Ένα κομμάτι-γέφυρα που αγκαλιάζει τις μαρτυρίες, τις συναισθήσεις και τη ψυχολογική τους ρίζα.Γιατί Νιώθουμε Χαμένοι Μετά το 2012;

Μαρτυρίες και μια ψυχική αλήθεια που δεν λέγεται δυνατά

2012: Αφύπνιση,  Αίσθηση Αποξένωσης, Χαμένοι αλλά Ξύπνιοι!

«Δεν αναγνωρίζω πια τον κόσμο…»

«Σαν να ξύπνησα σε μια παράλληλη ζωή…»

«Όλοι γύρω μου αλλάζουν, εγώ όμως νιώθω να μένω πίσω…»

«Τα χρώματα δεν είναι ίδια. Ο χρόνος δεν κυλάει όπως πριν…»

«Δεν θυμάμαι αν τα έζησα όλα αυτά ή τα ονειρεύτηκα…»

Αυτές είναι μερικές από τις χιλιάδες μαρτυρίες ανθρώπων που εδώ και πάνω από μια δεκαετία ψιθυρίζουν μια κοινή αλήθεια:

«Κάτι άλλαξε. Δεν είμαστε πια στον ίδιο κόσμο!»

Ψυχολογική Ερμηνεία – ή αλλιώς, τι ζει ο νους μας

1. Κοσμική Διάσπαση Προσωπικότητας (Collective Splitting)

Μετά το 2012, πολλοί βίωσαν κάτι που μοιάζει με ομαδικό υπαρξιακό σοκ. Το τέλος ενός υποσυνείδητου “κύκλου” γέννησε μια διάσπαση στο πώς βιώνουμε τον χρόνο, το σώμα, τη μνήμη. Δεν είναι ακριβώς παθολογικό. Είναι ψυχολογικό σήμα μετάβασης.

2. Το φαινόμενο της “εσωτερικής αποσύνδεσης”

Σε περιόδους αλλαγής πλανητικής ενέργειας ή συλλογικών γεγονότων (π.χ. ψηφιοποίηση, πανδημία, κοινωνική κατάρρευση), το σώμα και η ψυχή χάνουν προσωρινά τον κοινό τους ρυθμό. Το αποτέλεσμα: νιώθεις “χαμένος”· όχι γιατί είσαι λιγότερος, αλλά γιατί μετακινείσαι.

3. Σύγχυση της Μνήμης και Παράλληλα “Νήματα Ύπαρξης”

Το αίσθημα “δεν ήταν έτσι παλιά” δεν είναι μόνο ψευδαίσθηση. Ο εγκέφαλος συγκρατεί πολλαπλές εκδοχές της πραγματικότητας (ειδικά σε άτομα με ευαισθησία, δημιουργικότητα ή ψυχική διαύγεια). Πολλοί θυμούνται πράγματα που δεν συνέβησαν εδώ… αλλά ίσως αλλού.

4. Η Νέα Αισθητηριακή Πραγματικότητα

Τα κινητά, τα social media, η υπερπληροφόρηση, έχουν επηρεάσει το πώς βλέπουμε, ακούμε, νιώθουμε, κατανοούμε. Δεν φταις εσύ που όλα μοιάζουν πιο “ρηχά”. Η πραγματικότητα φιλτράρεται πια μέσα από άλλους φακούς. Αλλά η ψυχή σου θυμάται τον προηγούμενο φακό.

Αν νιώθεις χαμένος…

είναι γιατί ο κόσμος που ήξερες έχει κλείσει. Όχι γιατί έκανες κάτι λάθος. Αλλά γιατί πέρασες σε μια νέα πραγματικότητα, χωρίς οδηγό.

Η αίσθηση της αποξένωσης είναι το πρώτο βήμα της αφύπνισης. Δεν είσαι χαμένος. Είσαι ανάμεσα σε κόσμους. Και θυμάσαι…

Και τώρα;

Η επόμενη ερώτηση δεν είναι “γιατί νιώθω έτσι”, αλλά:

“Ποιο φως με οδηγεί σε αυτόν τον νέο κόσμο;”

Εδώ έρχεται ο Ραφαήλ. Οι αγγελικές παρουσίες. Η εσωτερική φλόγα. Δεν χρειαζόμαστε χάρτη. Χρειαζόμαστε ενθύμηση του Φωτός μέσα μας.