Iam Nothe: «Αυτό το άλμπουμ ήταν για εμένα η σανίδα σωτηρίας μου» | Συνέντευξη

Ο Σπυρέας Σιντ, γνωστός ως Iam Nothe, μας ξεναγεί στο δημιουργικό του Σύμπαν με αφορμή το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο “The Grand Design”. Ακούστε την συζήτηση που είχε με την Βασιλεία Περόγλου στην εκπομπή “Κάπου στο Σύμπαν” την Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022.

Εδώ και 20 χρόνια, από τους Cyanna στους Cyanna Mercury και πλέον στο προσωπικό του project Ιam Νothe, o Σπυρέας Σιντ είναι ένας ασταμάτητος δημιουργικός χείμαρρος, φορτισμένος με πολλά συναισθήματα, τα οποία μας μεταδίδει με την δική του χαρακτηριστική δυναμικότητα!

Τον Δεκέμβρη του 2021 δημοσιεύτηκε το πρώτο single “Lord You Are The Cure”, αφήνοντας πολλά ερωτήματα αναπάντητα και κάνοντάς μας να ανυπομονούμε για να ακούσουμε όλο το άλμπουμ. Κάπου εδώ να πω ότι ήταν από τις λίγες φορές που οι ακροατές το ζητούσαν συνεχώς ειδικά εκείνη την περίοδο! (Τώρα ζητάνε και τα υπόλοιπα!)

“The Grand Design”, ένα άλμπουμ που αναδεικνύει μεταξύ άλλων φόβους, οργή, προβληματισμούς, συναισθήματα και καταστάσεις που όλοι μας έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια, κάνοντάς μας να ταυτιζόμαστε ακόμα πιο πολύ ο καθένας στα δικά του σημεία και με την δική του “μετάφραση”.

Δείτε το video clip εδώ:

ΙΑΜ ΝΟΤΗΕ – Άημ Νόδη

Ένα όνομα, τέσσερις λέξεις που γράφονται ως δύο και ένα ταξίδι από την Οδύσσεια του Ομήρου στο σήμερα.

«Το όνομα είναι η σύμπτυξη της φράσης “I am not he”, που σημαίνει δεν είμαι αυτός. Το είχα βγάλει πριν από δώδεκα χρόνια, όταν δούλευα freelancer και είχα φτιάξει ένα brand για να με εκπροσωπήσω ως graphic designer και web designer. Επειδή ακόμα είχα τους Cyanna και ήταν αρκετά ενεργή μπάντα στα sites και παντού, ήθελα να διαφοροποιηθώ κάπως. Σε ένα πιο βαθύ επίπεδο όμως, ήθελα να διαφοροποιηθώ και από τον εαυτό μου γιατί δεν μου άρεσε τότε… Είχα φτάσει σε ένα σημείο που δεν μου άρεσαν πολλά πράγματα.

Κάπως έτσι πήγε το μυαλό μου και έκανα την φράση “I am not he”, η οποία σε ένα δεύτερο επίπεδο έχει να κάνει και με την απάντηση του Οδυσσέα στον Κύκλωπα όταν τον κορόιδεψε. Του είχε απαντήσει ότι είναι ο Κανένας, ώστε να να μπορέσει να ξεφύγει. Όταν οι άλλοι Κύκλωπες τον ρωτούσαν ποιός τον τύφλωσε, εκείνος απαντούσε ο Κανένας! Έτσι ο Πολύφυμος την πάτησε από τον πολυμήχανο Οδυσσέα.»

Ο πολυμήχανος Κανένας και το παιχνίδι της ταυτότητας όπως μας εξηγεί: «Είναι το ίδιο πράγμα κατά μία έννοια! Είναι σαν να απεκδύομαι την ευθύνη των πράξεων μου στο τι κάνω τώρα», όντας κατά μία έννοια ελεύθερος.

Τελικά όμως όλα παίζονται στο τώρα! Γιατί τότε μπορεί να μην αποδεχόταν το ποιος είναι, αλλά τώρα αποδέχεται ακόμα και το κομμάτι που δεν θέλει να τον αποδεχτεί! Σαφώς και κρύβει μια ειρωνεία το όνομα, αλλά και δεν κρύβει, κάτι που ισχύει και για τα κομμάτια του!

