Μαρία Παπαϊωάννου

     Αφιερωμένο σε Εσένα που σε ονειρεύτηκα πριν Σε συναντήσω και σε εκείνους με τους οποίους ονειρευτήκαμε μαζί… Με αφορμή την πρόταση «το παιχνίδι της ζωής», αναρωτήθηκα κατά πόσο από την μέρα που γεννιόμαστε μας χαλαλίζει κανείς αυτό το παιχνίδι! Αντιθέτως όλοι μάς οριοθετούν και θεσμοθετούν τους όρους αυτού του παιχνιδιού, με αποτέλεσμα να μην αναπτύσσεται η πρωτοβουλία και η ανόμοια φύση μας, αλλά να συνθλίβεται κάτω από το βάρος των […]

    Οι ασύμμετρες, δυσαρμονικές σκέψεις ανοίγουν λακκούβες στον νου! Κινητοποιούν έτσι μια ορμονική δράση του νου που τον καίει. Οκτώ μήνες παραμένει ενεργή στον νου μια τέτοια λακκούβα. Αν δεν γίνει λακκούβα, γίνεται παγιωμένη «άποψη». Η κατάθλιψη δεν είναι παρά ένας νους γεμάτος λακκούβες!

Δεν συνέβη ποτέ τίποτε άλλο από ΑΓΑΠΗ! Δεν συνέβη ποτέ τίποτε άλλο από Χριστό-Εαυτό! Δεν συνέβη ποτέ τίποτε άλλο από γλυκό, ζεστό, φως ζωής: αυτό που οι άνθρωποι λένε Έρωτα!

Ποιος φωτίστηκε; Το εγώ! Και «κατόπιν»; Αυτό στο οποίο δεν δίνεις διέξοδο γυρίζει και σε πνίγει! Το να προσπαθείς να σταματήσεις τον ποταμό είναι μάταιο, και το ίδιο επικίνδυνο με το να μην μπεις ποτέ σ’ αυτόν για να τον διαβείς και να περάσεις απέναντι! Το εγώ επιστρέφει δριμύτερο στον κόσμο με το προνόμιο της φώτισης για να αναζητήσει δικαίωση και αποτελέσματα! Ο κόσμος όμως είναι στην θέση του, ακόμα […]

Αν ελάχιστα σκιάσεις την χρυσή ακτίνα του Φωτός, σε απορροφά η σκέψη. Και τότε εισβάλλουν οι αντιθέσεις στον νου σου. Μην εξανθρωπίζεις το θαύμα! Η χρυσή γραμμή λάμπει απόλυτη, συνδέοντας τον αιώνιο Ιησού με τον αιώνιο Χριστό! Χαίρε Άνθρωπε! Χαίρε Χριστέ αγαπημένε!

Η ζωή εν τάφω κατετέθεις, Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην. Δοξάζω σου, Υιέ, την άκραν ευσπλαχνίαν, ής χάριν ταύτα πάσχεις. Άξιόν έστι, μεγαλύνειν Σε τον Ζωοδότην, τον εν τω Σταυρώ τας χείρας εκτείναντα, και συντρίψαντα το κράτος του εχθρού.

Space, the final frontier… To μαγικό πνευματοσκάφος συνεχίζει το ταξίδι του εκεί όπου δεν πάτησε ποτέ κανείς… Πέρα από το βαρυτικό πεδίο της γης και τα όρια του νου! Καλώς ορίσατε Ταξιδευτές των Άστρων!

Η προσευχή που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός στον άνθρωπο, ήδη με τις δύο πρώτες της λέξεις, «Πάτερ ημών», μας προσδιορίζει όλους ως αδέλφια με κοινό Πατέρα. Άρα οικογένεια μας είναι όλοι οι άνθρωποι. Τίποτα λιγότερο. Και όμως η κοινωνική διάρθρωση περιχαράκωσε την οικογένεια στα σκληροπυρηνικά πλαίσια που γνωρίζουμε, μέσα στα οποία ο άνθρωπος ασφυκτιά όλο και περισσότερο! Γιατί κανείς δεν γεννήθηκε για να εξαντλήσει το δυναμικό του σε ένα-δυο […]

«Η ακτίνα μου υπερβαίνει όσα λέω! Σαν να μη μίλησα ποτέ! Εκείνο που ήταν να γίνει, έγινε. Η σκέψη είναι διαλύτης της πραγματικότητας για να γίνεται κατανοητή και ανεκτή από τον νου. Όσο περισσότερο φοβάσαι, τόσο περισσότερο σκέφτεσαι. Οι εθισμοί είναι για να ξεχνάς, όπως οι σχέσεις είναι το υποκατάστατο της ζάχαρης που χρειάζεσαι. Ήρθαμε εδώ για να μάθουμε κάτι και να φύγουμε. Ο καθένας σταματά στο επίπεδο που επιλέγει. […]