Πώς να διαφωτιστεί το φώς;

Άκουσα σε μια του ομιλία τον Στέλιο Ράμφο να αποδίδει την κακοδαιμονία μας ως κράτος στην Ορθοδοξία που μας εστιάζει στο αιώνιο και όχι στο παρόν, και στην οικογένεια που δεσμεύει την ατομικότητά μας. Για όλα φταίει το ότι δεν είχαμε Αναγέννηση και χάσαμε το τρένο του Διαφωτισμού, μένοντας στην μαγεία της θρησκευτικότητας! Αμφισβήτησε δε την προέλευσή μας από την αρχαία Ελλάδα θεωρώντας την πολιτισμένη Δύση καλύτερη κληρονόμο της! Και φυσικά δεν βλέπει καμία συνέχεια της Ελλάδας στον βυζαντινό πολιτισμό! Αν κατάφερε η Ορθοδοξία να μας κάνει να ζούμε το αιώνιο, τότε πέτυχε το ύψιστο! Μπράβο μας! Άμα ζεις το αιώνιο, τι να τον κάνεις τον τόπο και τον χρόνο των Γερμανών! Όσο για την οικογένεια, από πότε η αγάπη, η ζεστασιά, το μοίρασμα, το ενδιαφέρον -κατ’ αρχάς για τα άμεσα, κοντινά πρόσωπα- είναι εμπόδιο στην ανάπτυξη της «ατομικότητας»; Και τι άλλο είναι αυτή η «ατομικότητα» από την μεγαλομανία αλλά και την αβάστακτη μοναξιά του εγώ, η οποία μαστίζει την Δύση που τόσο πολύ θαυμάζει ο κ. Ράμφος! Η Δύση ένιωσε την ανάγκη να γνωρίσει τον ελληνικό πολιτισμό με την περίφημη Αναγέννηση και να διαφωτιστεί στον ορθό λόγο τον οποίο η Ελλάδα δίδαξε στον κόσμο! Ο Έλληνας γέννησε τον πνευματικό πολιτισμό του Λόγου και διαφώτισε την οικουμένη! Πώς να διαφωτιστεί το Φως! Την Ελλάδα ο Έλληνας την εμπεριέχει στο αίμα του και την επανανακαλύπτει εντός του διαχρονικά ως υπαρξιακή του σχέση με την αλήθεια και το Φως το οποίο κορυφώνεται με τον Χριστό, τον τελευταίο Έλληνα Θεό! Καθόσον οι ποιητές γνωρίζουν την αλήθεια, αφήνω τον Ελύτη να μιλήσει για το τι εστί διαχρονική ελληνικότητα:

«Κατοικώ το ίδιο απαράλλαχτο Ομηρικό τοπίο, και έχω στο αίμα μου τον Πλάτωνα»

«Στο μάκρος είκοσι πέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μη γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα»

«Νά γιατί χρειάζεται η διαφάνεια. Για να διακρίνουμε τους κόμπους στο νήμα που μέσ’ από τους αιώνες τεντώνεται και μας βοηθεί να σταθούμε όρθιοι πάνω σ’ αυτήν τη γη. Από τον Ηράκλειτο ώς τον Πλάτωνα και από τον Πλάτωνα ώς τον Ιησού…»

«Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε! Συμβαίνει όμως ν’ αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών»

«… Είναι ηλικίας τριών χιλιάδων χρόνων αλλά δροσερές σαν να μόλις τις ανάσυρες από την θάλασσα, μες απ’ τα βότσαλα και τα φύκια μιας ακτής του Αιγαίου, μέσα στο βαθύ γαλάζιο και την απόλυτη διαφάνεια του αιθέρος είναι η λέξη Ουρανός είναι η λέξη Θάλασσα είναι η λέξη Ήλιος και είναι η λέξη Ελευθερία τις καταθέτω με σεβασμό στα πόδια σας…»

Δεν θα αναφερθώ στα αυτονόητα. Στο σχέδιο για παγκόσμια διακυβέρνηση και επιβολή των ερπετικών συνειδήσεων… Στο ότι η Ελλάδα είναι ο στόχος, αφού είναι η πνευματική Μητρόπολη του κόσμου! Ασφαλώς δεν είναι όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας Έλληνες! Γνωρίζουμε πως μόνον το 1/3 είναι Έλληνες, και εξ αυτών οι περισσότεροι κοιμούνται! Αλλά και κοιμισμένοι, οι Έλληνες είναι το αλάτι της Γης! Φανταστείτε να ξυπνήσουν!

Το να κρατήσουμε την ψυχή μας και ταυτοχρόνως να εξορθολογίσουμε την πράξη μας στον παρόντα χρόνο -με την ελληνική έννοια του όρου όπου Λόγος είναι το Φως- είναι το μέγα ζητούμενο της πνευματικής μας αφύπνισης.

Κλείνω με Ελύτη ως απάντηση στο γιατί ο ύψιστος τίτλος συνείδησης του να είσαι Έλληνας είναι ταυτοχρόνως και η μέγιστη δυσκολία (ακριβώς αντίθετα από την ευκολία του να είσαι βάρβαρος):

«Η διεργασία που απαιτείται για να φτάσει κανείς στο σχήμα του Αγγέλου είναι, πιστεύω, πολύ πιο επώδυνη από την άλλη που εκμαιεύει όλων των ειδών τους Δαιμόνους…»