Bazooka: «Το “Κάπου Αλλού…” δεν είναι μόνο η φυγή, αλλά και το να κάνουμε καλύτερα τα πράγματα εδώ που είμαστε!»

Οι Bazooka μας ξεναγούν “Κάπου αλλού…”, όπως είναι ο τίτλος του τελευταίου τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε από την Inner Ear Records , λίγο πριν από την μεγάλη τους συναυλία στο Gagarin 205 το Σάββατο 19/11!

Επίσης, ακολουθεί μίνι τουρ σε όλη την Ελλάδα:

• Πάτρα – Παρασκευή 2/12 στο Frida
• Θεσσαλονίκη – Πέμπτη 8/12 στο Eightball
• Βόλος – Παρασκευή 9/12 στο LabArt
• Ξάνθη – Σάββατο 10/12 στο Nostos Live
• Σέρρες – Κυριακή 11/12 στην Αίγλη

Ακούστε την συζήτηση που είχαν με την Βασιλεία Περόγλου στην εκπομπή “Κάπου στο Σύμπαν” την Δευτέρα 14 Νοεμβρίου.

Bazooka! Ακριβώς αυτό που λέει το όνομά τους! Ένα συγκρότημα που έχει κατακτήσει τις καρδιές μας και κάθε τόσο μας “πυροβολεί” με κομματάρες, φοβερά άλμπουμ και φυσικά αξέχαστα live! Δεν είναι τυχαίο που εκράζουν τόσο απλά και ουσιαστικά καταστάσεις που ζούμε όλοι μας!

Φέτος το καλοκαίρι όπου βρέθηκα και μίλησα για την εγχώρια σκηνή μου μιλούσαν για τους Bazooka! Πέτυχα κόσμο με μπλούζες και με προέτρεψαν να τους φέρω με την πρώτη ευκαιρία! Δεν είναι τυχαίο που όλοι μας τους αγαπάμε τόσο πολύ! Είναι το ταλέντο τους και η αγάπη τους για αυτό που κάνουν που δεν γίνεται να μην στο μεταδώσουν!

Λόγω πανδημίας είχαν διακοπεί τα live τους και αυτό ήταν ένα πλήγμα για όλους μας γιατί καταφέρνουν να διαμορφώνουν μια παρέα και να ενώνουν τους πάντες μαζί τους. Ελπίζουμε οι ημερομηνίες που έχουν ανακοινωθεί να είναι μόνο η αρχή και σύντομα να γίνει και η Ευρωπαϊκή περιοδεία που ήταν να γίνει πριν από την πανδημία.

Τα μέλη είναι:

• Ξάνθος Παπανικολάου – φωνητικά, κιθάρα
• Γιάννης Βούλγαρης – ντραμς, κρουστά
• Bill Ζελέπης – κιθάρα
• Άρης Ράμμος – μπάσο

Βασικό μέλος είναι η Πέννυ Λιαρομάτη και ο Δημήτρης Κυριακόπουλος που παίζει πλήκτρα και θα ξεκινήσει να παίζει και κάποια κρουστά στα live!

Η αρχή του Κάπου Αλλού…

Ένα άλμπουμ που το περιμέναμε πως και πως! Έχει γραφτεί και ξεκάθαρα εκφράζει όλα αυτά που ζούμε στην καθημερινότητά μας τόσο στοχευμένα μέσα από μια απλότητα ή μια μεταφορά που ταυτίζεσαι όλο και πιο πολύ! Ομολογώ όμως, ότι σοκαρίστηκα όταν κατάλαβα ότι είναι το 4ο άλμπουμ τους! Εκεί αναρωτιέσαι πως περνάν τα χρόνια, ποιοι είμαστε, τι χρονιά έχουμε…

«Στην ροή του πράγματος, δημιουργώντας και κάνοντας live και όλα αυτά που κάνουμε η αλήθεια είναι ότι δεν το καταλαβαίνεις και πολύ το πέρας του χρόνου», λέει ο Ξάνθος ψύχραιμος.

Βέβαια στην καραντίνα που δεν υπήρχαν όλα αυτά ήταν διαφορετικά. «Στην καραντίνα ήταν πάρα πολύ δύσκολα γιατί κάναμε μία απότομη παύση… Δεν μπορούσαμε να παίζουμε live, αν εξαιρέσεις κάποια πολύ σποραδικά που κάναμε, πιο ακουστικά στην ουσία κράτησε για δύο αυτή η ιστορία…» Βέβαια παρέμειναν δημιουργικοί, έκαναν πρόβες και δούλεψαν πολύ για να ολοκληρωθεί αυτό το άλμπουμ όπως ακριβώς το ονειρευόντουσαν.

«Θέλαμε να κάνουμε έναν δίσκο διαφορετικό από τους προηγούμενους αυτή την φορά.» Σε αυτό τον δίσκο όλοι το αισθανθήκαμε ότι έγιναν πιο μελωδικοί και εμβάθυναν ακόμα περισσότερο σε θέματα που μας αφορούν όλους.

«Θέλαμε να είναι πιο μελωδικό και να έχει όλος ο δίσκος μία συνοχή από την αρχή μέχρι το τέλος να μεταφέρει τον ακροατή σε έναν άλλο κόσμο αν είναι δυνατόν!» Και το κατάφεραν!

«Η ιδέα ήταν σύλληψη της Πέννυς Λιαρομάτη, η οποία είναι ουσιαστικά το πέμπτο μέλος της μπάντας. Εγώ είχα κάνει κάποια ντέμο στο home studio που έχω στο σπίτι μου. Η Πέννυ διάλεξε δέκα από αυτά», μας λέει για να μας βάλει στην αρχική διαδικασία.

«Το κομμάτια αυτά μετά τα δουλεύαμε όλοι μαζί σαν συγκρότημα στο στούντιο, ώστε να τα διαμορφώσουμε και να τα φέρουμε σε ένα σημείο για ηχογράφηση.»

Η αναλογική ηχογράφηση!

Συνήθως η ηχογράφηση των άλμπουμ τους γινόταν όλοι μαζί στο στούντιο με παραγωγό τον Γιάννη Βούλγαρη. Ένα μεγάλο τους όνειρο όμως, ήταν να ηχογραφήσουν ολοκληρωμένα έναν δίσκο αναλογικά. Οπότε αυτή την φορά προετοιμάστηκαν πάρα πολύ καλά και ταξίδεψαν στην Θεσσαλονίκη – κυριολεκτικά “Κάπου αλλού…”!

«Αυτή την φορά την ηχογράφηση την κάναμε ακριβώς ανάποδα από ότι κάναμε τόσα χρόνια.»

«Θέλαμε τον δίσκο να τον κάνουμε αυτή την φορά αναλογικά, σε μπομπίνα! Το είχαμε άχτι χρόνια αυτό… Είχαμε κάνει κάτι single αναλογικά σε μπομπίνα κι έτσι, αλλά θέλαμε να γράψουμε έναν ολόκληρο δίσκο σε καλό μπομπινόφωνο, σε καλό μηχάνημα!»

Ανέβασαν τον πήχη της δυσκολίας σε αυτό το άλμπουμ κάτι που όμως δεν τους αφορά αφού: «Δεν είναι θέμα δυσκολίας, είναι θέμα γούστου! Εμείς θέλαμε αυτό τον ήχο και επειδή ξέραμε που υπάρχει αυτό το μέρος πήγαμε στο Arkadikon Studio στην Θεσσαλονίκη που ανήκει στα αδέρφια Θεόδωρο και Άγγελο Μπουρνά, οι οποίοι ειδικεύονται σε αυτό τον ήχο.»

Στις προηγούμενες δουλειές έπαιζαν όλοι μαζί, αλλά αυτή την φορά ηχογράφησαν κάθε ένας ξεχωριστά και έκαναν ειδική προετοιμασία για αυτό.

«Στους προηγούμενους δίσκους παίζαμε τα βασικά όργανα, δηλαδή τις δύο κιθάρες, μπάσο ντραμς, όλοι μαζί ταυτόχρονα! Μετά αφού διαλέγαμε το καλό το take, πηγαίναμε και προσθέταμε πράγματα θέλαμε!

Αυτή την φορά είχαμε προετοιμαστεί από την προ παραγωγή, δηλαδή είχαμε κάνει τα κομμάτια εδώ στο δικό μας στούντιο στην Αθήνα. Τα είχαμε ετοιμάσει όλα, τα είχαμε στήσει όλα και πήγαμε έτοιμοι στην Θεσσαλονίκη και έγραψε ένας ένας το μουσικό του όργανο για να έχουμε όσο το δυνατόν πιο καθαρό αποτέλεσμα, δηλαδή να μην πιάνουν τα μικρόφωνα και τα υπόλοιπα όργανα. Το κάναμε ακριβώς ανάποδα από ότι κάναμε τόσα χρόνια.»

Μια λεπτομέρεια που δεν μπορεί να την φανταστεί κάποιος ακούγοντας το άλμπουμ γιατί όπως και τα προηγούμενα σου μεταφέρει μία ζωντανή αίσθηση! Τα κατάφεραν σίγουρα, προετοιμάστηκαν έτσι ώστε να είναι συντονισμένοι “Κάπου αλλού…” σε έναν άλλον χωροχρόνο και να ακούγεται σαν να παίζουν μαζί.

«Πρέπει να είσαι έτοιμος γιατί στην μπομπίνα δεν μπορείς να κάθεσαι κάθε τρεις και λίγο να σταματάς, να κόβεις να ράβεις ή να φτιάχνεις λούπες, δηλαδή να παίζεις κάτι για μερικά μέτρα και μετά να το επαναλαμβάνεις στο υπολογιστή.»

«Μετά μπήκα κι έγραψα τις κιθάρες, εντωμεταξύ στα διαλείμματα τα δικά μου ο Άρης, επειδή ήρθε ένα καινούργιο μπάσο στο στούντιο, ξανά έγραψε με το καινούργιο μπάσο όλα τα κομμάτια…»

Στο στούντιο…

«Πρώτα έγραψε όλα τα κομμάτια ο ντράμερ, ο Γιάννης Βούλγαρης. Αφού επιλέξαμε όλοι μαζί τα καλύτερα take, μετά έγραψε ο μπασίστας, ο Άρης Ράμμος. Μετά μπήκα κι έγραψα τις κιθάρες, εντωμεταξύ στα διαλείμματα τα δικά μου ο Άρης, επειδή ήρθε ένα καινούργιο μπάσο στο στούντιο ξανά έγραψε με το καινούργιο μπάσο όλα τα κομμάτια…» Κάπου εδώ δεν μπορούμε να σταματήσουμε να γελάμε! Αυτό δείχνει την μεγάλη πώρωση και πραγματικά μπράβο στα παιδιά για όλη τους την ενέργεια και το εξαιρετικό αποτέλεσμα! Σωστός ο Άρης!

«Τελειώσαμε εμείς οι τρεις βασικά, μετά κατεβήκαμε Αθήνα. Στην συνέχεια ξανά ανέβηκα εγώ να κάνω τα φωνητικά και ήρθε και ο Βασίλης Τζελέπης, ο άλλος κιθαρίστας να συμπληρώσει κάποιες κιθάρες, γιατί δεν ήταν την πρώτη φορά επάνω.» Στο δεύτερο μέρος με τα φωνητικά πρόσθεσαν τις τελευταίες πινελιές που θεωρούσαν ότι χρειάζεται και τότε μπήκαν οι τελευταίες πινελιές.

«Φωνητικά, κρουστά και διάφορα πλήκτρα, λίγο organ, λίγο συνθεσάιζερ από εδώ και από εκεί που τα ηχογράφησα εγώ αυτά και μετά τα χτίζαμε!»

