Για τις δενδροφυτεύσεις και πάλι

΄Υστερα από κάμποσους  μήνες πού πέρασαν από τότε που εγκαινιάστηκε το νέο κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας, πίσω ακριβώς από το παλαιότερο εμβληματικό αλλά και  τόσο κακοπαθημένο αρχιτεκτόνημα του διάσημου Βάλτερ Γκρόπιους (Walter Gropius, 1883-1969), ο δήμος Αθηναίων εδέησε επιτέλους να δενδροφυτεύσει την αλάνα που απελευθερώθηκε με μέτωπο την οδό Γέλωνος και πλάγια όρια τις οδούς Δορυλαίου καί Π. Κόκκαλη.
Η δενδροφύτευση πραγματοποιήθηκε βέβαια χωρίς ίχνος φαντασίας, με  δημοσιοϋπαλληλική αισθητική και διάθεση. Κάποιοι εργάτες άνοιξαν λάκκους στη σειρά όπου φύτεψαν σε στρατιωτική παράταξη, απρογραμμάτιστα, όποια δέντρα βρήκαν, φαντάζομαι, πρόχειρα στα φυτώρια του δήμου. Τούτο αποκαλείται κατ΄ευφημισμόν δημιουργία αστικού  άλσους ή δημόσιου κήπου και μάλιστα πολυδιαφημίζεται ως επίτευγμα στις προσπάθειες του δημάρχου για την αύξηση της αστικής  χλωρίδας.
Το ίδιο δυστυχώς συνέβη, όπως θα διαπιστώσετε, και στον περιβάλλοντα χώρο του νεότευκτου Μουσείου της Ακρόπολης, με θαυμάσια ωστόσο ελαιόδεντρα και άφθονο εγγλέζικο γρασίδι (γκαζόν επί το ελληνικότερον). Το ίδιο συμβαίνει και σε κάθε δενδροφύτευση που πραγματοποιείται σε πυρόπληκτες περιοχές
΄Ομως στη φύση τα δέντρα δεν φυτρώνουν σε σειρές, στοιχισμένα όπως σε στρατιωτική παρέλαση. Μα δεν υπάρχουν σε τούτο τον έρμο τον τόπο κηποτεχνικοί για το σχεδιασμό και την αισθητική διαμόρφωση των αστικών χώρων πρασίνου.
Και γιατί να φυτεύονται κατά προτίμηση υδροχαρή πλατάνια και λεύκες, εισαγόμενοι βραχυχίτωνες ή όποια άλλα φυλλοβόλα δέντρα; Λες και δεν έχουμε την ανάγκη να βλέπουμε φυλλωσιές ολόκληρο τον χρόνο παρά μόνο κατά τους θερινούς μήνες. Και όμως υπάρχουν οι     αειθαλείς, φουντωτές νεραντζιές που μοσχοβολούν όταν ανθίζουν, οι κουτσουπιές με τα ιώδη άνθη, οι ανθεκτικότατες στην ατμοσφαιρική ρύπανση χαρουπιές (ξυλοκερατιές), οι εμβληματικές ελιές, τα μεσογειακά πεύκα και κυπαρίσσια και τόσα άλλα εγχώρια δέντρα, που δεν απαιτούν άλλωστεστε ιδιαίτερη φροντίδα ούτε άφθονο πότισμα.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος