«Κα Μέρκελ, Είμαι Πολύ Θυμωμένη»

1 Αυγούστου, 2013

Άρθρο δημοσιευμένο στα Λεριακά Νέα της 30ης Ιουνίου 2010, στη «Στήλη της Ποιήτριας ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑ»

Είμαι Ελληνίδα Ποιήτρια.
Ο Ποιητής, η Ποιήτρια, εκφράζει την ψυχή του λαού του, κι όπως δηλώνει ο μεγάλος Ποιητής και Φιλόσοφος Γιώργος Σαραντάρης, «Ο Ποιητής είναι πάνω από τον πολιτικό».
Η σκληρή σας αντιμετώπιση της πατρίδας μου, της Ελλάδας, τη στιγμή της μεγάλης ανάγκης, θυμίζει μια άλλη σκληρότητα. Τη σκληρότητα της Γερμανικής Κατοχής στον τόπο μου. Έναν εφιάλτη που πέρασε πια στο DNA του λαού μας και του λαού σας, ένα εφιάλτη που δεν κάνατε τίποτε να σβήσει, να μαλακώσει.
Κρεμασμένοι στα δέντρα στης πλατείες με τον κόσμο να περνάει πηγαίνοντας στις δουλειές του, συστηματική λιμοκτονία ενός ολόκληρου λαού με τους ανθρώπους να πέφτουν πεθαμένοι στους δρόμους με φουσκωμένες κοιλιές, παιδιά που πέθαιναν γερασμένα, με γένια, από την ασιτία, οργανωμένα βασανιστήρια σε υπόγεια που και σήμερα μας ανατριχιάζουν όταν περνάμε.
Όλα αυτά κι άλλα πολλά τυραννούν τον ύπνο μας.
Μιλάτε για ΧΡΕΟΣ!
Το δικό μας, της Ελλάδας
Και το δικό σας, κα Μέρκελ;
Τα 70 δις ευρώ για τις καταστροφές πολέμου;
Και πόσα για τις ανθρώπινες ζωές, κα Μέρκελ; Από πείνα ή εκτελέσεις;
Πόσο κοστίζει μιά ανθρώπινη ζωή, κα Μέρκελ; Τίποτα;
Πόσα ο τρόμος της ψυχής μας;
Πόσα ο άλλος, ο μεγαλύτερος τρόμος; Η φοβερή συνειδητοποίηση του τι μπορεί να κάνει ο Άνθρωπος; Πού μπορεί να φτάσει; Όπως ας πούμε να σπάσει στη μπότα του το χέρι ενός πεινασμένου παιδιού που πάει να “κλέψει” ένα ψωμί από ένα περαστικό γερμανικό φορτηγό. Ναι, έγινε! στην Αθήνα, κατά τη Γερμανική Κατοχή – Σφραγίδα ανεξίτηλη στη μνήμη.
Μιλάτε για ΧΡΕΟΣ.
-Ναι φταίμε,
Τρελλαθήκαμε με τα πολλά χρήματα που βρέθηκαν πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου μας, στα χέρια μας. Φταίμε.
Να υπάρξει ΤΙΜΗΜΑ όχι ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ.

Κα Μέρκελ,

Χάσατε μια χρυσή ευκαιρία με την κρίση που περνάει η Ελλάδα να δείξετε ότι αληθινά η Γερμανία μετάνιωσε για τον όλεθρο και το θάνατο που έφερε στην Ελλάδα με τον πόλεμο που εκείνη ξεκίνησε και με τη Γερμανική Κατοχή που ακολούθησε
«Λυπόμαστε. Δεν έπρεπε».
Έτσι έλεγε η Γερμανία, όλοι οι Γερμανοί, μετά τον πόλεμο, νικημένοι πια.
Όμως πότε το απέδειξε;
Τώρα ήταν η ευκαιρία.

Αν μου πείτε «Ο Ελληνικός λαός πάει ξόφλησε» κάνετε λάθος! Εκτός αν τα κριτήρια σας είναι μόνο μία λέξη:
ΧΡΗΜΑ
Ναι σίγουρα. Εκεί δεν τα πάμε καλά.
Όμως σε έναν άλλο χώρο, υπαρκτό όσο και το χρήμα, πιο υπαρκτό πιστεύω, το χρήμα είναι μέσο, δεν είναι σκοπός. Σκοπός είναι αυτός ο άλλος χώρος
Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ !
Ένας λόγος που τα κάναμε μούσκεμα με το Χρήμα είναι ότι η Δύση, με αυτό που θεωρεί πρόοδο, μάς έσπρωξε να βάλουμε στη θέση της ψυχής το χρήμα.
Ο κύριος λόγος πιστεύω.
Και στο χώρο αυτό, στο ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, τα πάμε πρίμα, κα Μέρκελ. Γιατί η ψυχή μας που παφλάζει με μια μνήμη αίματος 5000 χρόνων, ξεσπάει σε πλούσια, αυθόρμητη δημιουργία: θέατρο – ζωγραφική – ταινίες – ποίηση – μυθιστόρημα – διαλέξεις – βιβλία ιστορικά – μουσική – μουσεία – μεταφράσεις – ζωντανεμένη παράδοση – έξοχες εκδόσεις! Σελίδες ολόκληρες η πολιτιστική κίνηση καθημερινά.
Μιλάτε για ΧΡΕΟΣ!
Το δικό μας. Και το δικό σας;
Και τα δικά σας; Γιατί είναι πιο πολλά από ένα. Και είναι πολλά και βαριά.
Θυμηθείτε τα.
-Το Δάνειο σε μορφή χρυσού που πήρατε από την εγκάθετη κατοχική κυβέρνηση, εκείνη που εσείς τοποθετήσατε.
-Τα αρχαία που κλέψατε και κοσμούν τώρα τα μουσεία σας.
-Τις λέξεις τις σοφές, τις ελληνικές που χρησιμοποιείτε και που ούτε ξέρετε τι σημαίνουν, από τι αποτελούνται σε Επιστήμη, Τέχνη, καθημερινή Ζωή.
Τι θα λέγατε αντί : – Europa – Theater – Tragodie – Drama – Philosophie – Musik – Museum – Mathematik – Geometrie – Democratie – Symbol – Symphonisches Orchester, – Symptom, – Idee, – Melodie, – Hysterie, – System, – Character, κι άλλες πολλές σε κάθε γράμμα του Γερμανοελληνικού Λεξικού.
Και μια καταστροφή που φέρατε, πολύ λίγο γνωστή ακόμα και σε εμάς τους ίδιους. Γνωστή στους λίγους, στους εκλεκτούς, σε αυτούς που ψάχνουν.
Μιλάει η σπουδαία Ελληνίδα Λίτσα Παπαντωνίου:
«Η Ελλάδα έβγαινε από τον εφιάλτη της Μικρασιατικής Καταστροφής (1930-1940).
Σίγουρα ετοιμαζόταν μια πνευματική (και κοινωνική) άνθηση που ο πόλεμος του 40 έσπασε στην
αρχή της. Μια λαμπάδα με φως ελληνικό που δεν πρόφτασε να μας φωτίσει*».
Η Ελλάδα στον πόλεμο του 40 και στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής έχασε πολλά από τα πιο ωραία, πιο σπουδαία παιδιά της.
Ανάμεσα τους και ο Φιλόσοφος Ποιητής Γιώργος Σαραντάρης που μιλάει στο ξεκίνημα του άρθρου.
Αυτά, Κα Μέρκελ
Δεν ξεχάσαμε, όπως βλέπετε η ίδια.