Η αρχή του ταξιδιού

Τα κομμάτια του πρώτου του προσωπικού δίσκου ξεκίνησαν να δημιουργούνται μέσα στους Cyanna Mercury. «Τρία από τα κομμάτια που είναι αυτή την στιγμή στον δίσκο, είχαν ξεκινήσει να φτιάχνονται από εμένα και τον αδερφό μου κυρίως, λίγο πριν τελειώσουμε με τους Cyanna Mercury και τα ολοκλήρωσα μόνος μου.

Τα υπόλοιπα κομμάτια, καθώς και μερικά ακόμα που ολοκλήρωσα την τελευταία τετραετία, άρχισα να τα γράφω μετά το καλοκαίρι του 2018. Ένα χρόνο δηλαδή αφού διαλύθηκαν οι Cyanna Mercury στρώθηκα ξανά να γράψω στίχους, να δουλέψω ντέμο, να αφήσω τα ντέμο σπίτι μόνος μου… Μάλιστα αυτό πρώτη φορά το έκανα, γιατί τα τελευταία είκοσι χρόνια που έκανα μουσική είχα πάντα τον αδερφό μου στο πλάι μου. Αυτή την φορά η διαδικασία ήταν λίγο διαφορετική», μας εξηγεί βάζοντάς μας στο κλίμα της αρχής.

«Όλα ξεκίνησαν ουσιαστικά με ρυθμό μπήκα, δηλαδή το πήρα απόφαση, σταμάτησα να είμαι αναβλητικός με την ιδέα ότι θα κάνω μόνος μου άλμπουμ και θα το ολοκληρώσω, τον Σεπτέμβριο του 2018. Όχι τυχαία, γιατί τον Ιούλιο του 2018 έχασα τον πατέρα μου και αυτό έπαιξε ένα ρόλο καταλυτικό στο να παγώσουν όλα. Έφυγε σιγά σιγά, δεν ήταν κάτι ξαφνικό. Έφυγε από καρκίνο. Ήταν κάτι το οποίο οδηγήθηκε εκεί η οικογένειά μου κι εγώ και όταν έφυγε τελικά τον Ιούλιο, πάγωσαν όλα για περίπου ενάμιση μήνα.

Ήρθε κι έμεινε η μητέρα μου μαζί μου και ξανά έμεινα με την μητέρα μου μετά από δέκα χρόνια τουλάχιστον. Ήταν μια περίοδος έτσι πάρα πολύ μουδιασμένη, πολύ παράξενη… Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς βγήκα από αυτό το πράγμα, δεν βγήκα ακριβώς, αλλά με οδήγησε να κάτσω να γράψω μουσική και να το πάρω ζεστά.

Οπότε εκεί, τον χειμώνα του 18-19 ήταν που καμιά δεκαριά ακόμα τραγούδια γράφτηκαν, ολοκληρώθηκαν, ιδέες ξεθάφτηκαν. Έφτιαξα τα ντέμο χειμώνα 18-19 και το καλοκαίρι του 20 ήμουν έτοιμος με τα ντέμο ολοκληρωμένα έτοιμα να μεταφραστούν σε όργανα. Έτσι πήγα στο στούντιο και ηχογραφήθηκε ο δίσκος.»

Έως εδώ είμαι μία πολύ γενναία ιστορία που δίνει δύναμη κι έμπνευση σε όλους μας. Η ζωή όμως είναι απρόβλεπτη και όπως λέει όμως και ο ίδιος γελώντας αμήχανα «είναι μία πολύ περίεργη ιστορία»!

«Ξεκίνησα να τον ηχογραφώ τον δίσκο το καλοκαίρι του 2020 και η μητέρα μου έφυγε στην συνέχεια τον Μάρτιο του 2021. Δηλαδή ενώ δεν είχα ολοκληρώσει την περίοδο που πενθούσα τον πατέρα μου και να κάνω αυτό το κομμάτι της ζωής έφυγε και η μητέρα μου.

Εκεί έφαγα άλλο ένα μπάτσο από την άλλη πλευρά και ήρθε με άλλα πράγματα μαζί της τελευταίας τριετίας – τετραετίας που ήταν και δικά μου τελείως, που δεν είχαν να κάνουν με τους γονείς μου, κάποιες άλλες προκλήσεις που αντιμετώπισα…»

«Αυτό το άλμπουμ ήταν για εμένα η σανίδα σωτηρίας μου για να βγω από όλο αυτό. Ήταν σαν μια πρόκληση θετική! Τα τραγούδια ήταν ο μόνος τρόπος να κοιμηθώ!»

