Στέλιος Νικολαΐδης

«Άδειασε το μυαλό σου, γίνε χωρίς μορφή, χωρίς σχήμα, σαν το νερό. Εάν βάλεις νερό σε μία κούπα, εκείνο γίνεται η κούπα. Εάν βάλεις νερό σ’ ένα μπουκάλι, γίνεται το μπουκάλι. Εάν το βάλεις στην τσαγιέρα, γίνεται η τσαγιέρα. Τώρα το νερό μπορεί να κυλήσει ή να συγκρουστεί. Να είσαι νερό, φίλε μου». Το νερό προσαρμόζει την μορφή του ανάλογα με το δοχείο που το περιέχει. Ο αφορισμός μας προτείνει […]

Κάθε σκέψη καὶ λογισμὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ κάθε αἴσθησή του φέρνει λίγο τὴν ψυχὴ ἢ στὸν παράδεισο ἢ στὴν κόλαση. Ἐὰν εἶναι ἔλλογος (δηλ. κατὰ Θεὸν) ἡ σκέψη καὶ ὁ λογισμὸς συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεὸ Λόγο, τὸν Ἀπερινόητο καὶ Ἀκατάληπτο καὶ αὐτὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἤδη εἶναι παράδεισος. Ἐὰν ὅμως ἡ σκέψη εἶναι χωρὶς καὶ κατὰ τοῦ Θεοῦ Λόγου, τότε ἀναπόφευκτα συνδέει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸ παράλογο καὶ […]

Ίσως γιατί, η χαρά δεν συνιστά ευτυχία, επειδή η ευτυχία είναι πάντοτε ανάμεικτη με την δυστυχία. Δεν απαντάται ποτέ στην αγνότητα, είναι πάντοτε μολυσμένη. Σέρνει πίσω της μια μακριά σκιά μιζέριας. Όπως η μέρα ακολουθείται από την νύχτα, έτσι και η ευτυχία ακολουθείται από την δυστυχία. Τότε τι είναι η χαρά; Η χαρά είναι μια κατάσταση υπερβατικότητας. Δεν είμαστε ούτε χαρούμενοι ούτε στενοχωρημένοι, αλλά απόλυτα ήρεμοι, ήσυχοι, σε απόλυτη ισορροπία. […]

 Είναι εξαγορασμένη και είναι φρικτό αυτό. Σ’ αγαπούν επειδή τους φτιάχνεις τον καφέ, το μυαλό κ.λπ. Ο άνθρωπος εντέλει δεν μπορεί να αγαπάει! Γιατί, αν μπορούσε να αγαπήσει, όταν τελειώσουν αυτά που ο άλλος του δίνει, δεν θα τον έστελνε στους πάγους! Άρα δεν σ' αγαπούν, γιατί ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να αγαπάει! Είναι φτιαγμένος για να κατοικήσει μέσα του ο Θεός! Και μέσα από αυτόν να σ' […]

ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ! ΟΛΟΙ ΠΟΥ σε βλέπουν και ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ σε επισκέπτονται θα γεμίζουν ΧΑΡΑ, ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ! Κάθε σου σημείο ΘΑ ΕΙΝΑΙ ζωγραφιά του ουρανού, ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ! Και θα σε λένε  ΚΑΛΑΜΑΤΑ!

Να λειτουργήσει ΤΩΡΑ! Γιατί κάθε μέρα είναι Χριστούγεννα! Σκεφτείτε ότι ένα φωτάκι κατοικεί ήδη εντός! Και αφήστε το να κάνει την δουλειά του! Αλλά μην το φτιάξετε με την φαντασία σας! Ξέρει αυτό! Ούτως ή άλλως είναι εκεί! Και ξαφνικά θα κάνει το σωστό για όλα τα πράγματα! Ξαφνικά θα έχετε αισθήματα, ξαφνικά ο Χριστούλης θα έχει γεννηθεί μέσα σας και θα είστε αυτοί που πρέπει, θα έχετε τον σεβασμό […]

Να φάτε, να σκάσετε, να χαρείτε τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, να φαντάζεστε ελαφάκια, λαμπερά χαμόγελα, γιορτές, δεντράκια, λαμπάκια, να στολίσουμε! Δεν κρύβεται η βρωμιά όμως με τα χριστουγεννιάτικα δέντρα! Πριν στολίσετε κάντε ένα μπάνιο! Λουστείτε με Θεό! Κάντε την κάθε σας μέρα Χριστούγεννα! Να έχετε χαρά!

Προβληματίστηκα αρκετά μέχρι να τον αναγνωρίσω. Είναι το κομμάτι μέσα μας που πισωγυρίζει και κολλάει στο παρελθόν, που σκέφτεται το μέλλον και πεισμώνει, που επικρίνει, μέμφεται, κουτσομπολεύει, αναβάλλει, ξεκινά και δεν ολοκληρώνει, που αποζητά απεγνωσμένα την αποδοχή, που δυσπιστεί και απελπίζεται, που αυτοκαταστρέφεται, τσακώνεται, παραπονιέται, μιλά και σκέφτεται αρνητικά, υπονομευτικά, περιοριστικά. Με λίγα λόγια, φαίνεται να φοβάται. Η αντιπαράθεση μαζί του είναι εξουθενωτική! Ο Σαμποτέρ είναι ο καθρέφτης που αντανακλά […]

ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ το Σύμβολο της Πίστεως που όλοι γνωρίζουμε συνοπτικά ως «Πιστεύω» από την πρώτη λέξη που ξεκινάει, εμπεριέχει μέσα του όλη την αλήθεια της Πίστεως και μόνο την αλήθεια, χωρίς να υπάρχει μέσα του ούτε ένα Ψέμα, μία λέξη που αρχίζει από Ψ. Το μοναδικό γράμμα που έχει αποκλειστεί από το «Πιστεύω»! Ή ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ;