τους οι συμπτώσεις με νόημα.

Μια από τις πιο καταπληκτικές «θεϊκές συνομωσίες» διαδραματίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα στη Σκωτία. Ένας πάμφτωχος αγρότης ονόματι Φλέμινγκ όργωνε μια μέρα το χωράφι του όταν άκουσε εναγώνιες κραυγές που καλούσαν σε βοήθεια. Αμέσως τα παράτησε όλα κι έσπευσε βρίσκοντας ένα μικρό αγόρι βυθισμένο μέχρι τη μέση μέσα σε ένα βούρκο από κοπριές. Το αγόρι συνέχιζε να βουλιάζει καθώς ο Φλέμινγκ με κίνδυνο της ζωής του κατάφερε να το σώσει από έναν αργό και βασανιστικό θάνατο.

Την επομένη μια άμαξα σταμάτησε έξω από το φτωχό αγροτόσπιτο και ένας καλοντυμένος ευγενής χτύπησε την πόρτα . Ήταν ο πατέρας του αγοριού. « Θέλω να σε ανταμείψω που έσωσες τη ζωή του γιου μου» είπε. «Δεν μπορώ να δεχθώ αμοιβή» απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης. Εκείνη τη στιγμή βγήκε στην πόρτα ο μικρός γιος του.

Μια ιδέα ήρθε τότε στο νου του ευγενούς « Θα κάνουμε μια συμφωνία» είπε. «Θα αναλάβω τη μόρφωση του γιου σου. Άν μοιάζει στον πατέρα του μια μέρα θα είσαι περήφανος γι αυτόν». Κι έτσι έγινε. Ο γιος του αγρότη είχε έφεση στα γράμματα ,έκανε ανώτερες σπουδές και διέπρεψε αποφοιτώντας τελικά από τη Ιατρική Σχολή του Λονδίνου. Έμελλε μάλιστα να γίνει παγκόσμια γνωστός ως Σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε την πενικιλίνη. Χρόνια αργότερα ο γιος του ευγενούς ασθένησε σοβαρά από πνευμονία αλλά κατάφερε να σωθεί για δεύτερη φορά , τώρα χάρη στην πενικιλίνη. Το όνομα του πατέρα του ήταν Ράντολφ Τσόρτσιλ. Το δικό του; Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Οι 7 Αρχές του Συγχρονικού θεϊκού Πεπρωμένου

Έχετε νιώσει ποτέ ότι βρεθήκατε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή; Ότι σας ήρθε μια θεόσταλτη βοήθεια ή ότι συνέβη κάτι που ήταν «γραφτό» να συμβεί;

Αν είμαστε σε εγρήγορση για να πιάνουμε τις συμπτώσεις που συνεχώς διασταυρώνονται με την τροχιά μας, μπορούμε να οδηγηθούμε στην εκπλήρωση των βαθύτερων επιθυμιών μας.

Αλλά πρώτα πρέπει να μάθουμε τι να κάνουμε με τις συμπτώσεις που οι περισσότεροι πιστεύουν ότι απλώς μας συμβαίνουν δίχως συγκεκριμένη σκοπιμότητα.

Στην πραγματικότητα αν στρέψουμε τις κεραίες του νου μας στην ανίχνευση των οιωνών θα τους δούμε να είναι εκεί. Παρόντες. Σαν φωτεινά σήματα για να μα δείχνουν αν οι επιλογές μας είναι σωστές ή όχι. Αυτό ισχύει ακόμα και στα πιο μικρά.

Κάπως έτσι αυτό που ονομάζουμε διαίσθηση εμπλουτίζεται εντυπωσιακά. Αρκεί να αρχίσουμε να παρατηρούμε τις συμπτώσεις, να προσέχουμε κατά πόσον ρέουν με ευκολία τα πράγματα ή αν εμποδίζονται , ποιο μυστικό οιωνό μεταφέρουν τα βιβλία που έρχονται στα χέρια μας, τι νόημα έχουν οι στίχοι του τραγουδιού που ακούμε ανοίγοντας το ραδιόφωνο, ποια σημασία έχουν οι επιγραφές ή τα ονόματα εκείνων που συναντάμε μια ορισμένη στιγμή. Όλα μιλούν.

Όλα συμμετέχουν ως σύμβουλοι, προστάτες και ορόσημα στη διαμόρφωση του πεπρωμένου μας. Όσο περισσότερο προσέχουμε τις συμπτώσεις τόσο περισσότερες θα εμφανίζονται στη ζωή μας.

Για να τις αξιοποιήσουμε καλύτερα ο Ντήπακ Τσόπρα προτείνει 7 τρόπους.

1ον Να βλέπουμε τον κόσμο ως προέκταση του εαυτού μας και τον εαυτό μας ως μέρος μιας μεγάλης εικόνας με την οποία αλληλεπιδρούμε συνεχώς.

2ον Να σχετιστούμε με τους άλλους έτσι που να μάθουμε ότι δεν είμαστε αποκομμένοι και αποξενωμένοι από τα άλλα πλάσματα.

3ον Να συνειδητοποιούμε πότε η δράση μας προέρχεται από το περιορισμένο φοβισμένο εγώ μας και πότε από τον άπειρο πνευματικό εαυτό μας.

4ον Να συνειδητοποιήσουμε πόσο ζωτική σημασία έχει η πρόθεση και πώς χρωματίζει την ποιότητα της δράσης μας.

5ον Να παραιτηθούμε από τα παράπονα και τις πικρίες που μας δυσκολεύουν να έρθουμε σε επαφή με τον πνευματικό μας εαυτό.

6ον Να σεβόμαστε εξίσου την αρσενική και την θηλυκή πλευρά της ύπαρξής μας

7ον Να αναγνωρίζουμε το θαύμα του ΘΕΟΥ και του σύμπαντος.

Όλα αυτά δεν είναι παρά η ευαισθητοποίησή μας προς τις βαθύτερες διαστάσεις της ύπαρξής μας εκεί όπου οι συμπτώσεις δεν είναι μόνο συμβάντα με κρυφό νόημα αλλά, όπως λέει ένα ρητό, είναι ο τρόπος του Θεού για να μας μιλάει διατηρώντας την ανωνυμία Του.