Δείτε το επίσημο βίντεο κλιπ “Κάπου αλλού…” εδώ:

Το βίντεο κλιπ είναι σε σκηνοθεσία και σενάριο της Πέννυς Λιαρομάτη, στην κάμερα είναι ο Νίκος Χατζής.

«Τα γραφιστικά που βλέπουμε να είναι ζωγραφισμένα είναι το εξώφυλλο του δίσκου. Μας το είχε στείλει ο καλλιτέχνης σε κολλάζ οπότε πήραμε να κομμάτια από το κολλάζ και τα βάλαμε στο βίντεο.» Μπήκαν κυριολεκτικά μέσα στο “Κάπου αλλού…” που βλέπουμε στο εξώφυλλο και έχει δημιουργήσει ο Ben Montero. To lay out το έχει επιμεληθεί η Ήρα Σταματοπούλου.

«Το “Κάπου Αλλού” δεν είναι μόνο η φυγή αλλά και το να κάνουμε καλύτερα τα πράγματα εδώ που είμαστε!»

“Κάπου αλλού…”

Το “Κάπου Αλλού… “ είναι ο κόσμος που θέλουμε να αποδράσουμε αφήνοντας όλα αυτά τα παράλογα που ζούμε όλοι μας τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι όμως μια ουτοπία και μια ψευδαίσθηση, αλλά το θάρρος του να φέρνεις αυτά που φαντάζεσαι στο εδώ και στο τώρα!

«Το “Κάπου Αλλού” δεν είναι μόνο η φυγή αλλά και το να κάνουμε καλύτερα τα πράγματα εδώ που είμαστε! Δεν είναι μόνο το να πάμε “Κάπου Αλλού…” και που να πας; Γενικότερα στον κόσμο παίζει μία φρίκη», μας λέει ο Ξάνθος και γελάμε γιατί τελικά όλοι το έχουμε σκεφτεί και καταλήγουμε ότι «Πρέπει να φύγεις εκτός γης για να γλιτώσεις!»

«Το κόνσεπτ είναι ότι ακόμα και εδώ που είμαστε, με όλα αυτά που συμβαίνουν, μπορούμε εμείς οι ίδιοι να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα!» Οι ίδιοι πάντως το απέδειξαν περίτρανα, όπως και κάθε φορά, δημιουργώντας τον δίσκο “Κάπου Αλλού…”!

Δεν υπάρχει μία συνταγή για να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο. Είναι μια καθημερινή κατάσταση. Όταν ένας άνθρωπος είναι άνθρωπος και είναι δημιουργικός, και βοηθάει, αγαπάει, εκφράζεται έχοντας επαφή με τον εαυτό του, συνειδητά», ενώ παράλληλα εξελίσσεται ο ίδιος. «Είναι σημαντικό να κάνει και πράγματα που αγαπάει και να εκφράζεται, να μην κρατάει τα πράγματα μέσα του!»

Όταν εκφράζεις όμως κάτι δικό σου, βαθύ δεν αισθάνεσαι λίγο πιο ευάλωτος; «Στην περίπτωση που είμαι εντελώς ο εαυτός μου και εκφράζω κάτι εντελώς δικό μου αισθάνομαι δυνατός, δεν αισθάνομαι ευάλωτος! Βασικά χαρούμενος αισθάνομαι!

Όταν μπορώ και λέω κάτι δικό μου, το βγάζω από μέσα μου ή λέω κάτι που εκφράζουμε ως μπάντα νιώθουμε ωραία! Αυτή είναι η ουσία, ότι κάτι φτιάξαμε από κάτι δικό μας είτε είναι τραγούδι, είτε στίχος είτε το ο,τιδήποτε!»

