Η φυγή αντί του θανάτου

Για πολλοστή φορά, άλλο ένα ονομαστό πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας «έφυγε» τις προάλλες, κατά τη μόνιμη πια και προσφιλή, ως φαίνεται, έκφραση κυρίως της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, αλλά και άλλων εφημερίδων.  Όμως μην ανησυχείτε, αγαπητοί και ευδαίμονες αναγνώστες, «δεν πέθανε». Κάθε φορά που διαβάζω μια τέτοια είδηση, η πρώτη μου, αυθόρμητη και εύλογη αντίδραση είναι να αναρωτηθώ πού να πήγε αυτός, μέχρι να αντιληφθώ αστραπιαία πως υπονοείται ότι πέθανε. Κι έπειτα αρχίζω να αναρωτιέμαι γιατί τάχα να φοβούνται τόσο πολύ οι άνθρωποι να αναφέρουν τα πράγματα με το ακριβές όνομά τους. Το ίδιο συμβαίνει, για παράδειγμα, και με τον καρκίνο που τον βάφτισαν επάρατο νόσο, σαν να μην είναι όλες οι νόσοι επάρατοι˙ και σαν να μη γνωρίζουν πια οι πάντες ότι με τον προηγούμενο όρο εννοείται ο καρκίνος. Αφού, λοιπόν, ο κλονισμός που δημιουργείται και από τις δύο λέξεις είναι ο ίδιος, και αφού δεν αλλάζει τίποτα στην ουσία των πραγμάτων, προς τι εντέλει να μιλάμε για επάρατο νόσο και όχι για καρκίνο; Σκέφτομαι ότι σε κάμποσα χρόνια η λέξη «καρκίνος» θα έχει ίσως εντελώς υποκατασταθεί από την έκφραση «επάρατος νόσος», όπως η λέξη «νερό» υποκατέστησε με τα χρόνια τη λέξη «ύδωρ». Για φανταστείτε όμως τι αναστάτωση θα παθαίνουμε σε λίγο κάθε φορά που θα συναντούμε σε ένα κείμενο το ρήμα φεύγω! Γι’ αυτό λοιπόν, αγαπητή «Καθημερινή», επιτρέψτε στο εξής να πεθαίνουν οι άνθρωποι ή να αποβιώνουν ή να εγκαταλείπουν τη ζωή ή να φεύγουν από τον κόσμο τούτο, αλλά μη δίνετε την εντύπωση ότι το σκάνε. γι’ άλλες πολιτείες.
Και με την ευκαιρία ετούτη, κάτι άλλο ακόμα. Φαίνεται ότι οι λέξεις ομαλοποιήση, ομαλοποιώ και λοιπές παρεμφερείς εκτόπισαν τελείως από το λεξιλόγιό μας τις κομψότερες λέξεις εξομάλυνση, εξομαλύνω ή ότι το ρήμα ελληνοποιώ κατήργησε το γλωσσικά ορθότερο ρήμα εξελληνίζω κ.ά. Φαίνεται ότι ξεχάσαμε προ πολλού πως η χρήση της πρόθεσης εκ ή εξ, κατά περίπτωση, στην αρχή κάποιων λέξεων προσδίδει στον λόγο μεγαλύτερη λιτότητα και ευστοχία από την προσθήκη στο τέλος των ίδιων λέξεων των παραγώγων του ρήματος ποιώ, γεγονός που αποτελεί άλλο ένα δείγμα του εκβαρβαρισμού -και όχι βαρβαροποίησης!- της γλώσσας μας.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.blogspot.com