Ο Έρικ Παναγόπουλος και οι Teleferik – Συνέντευξη

Οι Teleferik είναι ελληνικό συγκρότημα που σχηματίστηκε στην Αθήνα.
Έχουν κυκλοφορήσει έναν δίσκο με τίτλο Teleferik – Vol. I, τον Μάιο του 2021. Στον δίσκο παίζουν οι μουσικοί: Έρικ Παναγόπουλος – κιθάρα, παραγωγή, Νικόλας Wastor – πλήκτρα, συνθεσάιζερ, Γιώργος Κωνσταντίνου – μπάσο και Jason Wastor – τύμπανα. Ο Νικόλας και ο Jason είναι αδέρφια.
Μετά την αποχώρηση του ντράμερ τους για σπουδές, τύμπανα παίζει ο Παντελής Τάκης.
Το διαστημικό Τελεφ-Ερικ που έχει δώσει το όνομα στο συγκρότημα, είναι το προσωπικό όχημα του ταλαντούχου κιθαρίστα Έρικ Παναγόπουλου, με το όνομά του να βρίσκεται μέσα σε αυτό. Οι συνθέσεις είναι όλες δικές του.
Μίλησα τηλεφωνικά μαζί του, με αφορμή τη συναυλία που θα δώσουν την Κυριακή 12/02/23 στο Six Dogs.
Η τζαζ κατεύθυνση των παιξιμάτων είναι σαφής, οι”space” ήχοι από τα συνθεσάιζερ δημιουργούν ένα ξεχωριστό στυλ και όλα αυτά μαζί αποδίδουν την μουσική ταυτότητα των Teleferik.

Ας τους γνωρίσουμε!

Συνέντευξη: Χαρούλα Νικολαΐδου

Από που κατάγεσαι; Το όνομα Έρικ από που προέρχεται;

Είμαι μισός από Ελλάδα και μισός από Νορβηγία. Γι’ αυτό και το όνομα, είναι η μητέρα μου από εκεί. Γεννήθηκα στη Νορβηγία και μεγάλωσα στην Πάτρα. Αλλά έχω πάει πολύ στη Νορβηγία.

Είσαι κατά βάση τζαζ κιθαρίστας…

Ξέρω γω;! Αναλόγως πως θα το δεις!
Μουσικός θα έλεγα ότι είμαι γιατί μου αρέσουν διάφορα . Έχω μελετήσει πολύ αυτό το στυλ αλλά δεν θα έλεγα ότι είμαι και τζαζ, υπάρχουν άλλοι πολύ περισσότερο τζαζ από εμένα.

Και πως ξεκίνησε η ενασχόληση με την κιθάρα και η δημιουργία αυτού του ιδιαίτερου ήχου που έχεις;

Μαθήματα κιθάρας έκανα για έναν χρόνο μικρός, μετά ψάχτηκα μόνος μου. Πήγα και στο μουσικό γυμνάσιο στην Πάτρα. Αργότερα, πήγα ένα χρόνο Νορβηγία στο Τρονχάιμ στα 18-19 που έχουν σχολές που είναι σαν προ πανεπιστημιακές, για να δεις αν σου αρέσει να κάνεις αυτό το πράγμα, κιθάρα στην προκειμένη.

Αλλά! Ουσιαστικά, όλη μου η εμπειρία και ο ήχος που δημιούργησα οφείλεται στους μέντορές μου:
Έτυχε, όταν μεγαλώναμε στην Πάτρα να σκάσουν άτομα που είχαν σπουδάσει Ολλανδία. Οπότε ουσιαστικά εκεί ξεκίνησα με την τζαζ και την αρμονία αυτού του είδους. 
Υπάρχει ένα μαγαζί στην Πάτρα, όπου απλά ανεβαίνεις και παίζεις! Όταν ήμουν εγώ εκεί, υπήρχε πολύς κόσμος στην Πάτρα που παίζαμε έτσι απλά μουσική. Και ήξερες ότι είχες κάθε εβδομάδα να πας να παίξεις κάπου!. Το μαγαζί λέγεται Cinema Café.
Οι μέντορες, είναι οι Σωτήρης Ντούβας, Γιάννης Πουπούλης και Σπήλιος Καστάνης. Εκείνοι ήταν που μας μάθανε πως να παίζουμε. Και όλο αυτό σιγά σιγά εξελίχθηκε μέσα από τα “τζαμ” όπως τα λέγαμε, στο Cinema Cafe, τα οποία ξεκίνησαν οι τρείς τους.
Αυτό γινόταν κάθε εβδομάδα, κάθε Τετάρτη. Τότε ήμουν 17-18 χρονών.
Και συνεχίζει και γίνεται ακόμα και τώρα. Και όλοι οι μουσικοί το ξέρουν, και είναι πάρα πολύ καλό αυτό το πράγμα. Εγώ έμαθα να παίζω εκεί! Μαζί με αυτούς.
Δημιουργήθηκε ένας χώρος για μπορείς να παίζεις και να εκφραστείς! Και γενικά ήταν πολύ welcome. Πήγαινες, σου έλεγε ετοίμασε αυτό το κομμάτι για την επόμενη φορά και να το παίξεις. Οπότε αυτό βοήθησε πάρα πολύ.
Και μετά έλεγες, θέλω να παίξουμε και αυτό το κομμάτι, οπότε το μάθαινε και κάποιος άλλος και την επόμενη εβδομάδα το παίζαμε. Πολύ ωραία φάση. Οπότε βγαίναμε από το κουκούλι μας, μάθαμε να βγαίνουμε στη σκηνή, εκτεθήκαμε και επικοινωνήσαμε μέσα από τη μουσική.
Και κάθε φορά ήταν διαφορετικό διότι μπορεί να σκάγανε διαφορετικοί μουσικοί , να ερχόταν κάποιος από Αθήνα κλπ.

Με τα παιδιά, τους Teleferik, πως γνωριστήκατε;

Το Γιώργο τον γνώρισα πρώτα από όλους, μέσω κοινών φίλων στην Πάτρα. Τους υπόλοιπους στην Αθήνα, ανάμεσα σε πολλούς μουσικούς που γνώρισα εκεί.

Και γεννιέται η παρέα των Teleferik...

Ακριβώς, το οποίο έγινε γρήγορα. Το είχα ξεκινήσει στην αρχή με δύο άλλους φίλους, αλλά δεν προχώρησε. Μετά είχα την ιδέα να βάλω και πλήκτρα καθώς πειραματιζόμουν.

Τα οποία πλήκτρα παίζουν τον καθοριστικό space ήχο που έχει ο δίσκος!

Έτσι ακριβώς. Μου πήρε λίγο καιρό για να στηθεί , αλλά μόλις γνώρισα τα παιδιά έγινε αμέσως. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, που είχαμε και χρόνο να γράψουμε και να βρούμε πως θα το κάνουμε τελικά, ξεκίνησαν οι πρόβες. Παίξαμε και κάποια λάιβ και μετά μπήκαμε και γράψαμε τον πρώτο δίσκο.

Οι συνθέσεις είναι δικές σου, αλλά μέσα σε αυτές υπάρχει πολύ έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού.

Τα παιξίματα στον πρώτο δίσκο είναι όλα λάιβ και μπήκανε κάποια πλήκτρα μετά. Αλλά η βάση είναι όλη λάιβ.

Ο ντράμερ στον δίσκο είναι ξεκάθαρα τζαζ ντράμερ πάντως…

Ναι, ο Jason είναι τζαζ μουσικός. Αυτή τη στιγμή κάνει μάστερ στο Julliard στην Νέα Υόρκη για να καταλάβεις.

Από ότι καταλαβαίνω δεν έχετε απαραίτητα ως στόχο ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Χτίζετε πάνω στις συνθέσεις σου.

Προσπαθούμε να το δούμε ηχητικά περισσότερο. Δηλαδή υπάρχουν οι συνθέσεις, ο Νικόλας έχει άπειρους ήχους στα πλήκτρα και πειραματιζόμαστε. Κάπως έτσι γίνονται οι πρόβες μας.
Ο Jason έφυγε και πήγε Αμερική. Δεν ήθελα να μείνει στο ράφι η δουλειά αυτή. Ήθελα να παίζω και είχα γράψει και άλλα κομμάτια οπότε φώναξα τον Παντελή.
Με τους Teleferik έχουμε το λάιβ στο Six Dogs την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου και προς το παρόν είναι μόνο αυτό. Ξέρεις η μουσική μας δεν είναι από αυτές που μπορείς να παίζεις και κάθε εβδομάδα, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Οπότε είναι καλύτερο να παίζεις μία φορά και να μαζεύεις όλον αυτόν τον κόσμο που ενδιαφέρεται για αυτόν τον ήχο, παρά πιο συχνά με 10 άτομα από κάτω.

Στα λάιβ λοιπόν, υπάρχει χώρος για αυτοσχεδιασμό; Θα ακούσουμε τον δίσκο όπως είναι ή θα υπάρχει έντονο το στοιχείο αυτοσχεδιασμού;

Τα κομμάτια, οι συνθέσεις υπάρχουν. Είναι αυτά που είναι. Το λάιβ δεν είναι ακριβώς πάνω στην νοοτροπία της τζαζ, αλλά σίγουρα ναι, θα έχει αυτοσχεδιασμό μέσα. Υπάρχουν sections που θα αυτοσχεδιάσω εγώ (ηλεκτρική κιθάρα)  ή ο Νικόλας (πλήκτρα) ή ο Γιώργος (μπάσο) ή όλοι! Όπου νιώσουμε ότι ταιριάζει, αυτοσχεδιάζουμε.

Η δουλειά στο εξώφυλλο έχει αποτυπώσει πολύ εύστοχα τη μουσική σας! Πολύ εντυπωσιακό!

Είναι της Ιόλης Βλαχάκη. Φτιάχνει πολύ ωραία illustrations. Όταν είδα τη δουλειά της είπα η Ιόλη θα φτιάξει το εξώφυλλο. Της είπα σκέψου ένα τελεφερίκ που είναι κάπως σαν διαστημόπλοιο και είναι στο διάστημα κι εσύ κάνε ότι νομίζεις! Της είχα στείλει και ένα δείγμα από τον δίσκο να ακούσει.

Μίλησε μου για τους δίσκους που άκουσες πολύ, ή που σου πρότειναν οι μέντορές σου όταν παίζατε στην Πάτρα…

Ο Γιάννης Πουπούλης ήταν ουσιαστικά ο δάσκαλός μου, εκείνος που μου άνοιξε όλο το spectrum στην μουσική γενικά και στον αυτοσχεδιασμό και στην τζαζ. Μου έδωσε δίσκους, μου πρότεινε να ακούσω πολλά πράγματα.
Ακούω πολύ τον Kurt Rosenwinkel, που είναι ένας κιθαρίστας πιο τζαζ. Αυτόν άκουσα και είπα ουάου, εδώ είμαστε. Αυτός είναι και ένας από τους κιθαρίστες που μου είχε προτείνει ο Γιάννης να ακούσω. Να παρακολουθήσω τι συμβαίνει, πώς το κάνει και όλα αυτά. Είναι σταθμός ο Rosenwinkel…άλλαξε την κιθάρα.

Το άλμπουμ Teleferik Vol.1 είναι ανεξάρτητη κυκλοφορία, εγώ το έχω κάνει βασικά. Την ηχογράφηση έκανε και επιμελήθηκε ο Gustav Penka και τη μίξη ο Πάνος Γιώτης a.k.a Svobotnik.
Πλέον μπορείς να πληρώσεις παρόχους και να στο ανεβάσουν σε όλα τα μέσα. Δεν μπήκα στον κόπο να ψάξω για δισκογραφικές και τέτοια.

Το Teleferik Vol.2 πότε με το καλό;

Σύντομα! Παίζει να γραφτεί στους επόμενους μήνες. Υπάρχουν έτοιμα κομμάτια και τώρα αυτό ετοιμάζουμε. Και στο Six Dogs που θα παίξουμε θα είναι πιο πολλά κομμάτια από τα καινούρια. Θα παίξουμε και από τον πρώτο αλλά κυρίως από τον επερχόμενο δίσκο. Δύο κομμάτια που κάναμε στο Electricity Sessions όπου ανέβηκαν στο YouTube θα είναι μέσα στον δεύτερο δίσκο. Το Cosmic Yoga και το Luna. Ευελπιστώ ότι σε έναν -δύο μήνες θα μπούμε να γράψουμε τον δεύτερο.

Φωνητικά έχεις σκεφτεί να μπούνε;

Όχι δεν το έχω σκεφτεί. Υπήρξε η σκέψη για περισσότερα μουσικά όργανα, αλλά νομίζω ότι καλύπτουμε μαζί με τα πλήκτρα του Νικόλα ότι χρειάζεται. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο και βασικά αυτό θέλω.. δεν θέλω φωνητικά! Θέλω instrumental μουσική. Έχω αυτή τη φιλοσοφία, τουλάχιστον για τις δικές μου συνθέσεις.

Έχεις μία πολύ προσωπική αισθητική στο παίξιμό σου πάντως στην κιθάρα. Δεν ξέρω πόσο μελετάς τώρα ή ψάχνεις…

Τώρα πλέον καθόλου! Μακάρι να είχα τον χρόνο, αλλά όποτε μπορώ κάθομαι. Κυρίως όμως όταν κάθομαι με την κιθάρα θα γράψω μουσική, δεν θα μελετήσω. Για μελέτη χρειάζεται χρόνος, συγκέντρωση και μία αφοσίωση. Όμως βλέπω ότι όταν κάθομαι τελικά, ή θα γράψω μουσική ή θα ασχοληθώ με τον ήχο. Και δεν υπάρχει χρόνος γιατί η ζωή ενός μουσικού δεν είναι και τόσο εύκολη. Κάνω μαθήματα κιθάρας, παίζω σε θεατρικές παραστάσεις ως κιθαρίστας, κάνω τα δικά μου λάιβ, οπότε ο χρόνος είναι περιορισμένος.

Έχετε μία πολύ ωραία παρέα πάντως, αυτό φαίνεται και από τα βίντεο που έχετε ανεβάσει όπου παίζεται λάιβ.

Δεν μπορώ να παίξω έτσι ξερά, θέλω και να περνάω καλά. Εμείς είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Κυρίως θα αράξουμε παρά θα παίξουμε. Υπάρχει πολύ καλή χημεία.

Η ξεχωριστή περίπτωση των Teleferik ακουμπάει τζαζ μουσικόφιλους αλλά και γενικά όσους αγαπούν την δημιουργική μουσική.
Τονίζω το ξεχωριστή διότι η δουλειά τους, οι συνθέσεις από μόνες τους δηλαδή μαζί με τους ήχους από τα συνθεσάιζερ αλλά και τα ωραιότατα παιξίματα στην κιθάρα, τα ντραμς και το μπάσο, είναι μία πολύ ευχάριστη έκπληξη. Από εκείνες που χαίρεσαι να παρακολουθείς, να ταξιδεύεις μαζί τους και να γεμίζουν την ψυχή και το μυαλό σου.

Ακούστε/αγοράστε τον δίσκο Teleferik Vol.I

Ακολουθήστε τους Teleferik:

Spotify – Facebook – Instagram