Εκείνο που ουσιαστικά παίζεται και κρίνει την πνευματική μας κατάσταση δεν είναι ούτε η αδυναμία, ούτε τα ελαττώματα, ούτε οι αμαρτίες-αστοχίες μας. Είναι η μοιχεία που συντελείται από την άνομη σχέση του νου με την ψυχή, μέσω της ανάμειξης του «καλού» με το «κακό», η οποία βιώνεται ως διάσταση ανάμεσα σ’ αυτό που σκεφτόμαστε και σε εκείνο που στο βάθος θέλουμε. Αυτή η μοιχεία είναι εντέλει η μόνη μας αμαρτία: […]
Διαβάσαμε τις προάλλες στον ελληνικό και στον ξένο Τύπο την είδηση ότι πουλήθηκε, μέσω διεθνούς οίκου δημοπρασιών, ο φημισμένος ζωγραφικός πίνακας «Οι χαρτοπαίκτες» (1852) του Πώλ Σεζάν, από τους κληρονόμους του πρόσφατα θανόντος έλληνα εφοπλιστή Γιώργου Εμπειρίκου. Ο εν λόγω πίνακας αγοράστηκε από τον εμίρη του Κατάρ Χαμάντ Μπέν Καλίφα αλ-Τανί έναντι του ευτελέστατου ποσού των 250 εκατ. δολαρίων (!), καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ ως προς την τιμή πώλησης ζωγραφικού […]
Εκεί που κάποτε ένιωθες σύγκρουση, αντιπάθεια, διαχωρισμό, μαθαίνεις να χορεύεις με όλα, παραδίδοντάς τα στο φως. Αφού εσύ δεν κρίνεις, ούτε ο Θεός κρίνει κανέναν! Δεν πολεμάς τον αντίλογο. Του αφήνεις χώρο να υπάρχει. Δεν κρίνεις! Συν-χωρείς. Και τότε γίνεται το θαύμα. Επειδή η δική σου συνείδηση είναι πέρα από τις αντιθέσεις, πέρα από το καλό και το κακό του νου, οι αντιθέσεις αυτοαναιρούνται! Έτσι κι αλλιώς ψευδαίσθηση είναι. Ανύπαρκτος […]
"Αφού φωτίστηκα, γιατί δεν μπορώ να κάνω τα πάντα;" ρωτάει ο νους, έτοιμος να μας φοβερίσει με το παρελθόν! H φώτιση είναι νέα γέννηση. Σε κοίταξε το βλέμμα του Θεού και σε αθώωσε! Και εσύ προσυπέγραψες την αθωότητά σου και την αθωότητα του σύνολου Εαυτού-Ανθρώπου. Πώς; Μέσα από την απόλυτη πρόθεση για καθαρότητα, διαύγεια, φως και μόνο φως! Καθώς, λοιπόν, γεννιέσαι σε έναν καινούργιο, πρωτόγνωρο κόσμο ομορφιάς, ασφάλειας και πληρότητας, […]
Ο ίδιος ο Χριστός μίλησε, όπως γνωρίζουμε, στην ελληνική γλώσσα για να μεταφέρει το μήνυμα του προς τον άνθρωπο… Ο λόγος όσο υψηλότερος είναι τόσο συνηχεί προς την βαθύτερη μας ουσία. Όμως χρειάζεται αντίστοιχη εσωτερική καθαρότητα για να κινηθεί στο εσωτερικό μας είναι ως φως. Δυστυχώς συλλέγουμε λέξεις, οι οποίες όμως δεν εκρήγνυνται μέσα μας ώστε να μας δώσουν την πολύτιμη ουσία τους: το φως! Γι’ αυτό και ο ιερός […]
Ένα μόνο πράγμα μπορεί να δώσει ο άνθρωπος στον Θεό και να είναι αποδεκτό και ευάρεστο σε εκείνον: τον έρωτά του! Ο έρωτας του είναι ό,τι πιο πολύτιμο, απόλυτη επιλογή! Όλα τα άλλα είναι του Θεού, δικά του από τα δικά του… Αν δεν δώσεις ό,τι πολυτιμότερο έχεις στον Θεό, θαύμα δεν γίνεται! Μόνον ο ερωτευμένος μπορεί να φτάσει στην ταύτιση! Ο Θεός δεν είναι ζων μέσα στον άνθρωπο πριν […]
Καθώς οι λέξεις μεταφέρουν, από την ημέρα που θα γεννηθούμε, ασήκωτο βάρος εννοιών, συνειρμών και αισθημάτων, όταν ο λόγος δεν είναι καρδιακός, έχει μικρή μεταμορφωτική δύναμη μέσα μας. Και όμως δια του λόγου ο άνθρωπος έχει διατυπώσει συγκλονιστικές ιδέες και νοήματα. Άραγε είναι μόνο για να τέρπουν τον νου; Φτιάχνει ο άνθρωπος μια πνευματική βιβλιοθήκη όπου όλα τα κατατάσσει για να τα γνωρίσει. Αλλά πώς τα διαχειρίζεται; Εμείς που έχουμε το […]
Στις μέρες μας οπότε έχουμε αποκτήσει την κακή συνήθεια να χρησιμοποιούμε τις λέξεις άκριτα, κάνουμε αποκλειστικά χρήση του επιρρήματος ακόμα, παραβλέποντας τη χρήση του υπό τον τύπο του ακόμη. Όμως το ακόμα είναι ορθότερον να χρησιμοποιείται με τη σημασία του επιπλέον, του περισσότερο: χρειάζομαι τρεις ακόμα μέρες για να τελειώσω τη δουλειά μου / κάνε ακόμα ένα βήμα / με τα βιβλία που έβαλα, η βαλίτσα μου έγινε ακόμα βαρύτερη […]
Φόρεσε το Φωτοστέμμα Σου! Αιώνες το αναζητά ο άνθρωπος μέσα στην αρχαία νοσταλγία του χαμένου παράδεισου... Είναι εδώ! Λάμπει! Είναι δικό Σου! Φτιαγμένο από το φως της αγάπης και της χαράς Σου ακτινοβολεί την ενότητα των πριν διεστώτων... Ένα όνειρο η διττότητα... Ποτέ δεν υπήρξε τίποτα άλλο από το Φως! Φως σε σένα! Φως! Μόνο Φως! Τώρα και πάντοτε! Η πνευματική Αστροθάλασσα μέσα στην οποία πλέει η Ελλάδα αιώνια σου […]