Ο θάνατος των γονιών είναι καθοριστικός για τον κάθε άνθρωπο, όποια κι αν είναι η σχέση μας μαζί τους. Είναι άξιο θαυμασμού πως βρήκε την δύναμη να υπερβεί τον εαυτό του και να δημιουργήσει λειτουργώντας θεραπευτικά για τον ίδιο αλλά και για όλους μας… Πραγματικά θέλει δύναμη ψυχής και αποτελεί πρότυπο για όλους μας ένας άνθρωπος που μπόρεσε και το αντιμετώπισε τόσο παραγωγικά!

«Αυτό το άλμπουμ ήταν για εμένα η σανίδα σωτηρίας μου για να βγω από όλο αυτό. Ήταν σαν μια πρόκληση θετική! Τα τραγούδια ήταν ο μόνος τρόπος να κοιμηθώ! Όταν τα έφτιαχνα ακόμα, ήταν η καλύτερη φάση, γιατί ήταν οι μόνες σκέψεις που με απορροφούσαν πλήρως σε βαθμό να με πάρει ο ύπνος.

Αλλά ήταν κάτι σαν ο στόχος του “πέρα από το να επιβιώνεις”, γιατί όταν φτάνεις στα υπαρξιακά ερωτήματα που ταλανίζουν όποιον χάνει τους γονείς του τελοσπάντων και λίγο έτσι άγαρμπα, λίγο μαζί και λίγο απρόοπτα.

Όταν λοιπόν, έρχεσαι αντιμέτωπος πρώτη φορά με την ιδέα του θανάτου, γιατί οι γονείς είναι ένα σημείο καμπής στην ζωή του ανθρώπου, δηλαδή καταλαβαίνει στα μούτρα του ότι είναι θνητός. Οπότε όταν καταλαβαίνεις ότι είσαι θνητός, μιας και το νόημα της ζωής δεν απαντάται ποτέ από κανέναν, ψάχνεις να βρεις όμορφα πράγματα ώστε να σε οδηγήσουν σε έναν φωτεινό δρόμο που θα σου δώσει όρεξη για την ζωή!

Για εμένα αυτός ο δίσκος ήταν φοβερό boost, δηλαδή ήμουν σχεδόν ένας νορμάλ άνθρωπος για δυόμιση – τρία χρόνια που έφτιαχνα αυτό τον δίσκο! Με απορροφούσε πάρα πολύ στην ζωή μου κι αυτό είναι ανεκτίμητο!»

Ένας δίσκος που δεν είναι τυχαίο τελικά γιατί από το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε ήταν και είναι τόσο καλή παρέα για όλους μας. Είναι η ενέργεια της υπέρβασης και η παραδοχή που έχει κάποιος που αναγεννάται από τις στάχτες του δημιουργώντας τέχνη!

«Κοίτα είχα και καλούς φίλους! Μόνος μου ήμουν το βράδυ στο κρεβάτι μου και στην διαδικασία την πρώτη που έφτιαχνα τα ντέμο. Επίσης, ήμουν μόνος μου στις πρώτες ενορχηστρώσεις στο σπίτι μου. Εκεί ήμουν όντως μόνος μου!

Αλλά από ένα σημείο και μετά ήμουν ευλογημένος με πολύ καλούς φίλους και τον αδερφό μου, οι οποίοι είτε σαν συνεργάτες, είτε σαν ερασιτέχνες που απλά θέλουν να βοηθήσουν σε κάτι, ήταν μαζί μου σε αυτό!»

Μιας και αναφέρει τους συνεργάτες να μιλήσουμε για τον παραγωγό Άλεξ Μπόλπασης, ο οποίος πρωταγωνιστεί σε αρκετές δουλειές που έχουμε παρουσιάσει στην εκπομπή και θαυμάζουμε αρκετά το αποτέλεσμα που έχουν οι παραγωγές του.

«Ο Άλεξ Μπόλπασης είναι ο βασικός τεχνικός που ανέλαβε όλο αυτό που είχα δημιουργήσει να το μεταφράσει σε ηχογράφηση, αλλά με βοήθησε και στην παραγωγή, ολοκλήρωσε δηλαδή κάποια πράγματα και στα ντέμο! Πάνω από όλα είναι σάκος του μποξ! Είναι αυτός που παίρνεις τηλέφωνο και ξερνάς πάνω του όλη την ματαιότητα που έρχεται κάποιες στιγμές», μας λέει και γελάμε!

