Περί ισότητας και ισοτιμίας

Μεγάλη σύγχυση επικρατεί γενικώς ως προς την ακριβή σημασία των λέξεων ισότητα και ισοτιμία.
Ισότητα σημαίνει: 1) το να είναι δύο ή περισσότερα ποσά ή μεγέθη ίσα μεταξύ τους (π.χ. ισότητα δυνάμεων / μεγεθών), 2) τη μεταχείρισι, την αντιμετώπιση κάποιου με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζονται και οι άλλοι (π.χ. κοινωνική / πολιτική / οικονομική / πλήρης / εικονική ισότητα). Ειδικότερα, η ισότητα ως βασική αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος, καθιερωμένη συνταγματικά, θεσπίζει τη χωρίς διακρίσεις, ίση μεταχείριση όλων ανεξαιρέτως των πολιτών σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, όπως λ.χ. στα πολιτικά δικαιώματα, στη φορολόγηση, στην απονομή δικαιοσύνης κ.λπ. Σε αυτές όμως τις περιπτώσεις είναι ορθότερο, είναι ακριβέστερο να χρησιμοποιούμε τις λέξεις ισονομία και ισοπολιτεία.
Ισοτιμία σημαίνει: 1) την αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων ή ίσης αξίας (π.χ. η ισοτιμία των πολιτών, η ισοτιμία των πτυχίων όλων των ευρωπαϊκών ιατρικών σχολών προς εκείνα των αμερικανικών), 2) την ισότητα ως προς την αγοραστική δύναμη ή τη χρηματιστηριακή ή τη συναλλαγματική αξία, τη μεταξύ σχέση διαφόρων νομισμάτων ώς προς την αξία  τους (π.χ. η ισοτιμία του δολαρίου  έναντι του γεν).
Σύμφωνα με τις παραπάνω ερμηνείες καθίσταται σαφές πως η ισότητα πρέπει να αναφέρεται σε ποσοτικά και μόνο στοιχεία, όχι όμως ποιοτικά, οπότε μπορούμε να κάνουμε λόγο και για ισοδυναμία. ΄Ετσι κι αλλιώς η ισότητα δεν είναι εμφανής πουθενά στη φύση. Πουθενά δεν προκύπτει η ισότητα των ανθρώπων,  ενώ αντιθέτως είναι εμφανέστατη η ανισότητά τους, αρχής γενομένης από τα ιδιάζοντα φυσικά χαρακτηριστικά του καθενός ως προς το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα του. ΄Αλλωστε κάθε ανθρώπινο ον είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο, και επομένως αναντικατάστατο, οπότε από πού προκύπτει η παρανοημένη ισότητα; Κανένα πλάσμα της Δημιουργίας δεν είναι ίσο με κανένα άλλο. Πώς είναι δυνατον ένας αντρικός οργανισμός με το αντρικό ορμονικό του σύστημα να είναι ίσος με έναν γυναικείο; ΄Ολα  ωστόσο τα ανθρώπινα όντα είναι απολύτως ισότιμα μεταξύ τους, τουλάχιστον έναντι του Πλάστη τους. Η εν λόγω  παρεξήγηση θα πρέπει να γεννήθηκε από τη μετάφραση του παροιμιώδους τρίλεξου της Γαλλικής Επανάστασης: ελευθερία –  ισότητα – αδελφότητα. ΄Ομως η γαλλική γλώσσα, που δεν έχει σε κοινή χρήση τη λέξη ισοτιμία,   χρησιμοποίησε τη λέξη egalite, η οποία σημαίνει καταρχάς την ισότητα, εννοώντας ασφαλώς την  ισοτιμία ή ίσως και την ισονομία. Επομένως είναι ανόητο να ονομάζουμε τη δημόσια υπηρεσία που ασχολείται με την ισότιμη αντιμετώπιση των δύο φύλων «Γενική Γραμματεία Ισότητας» ενώ θα έπρεπε να την ονομάζουμε  «Γενική Γραμματεία  Νομοθετικής Εξίσωσης Ανδρών και Γυναικών».
Φοίβος Ι. Πιομπίνος