«Άλλες φορές πιο σουρεάλ οι στίχοι, άλλες φορές “πατάνε περισσότερο” στη Γη, αλλά προέρχονται από την καθημερινότητα αναμεμειγμένη με σκέψεις, συναίσθημα και ό,τι άλλο περάσει από το κεφάλι μου βασικά»

Το “Κάπου Αλλού…” είναι και το τραγούδι που βίωσε περισσότερο όταν το δημιουργούσε. «Το είχα γράψει στην αρχή και είχε μια διαφορετική ενορχήστρωση και ακουγόταν λίγο πιο… κάπως new wave, δεν ξέρω», μας λέει και γελάμε!

«Το είχα βάλει να το ακούσει και η Πέννυ και μου λέει: “Ωραίο αλλά πήγαινε μέσα κι άλλαξέ το!” Πηγαίνω το ξανά κάνω άλλη μία! Αλλάζω και λίγο τους στίχους, το ξανά ακούμε! Πάλι ξανά αλλαγές! Πέρασε από διάφορα στάδια. Το έκανα ντέμο τρεις – τέσσερις φορές μέχρι να καταλήξω!»

Όλα τα κομμάτια είναι από δικά τους βιώματα! «Άλλες φορές πιο σουρεάλ οι στίχοι, άλλες φορές “πατάνε περισσότερο” στη Γη, αλλά προέρχονται από την καθημερινότητα αναμεμειγμένη με σκέψεις, συναίσθημα και ό,τι άλλο περάσει από το κεφάλι μου βασικά», μας λέει και πάλι γελάμε με τον αυθορμητισμό του και την ειλικρίνειά του!

Αυτό το “Κάπου Αλλού…” ακόμα και να το φανταστείς θέλει δύναμη και ακόμα περισσότερη στο να μπορέσεις να το φέρεις στο “κάπου εδώ”.

«Όταν ξεκίνησε η όλη φάση με την καραντίνα και ακυρώθηκε η Ευρωπαϊκή περιοδεία που είχαμε κανονίσει και έτσι χάσαμε την δουλειά μας, η οποία πρώτα είναι η αγάπη μας που έγινε και δουλειά στην πορεία. Για ένα – δύο μήνες είχα πέσει εντελώς και ήμουν χάλια.

Σε κάποια φάση απλά έτσι μου γύρισε και είπα ότι κάτι πρέπει να κάνω, δεν μπορώ να κάθομαι στον καναπέ από το πρωί μέχρι το βράδυ και να μιζεριάζω βασικά. Έτσι άρχισα να γράφω κομμάτια. Σουλούπωσα λίγο παραπάνω στο στούντιο που έχω στο σπίτι και ξυπνούσα το πρωί, έφτιαχνα καφέ και καθόμουν και όλη μέρα και έκανα αυτό το πράγμα.»

Ο ίδιος βρήκε την δύναμη μέσω της αγάπης του για την μουσική και την δημιουργία, κάτι που αναφέρουν και στα τραγούδια του δίσκου. Κάποιες φορές είναι πιο δύσκολο να βρεις τον χρόνο και τον χώρο μέσα στην καθημερινότητά σου να κάνεις αυτό που που αγαπάς.

«Γενικότερα τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα έχουν κι αυτά το ρίσκο τους. Όταν ξεκινάς να κάνεις κάτι τέτοιο το πιο πιθανό είναι να είναι πάρα πολύ δύσκολο οικονομικά. Δεν είναι εύκολο επάγγελμα το να είσαι καλλιτέχνης, ειδικά στην Ελλάδα. Από την μία κάνεις κάτι που αγαπάς, από την άλλη πάντα έχεις το ρίσκο. Πάντα είσαι στον αέρα», μας λέει χαρακτηριστικά.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να στηρίζουμε τους καλλιτέχνες και χαιρόμαστε που παρ’ όλες τις δυσκολίες γενικότερα αλλά και ειδικότερα λόγω εποχής και τοποθεσίας, τα έχουν καταφέρει τόσο περίφημα και συνεχίζουν και δίνουν το παρόν τους δισκογραφικά και σε live!

Ακολουθήστε τους Bazooka:

Facebook | Instagram | Youtube | Spotify | Bandcamp