Πού είναι το χαμένο κέντρο;

Το χαμένο κέντρο, η κρυστάλλινη καθαρότητα του Όντος, βρίσκεται εκεί ακριβώς όπου ο άνθρωπος δεν το αναζητά ποτέ. Στο πιο απλό, παιδικό σημείο του εαυτού του! Ο άνθρωπος δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με την κρυστάλλινη καθαρότητα, επειδή τον λερώνει διαρκώς η έλλειψή του. Έτσι δεν μπορεί να λυτρωθεί, παρά μόνο με την χάρη της ίδιας της ζωής! Δεν μπορεί να δει τον πυρήνα αυτού που τον κοιτάζει! Η Παρουσία είναι εντούτοις συνταρακτικά άμεση σε όσους έρχονται σε επαφή με την Δύναμη του αρχαγγέλου Ραφαήλ! Η Πύλη μέσα από το ανεξιχνίαστο έλεος του Θεού είναι ανοιχτή για όλους! Ζώσα ζωή σημαίνει συνομιλία με τον Θεό. Να ζεις δηλαδή την λαμπρότητα του φωτός ως Εαυτό. Και να διατίθεσαι προς τον άνθρωπο. Αυτό είναι ζωή κρυστάλλινη. Ο Θεός αναζητά εκείνον που δεν θα κάνει τίποτα! Γιατί όλα έχουν γίνει από Εκείνον. Απλώς να δέχεται το φως ως Εαυτό. Ο άνθρωπος φαντασιώνεται τον Θεό μέσα από τον νου και τα αφελή του ιδεολογήματα, και έτσι δεν έρχεται ποτέ σε επαφή με τον υπερασπιστή της ζωής του! Αλλά ακόμα και αν φωτιστεί -μέσα από μια ισχυρή, καρδιακή σύλληψη του κόσμου και του εαυτού του-, η φώτιση δεν είναι παρά μονάχα η αρχή. Άναψε το φως μέσα στον νου, μπορείς πλέον να δεις το σπίτι μες στο οποίο κατοικείς. Οι περισσότεροι τρομάζουν με αυτό που βλέπουν, και απλώς ξανασβήνουν το φως. Χρειάζεται θάρρος να αντέξει ο φωτισμένος εκείνο που βλέπει ως αταξία του εαυτού του και να το τακτοποιήσει. Είναι μια διαδρομή πέρα από το εγώ, το οποίο το μόνο που γνωρίζει είναι να συντηρείται πάνω στην ύλη. Ακόμα και η αγάπη του ανθρώπου είναι αλαζονεία. Μόνον ο Θεός αγαπά! Ο άνθρωπος μόνο τον εαυτό του μπορεί να περιγράψει. Κάθε του κίνηση πέρα από την απόλυτη άφεση και εμπιστοσύνη προς τον Θεό δεν είναι παρά μορφή πρόθεσης. Εκείνο που παίζεται, παίζεται πέρα από τον νου. Είναι μέθεξη στην στιγμιαία Λάμψη. Για τον εγωικό άνθρωπο ο μόνος δρόμος είναι η αλλαγή ως επίγνωση, η απλότητα, η άσκηση σε μια καθημερινότητα προσφοράς προς τον εαυτό και τους άλλους. Αν δεν αποβληθεί η αναίδεια, ο εγωισμός του «αναζητητή», ο Θεός δεν αποκαλύπτεται. Κανείς εντούτοις δεν παγιδεύεται, αν δεν είναι ήδη παγιδευμένος! Η θρησκεία τουλάχιστον ιεραρχεί τον άνθρωπο ως προς τον Θεό και του διδάσκει την ταπεινοφροσύνη. Δεν είναι απαραίτητο εξάλλου να θρησκεύεσαι σε γνωστή θρησκεία! Η ίδια η Ορθοδοξία δεν είναι μια ακόμα θρησκεία αλλά ζώσα αποκάλυψη! Θρησκεία είναι αυτό που κάνεις όταν είσαι μόνος σου με τον Θεό! Η Υιότητα είναι δικαίωμα και δυνατότητα. Αλλά δεν είναι ακόμη κατακτημένη κατάσταση ύπαρξης για τον επιμέρους άνθρωπο. Αυτός ο ετεροχρονοχωρισμός αναιρείται μόνο στην διάσταση του ΤΩΡΑ όπου δεν αναβλύζει νους αλλά αγιότητα! Το κέντρο είναι η άγια Στιγμή της Χριστότητας, δηλαδή του Λόγου σου!