Όντως σε αυτές τις δύσκολες στιγμές παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το περιβάλλον και οι συνεργάτες, πόσο μάλλον ο παραγωγός! «Ο Άλεξ έχει αυτά τα χαρίσματα που είναι επίσης ανεκτίμητα! Πέρα από την γνώση, πέρα από το ταλέντο» είναι και ο βασικός ψυχολόγος εμψυχωτής, πάντα σύμφωνα με κωμικές αφηγήσεις που μας έκανε ο Σπυρέας!

Βέβαια, μπορεί τώρα να μας ακούγονται αστεία, εκείνη η στιγμή είναι δύσκολη όμως, ειδικά για έναν καλλιτέχνη που αισθάνεται ευάλωτος και θέλει να εκφραστεί.

The Grand Design

«Ο τίτλος είναι ειρωνικός, αυτοσαρκαστικός… Είναι το “μεγάλο σχέδιο”», μας λέει τονίζοντας την ειρωνεία! Όπως μας εξηγεί, έγραφε το ομότιτλο τραγούδι, το οποίο ήταν το έκτο ή το έβδομο τραγούδι που ολοκλήρωσε. Όταν αποφάσισε τον τίτλο του κομματιού, κάτι μέσα του συμπεριέλαβε παραπάνω σημεία της ζωής του από ένα κομμάτι μόνο και έτσι αποφάσισε να είναι και ο τίτλος του άλμπουμ.

«Είδα ότι είναι ένας τίτλος που μπορεί να χαρακτηρίσει γενικότερα αυτή την περίοδο της ζωής μου και ίσως, την πορεία μου ως άνθρωπος που γίνεται καλλιτέχνης και παλεύει να παραμείνει καλλιτέχνης!»

Αυτό είναι κάτι που θαυμάζουμε σε όλους τους καλλιτέχνες που συνεχίζουν να μας χαρίζουν εξαιρετικές δουλειές χωρίς να έχουν κάποιο οικονομικό κέρδος. Είναι ανεξάρτητοι, χωρίς να ανήκουν σε κάποια δισκογραφική και παράλληλα με τις δουλειές τους βρίσκουν τον χρόνο και τον χώρο να δημιουργήσουν. Στην συνέχεια το μοιράζονται μαζί μας! Όλα αυτά είναι διαδικασίες χρονοβόρες και κοστοβόρες.

«Θέλει κουράγιο, επιμονή, αλλά και πάρα πολλή εγωπάθεια, ναρκισσισμό και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που δεν είναι τόσο κολακευτικά για τους ανθρώπους. Νομίζω ότι οι καλλιτέχνες που επιμένουν να κάνουν μουσική και γενικότερα τέχνη στην εποχή μας, είναι πενήντα – πενήντα. Το μισό είναι ειλικρινής, αυθόρμητοι και δημιουργικοί άνθρωποι, αλλά και το άλλο μισό: ματαιόδοξοι, εγωπαθείς μ*&^ς…» Σε περίπτωση που δεν ακούσατε το ηχητικό δεν το είπε στον αέρα!

Ακούγοντας τον δίσκο προσεκτικά όλοι αισθανόμαστε ότι αν δεν τον ολοκλήρωνε και δεν τον κυκλοφορούσε θα έσκαγε! «Κι αυτό με το εγώ έχει να κάνει», συμφωνεί.

«Έχει να κάνει με την αντίληψη που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας και πόσο σημαντικός είναι ο εαυτός μας για εμάς στον κόσμο μας. Κάτι που είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό, αρκεί να υπάρχει μέτρο και να μην πέφτουμε στην λούμπα να νομίζουμε ότι είμαστε οι πιο σημαντικοί άνθρωποι που ξέρουμε.»

Όλοι αισθανόμαστε ότι έχει δουλέψει πολύ με τον εαυτό του. Το οφείλει όμως, ως πραγματικός καλλιτέχνης! Εξάλλου η τέχνη είναι η αποτύπωση σημείων του ταξιδιού του καλλιτέχνη, στο μονοπάτι της αυτογνωσίας και της αυτο-ανακάλυψης.

Βέβαια όχι μόνο οι καλλιτέχνες αλλά, όπως προτείνει και ο ίδιος, πρέπει όλοι να δουλέψουμε με τον εαυτό μας και να ακολουθήσουμε κάποιο δρόμο θεραπείας, ειδικά μετά από όλα αυτά που περάσαμε τα τελευταία δύο χρόνια.

«Την χρειαζόμαστε την θεραπεία. Καλλιτέχνες και μη. Ειδικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα θέμα με αυτό. Προσωπικά το προτείνω ανεπιφύλακτα και το προτείνω εγκαίρως! Το προτείνω ως πρόληψη και όχι ως αντιμετώπιση του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί και που έχει παγιωθεί.

Δυστυχώς, οι εννιά στους δέκα κάνουν το δεύτερο και όχι το πρώτο. Αν είχαμε καλύτερη παιδεία, καλύτερη επαφή με τον εαυτό μας και δεν φορτωνόμασταν με γονεϊκά σύνδρομα παγκοσμίως, αλλά ειδικά σε αυτή την χώρα πιο πολύ, ίσως να είμαστε λίγο πιο ώριμοι στο να καταλάβουμε από νωρίς ότι το πνεύμα και η ψυχή σίγουρα θέλει την ίδια, αν όχι περισσότερη, φροντίδα με το σώμα.

Δυστυχώς ο τρόπος ζωής που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος, δεν μπορεί να το υποστηρίξει αυτό. Θέλει βοήθεια από αλλού. Σε παλαιότερες εποχές που είχαν άλλα δεδομένα ίσως να γινόταν και με άλλους τρόπους.

Οι άνθρωποι πρέπει να αφιερώνουν χρόνο στο να θεραπεύονται και να προσέχουν τους εαυτούς τους. Όχι μόνο μόνοι τους. Θέλει διάλογο με κάποιον ειδικό και όχι μόνο με τον φίλο και την γειτόνισσα κλπ. Θέλει λίγο πιο επισταμένη προσοχή νομίζω. Ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα το ταμπού της ψυχικής υγείας, ότι δεν είναι κάτι που πρέπει να συζητιέται. Νομίζω όμως ότι οι δρόμοι από τον τρόπο που μιλάμε μέχρι τον τρόπο που ψηφίζουμε μας δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος.»

Στο μέλλον θα στηθεί και η μπάντα που θα μπορέσει να παρουσιάσει αυτό το άλμπουμ ολοκληρωμένα, όπως μας περιγράφει. Σημαντικό όμως είναι ότι εάν γίνει κάποια παρουσίαση θα παιχτούν κομμάτια και από τα προηγούμενα συγκροτήματα που είχε.

«Ήθελα να κάνω εφαρμογή όλων αυτώ των ήχων και των εμπειριών που είχα αποκομίσει από την φάση των Cyanna Mercury που ήταν πιο heavy ο ήχος και πιο σκοτεινά όλα, αλλά και από την πιο νεανική ποπ φάση των Cyanna. Θα ήθελα τώρα που μεγάλωσα», μας λέει και γελάμε, «να μπορούν να είναι όλα μαζί και να είναι έτσι ολοκληρωμένα και να βγάζουν όλα νόημα για να βγάζω νόημα κι εγώ προς εμένα.»

Ο Σπυρέας πάντως έχει πάρει φόρα και όλα αυτά που έχουμε ακούσει και δει έως τώρα είναι μόνο η αρχή! Ήδη είναι στην διαδικασία δημιουργίας νέων κομματιών, τα οποία θα συμπληρωθούν μαζί με κάποια που έμειναν έξω από το “The Grand Design” και θα κυκλοφορήσουν σε ένα EP!

«Είχα ετοιμάσει περίπου δεκατρία κομμάτια, οπότε έχουν μείνει πέντε κομμάτια σε ντέμο μορφή, πολύ πρωτόλεια. Ένα από αυτά έχει σίγουρα ηχογραφηθεί και σχεδόν τελειώσει, οπότε ελπίζω αρχές του 2023 να επανέλθω με ένα single ή διπλό single… Και βλέπουμε!»

Εννοείται ότι μέχρι τότε δεν ξέρουμε. Μπορεί να καταλήξει σε διπλό άλμπουμ, ας είμαστε ανοιχτοί! Χαιρόμαστε όμως που υπάρχει έμπνευση και διάθεση να μοιραστεί τα δημιουργήματά του!

Ακολουθήστε τον Iam Nothe:

Facebook | Instagram | Twitter | Youtube | Spotify | Bandcamp