Στέλιος Νικολαΐδης

...είναι αυτός που έχει κατανοήσει τον Θεό, όποια κι αν είναι η θέση του στην  κοινωνία (μαθητής, οικογενειάρχης ή αναχωρητής). Μέσα σ' ένα τέτοιο άτομο, ο Θεός είναι εδραιωμένος ακλόνητα. Το άτομο αυτό γίνεται το ίδιο Γιος του Ζώντος ΘΕΟΥ. Πολλοί είναι εκείνοι που αναλύουν και ερευνούν την φύση του Θεού, αλλά οι πραγματικά τυχεροί είναι εκείνοι που την συλλαμβάνουν.

«Ο άνθρωπος σπαταλά τα παιδικά του χρόνια παίζοντας και διασκεδάζοντας. Στην εφηβική του ηλικία τα βέλη του έρωτα κατακαίουν την ζωή του και την κάνουν στάχτη, δηλ. πάλι την   σπαταλά σε απολαύσεις των αισθήσεων. Στα μέσα της ζωής του βυθίζεται σε υλιστικές επιδιώξεις και αγωνίζεται όλο το διαθέσιμο χρόνο του ν' αποκτήσει πλούτη. Όταν γεράσει, θρηνεί γιατί δεν έχει τούτο ή εκείνο και ούτε καν σκέπτεται τον Θεό. Έτσι, δίχως […]

Τα πάντα είναι Συμπαντική Κοσμική Ενέργεια. Ο Ζων Θεός! Αυτή είναι που οι σοφοί αναφέρουν σαν Θεϊκή Κοσμική Δύναμη. Αυτή η Θεϊκή Κοσμική Δύναμη είναι παρούσα μέσα μας, γι' αυτό δεν χρειάζεται να την αναζητούμε έξω από μας. Σ' αυτό τον κόσμο, όλη η ενέργεια που βλέπουμε, όλη η ενέργεια που μελετούμε και όλη η ενέργεια για την οποία ακούμε βρίσκεται μέσα μας. Οτιδήποτε δεν έχετε μέσα σας δεν υπάρχει […]

Αν έπρεπε να περιμένουμε μέχρι να γίνουμε άξιοι, κανένας δεν θα έβρισκε ποτέ την σωτηρία γιατί δεν μπορούμε μόνοι μας να γίνουμε άξιοι. Στρέψου στον Θεό, έτσι όπως ακριβώς είσαι, και όσο αμαρτωλός κι αν αισθάνεσαι ότι είσαι, ο Θεός θα αρχίσει να σε κάνει άξιο, όσο είσαι ολόψυχα προσανατολισμένος σ' Αυτόν. Μόνον ο Θεός μπορεί να διαγράψει τα λάθη και να ξαναχτίσει την ζωή μας. Όσο μεγαλύτερη αίσθηση ενοχής […]

Πρέπει μεγαλώνοντας να γινόμαστε έξυπνοι, λογικοί και συμπονετικοί άνθρωποι με ανθρώπινες ιδιότητες, διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να επιτύχουμε το σκοπό της ανθρώπινης ζωής. Παράλληλα με την διανοητική οξυδέρκεια πρέπει να διαθέτουμε και τις κατάλληλες αρετές: καλή συμπεριφορά, θετική διάνοια, απόλυτη τήρηση της αλήθειας, πίστη, πειθαρχία, συναίσθηση καθήκοντος - αυτές αποτελούν τους έξι στόχους της παιδείας. Ποιος όμως τα διδάσκει όλα αυτά σήμερα; Διαπιστώνομε ότι οι σπουδαστές είναι άριστοι όσον αφορά […]

Το παρόν δεν είναι απλώς παρόν - είναι πανταχού Παρόν! Το μέλλον είναι αποτέλεσμα και συνέπεια του παρόντος, όπως και το παρόν είναι συνέπεια του παρελθόντος. Το δέντρο του παρελθόντος ρίχνει στη γη το σπόρο του παρόντος, που φυτρώνει και γίνεται το δέντρο του μέλλοντος. Μεταξύ του δέντρου του παρελθόντος και του δέντρου του μέλλοντος, το παρόν είναι ο σπόρος, ο οποίος έχει τεράστια σημασία. Τρέφεται και συντηρείται από την […]

Να τους μιλάτε ήρεμα, τρυφερά και ευγενικά. Γι' αυτό το λόγο λέω συχνά «Δεν μπορείτε πάντοτε να υποχρεώσετε τον άλλο, μπορείτε όμως πάντοτε να του μιλάτε ευγενικά». Σήμερα όμως είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν ένα παιδί μιλά στους δικούς του γονείς ή σε κάποιον ξένο αντίπαλο, τόσο αξιοκατάκριτος είναι ο τρόπος που μιλούν στους γονείς τους. Έπειτα, αν δεν είμαστε σε θέση να ευχαριστούμε τους ίδιους τους γονείς μας […]

Δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ευδαιμονία από τη συνειδητοποίηση ότι ο Θεός βρίσκεται παντού. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και η εγκόσμια εκπαίδευση είναι ζωτικής σημασίας, πρέπει όμως να μην υπερβαίνει ορισμένα όρια, ειδάλλως θα διαφθείρει τον νου. Όταν διψάτε, δεν είναι παλαβό το να θέλετε να πιείτε ολόκληρο τον ποταμό Πηνειό; Ένα ποτήρι νερό είναι αρκετό για να σας ξεδιψάσει. Παρομοίως, είναι παλαβό και ανόητο το να τρέφετε υπερβολικές επιθυμίες. […]

Τα γράμματα, λόγου χάριν της λέξης Θ, Ε, Ο, Σ, από μόνα τους δεν σημαίνουν τίποτε: μόνον όταν συνδυασθούν στη λέξη Θεός δίνουν ένα νόημα. Παρομοίως, μπορεί να έχετε γάλα και ένα ξύλινο χτυπητήρι, αλλά μπορείτε ν' αποκτήσετε βούτυρο χωρίς να χτυπήσετε το γάλα; Όχι βέβαια. Παρομοίως, η άπειρη δύναμη που βρίσκεται μέσα στο άτομο σε λανθάνουσα κατάσταση πρέπει να εκδηλώνεται μέσω της ίδιας του της προσπάθειας. Αυτό είναι δυνατό […]