Οι ρετρό διαφημίσεις της δεκαετίας του ’80 που έγραψαν ιστορία

Μπορεί τα προϊόντα να χάθηκαν στο χρόνο, τα διαφημιστικά συνθήματά  τους όμως ηχούν ακόμη στα αφτιά μας…

Ήταν τότε που η νοικοκυρά ήταν κεφάτη κι τραγουδούσε εκστασιασμένη κατά την έξοδό της από το σουπερμάρκετ, ήταν η δεκαετία που επιμέναμε ελληνικά, που το σαπούνι δεν μας εγκατέλειπε ποτέ, που το νόστιμο ξύδι για το φαγητό χόρευε δίπλα στο πιάτο με τη σαλάτα πάντοτε με τη συνοδεία της αντίστοιχης μουσικής υπόκρουσης… Η δεκαετία του ’80 ήταν εκείνη των σλόγκαν και των jingles που έχουν αποτυπωθεί μέχρι και σήμερα στο μυαλό μας από τις διαφημίσεις της εποχής, ακόμα κι αν πολλά από τα προϊόντα που διαφήμιζαν δεν υπάρχουν πια.

Γνωστοί ηθοποιοί και αθλητές έπαιρναν θέση μπροστά στο φακό και μας σύστηναν τα νέα προϊόντα πάντα με το αντίστοιχο, αστείο για τη σημερινή εποχή, τζιγκλάκι. Το newsbeast.gr κάνοντας μια μικρή αναδρομή στις ρετρό, για σήμερα, διαφημίσεις της δεκαετίθας του ‘80 σάς παρουσιάζει μερικές από τις  χαρακτηριστικότερες τόσο για τα συνθήματά τους όσο και για την αισθητική τους…

Πατίστας

Λίγο πριν αρχίσει επίσημα η δεκαετία του ’80, τις οθόνες μας γέμιζε η γυναικεία «σκιά» που πολλαπλασιαζόταν καθώς χόρευε στους ρυθμούς των κατασκόπων την ώρα που η γυναικεία φωνή επαναλάμβανε το όνομα του γνωστού για την εποχή καταστήματος καλλυντικών ΠΑΤΙΣΤΑΣ…

«ΤΑΝΙΚΑ ΑΦΡΙΚΑ 10’»

Στην αρχή της δεκαετίας ήταν που παρουσιάστηκε ο γνωστός τότε καφές ΤΑΝΙΚΑ ΑΦΡΙΚΑ με γεύση, ο οποίος έβγαινε πρώτος στη βαθμολογία, παίρνοντας πάντα δέκα με τόνο. Παραλίες, καλλίγραμμες λουόμενες, παπούδες με κυάλια που ξανάνιωναν στη θέα τους, ήταν μερικές από τις εικόνες που πλαισίωναν το jingle που σιγοτραγουδούσε «Τανίκα Άφρικα καφές με γεύση, Τανίκα Άφρικα αυτός μ’ αρέσει, Τανίκα Άφρικα γουλιά και ξανανιώνω, Τανίκα Άφρικα δέκα με τόνο»…

«Πάφ και τάληρο»

Η στήριξη των εγχώριων προϊόντων δεν αποδεικνύεται αποκλειστικό σλόγκαν της σημερινής εποχής. Ήδη από την δεκαετία του ‘80, ο Νίκος Παπαναστασίου, σωστό φιγουρίνι, διασχίζοντας τον διάδρομο του ΟΑΕΔ για την είσπραξη του επιδόματος ανεργίας, φλερτάρει με το φακό και μας θύμιζει πως τα εισαγόμενα κοστίζουν ακριβά, «παφ και τάληρο» και μόνο ο «επιμενων ελληνικά» νικά…

«Άμα λάχει να ‘ούμε»

Το jingle του συνθέτη Γιάννη Ψιμόπουλου, που συνδύαζε την αγαπημένη SERENATA με όλες τις φάσεις της ανήλικης και ενήλικης ζωής, προσπαθώντας να μαγνητίσει τους τηλεθεατές της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης είναι άλλο ένα από αυτά που ηχούν ίσως μέχρι και σήμερα στα αφτιά μας ειδικότερα για την τελευταία φράση του….«Σερενάτα του σχολείου και του πανεπιστημίου, των επιστημών και των τεχνών, της τάξης και της πράξης, της πίστας και της νύστας, της παρέας, της ομάδας…. Σερενάτα και πάσης Ελλάδος… αμά λάχει να ‘ούμε…»

Final Countdown με νικητή το γάλα

Ήταν το 1987 όταν ο αθλητής πρότυπο, κατά τα λεγόμενα της διαφήμισης, Νίκος Γκάλης, έτρεχε σε slow motion στη σκιά του Λευκού Πύργου, εγκαινιάζοντας με αυτόν τον τρόπο την συμμετοχή ελλήνων αθλητών σε διαφημιστικά σποτ. Με αφορμή την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1987 έπαιζε με τα μικρά παιδιά, έμπαινε στο γήπεδο με τον κόσμο να τον επευφημεί και δίδασκε στους τηλεθεατές την αξία του καλού γάλακτος ως προϋπόθεση της νίκης.

«Δεν σας εγκαταλείπει ποτέ»

Την ίδια χρονιά ο γητευτής των γηπέδων Νίκος Αναστόπουλος, εμφανίζεται με το σαπούνι ανά χείρας εντός του ντουζ διευκρινίζοντας στο καταναλωτικό κοινό πόσο τον βοηθά να διατηρείται φρέσκος στο σκληρό παιχνίδι που φέρει το όνομα ποδόσφαιρο. Αλησμόνητο σλόγκαν της εν λόγω διαφήμισης και του γνωστού σαπουνιού ρεξόνα…. «δεν θα σας εγκαταλείψει ποτέ».

Είναι κεφάτη γυρίζει από του Βερόπουλου

Τα 80s ήταν βέβαια και η εποχή όπου τα ψώνια ήταν κέφι… Σε αντίθεση με την σημερινή κατήφεια που συνοδεύει την όποια βόλτα σε σούπερ μάρκετ στην διαφήμιση της δεκαετίας του 80’ η μοντέρνα νοικοκυρά, καβαλούσε το δίκυκλο φορώντας το καλύτερο χαμόγελό της και επέστρεφε ευτυχισμένη από το σούπερ μάρκετ στο σπίτι. Για ποιον άλλο λόγο θα μπορούσε άλλωστε να είναι κεφάτη…εκτός από το ότι γυρίζει από του Βερόπουλου!

«Όποιος έχει τα γένια…»

Τα φώτα της πολυκατοικίας ανάβουν ένα – ένα, προσδιορίζοντας τα γένια του κάθε ενοίκου, γένια σκληρά, γένια ξανθά μέχρι και γένια στραβά έχει ο μπαξές. Αφού όλα τα γένια έχουν ξυριστεί, οι ιδιοκτήτες τους πηγαίνουν στο γραφείο όπου η ξανθιά ρεσεψιονίστ, μας διευκρινίζει χαμογελαστή πως όποιος έχει τα γένια, δεν έχει απαραίτητα και τα χτένια αλλά σίγουρα έχει την kolynos…

«η μικρή Τερέζα»

Και ποιος δεν θυμάται την διάσημη μικρή, ελευθέρων ηθών, κατσαριδούλα που άκουγε στο όνομα Τερέζα η οποία αποφάσισε να βγει έξω από το σπίτι μη γνωρίζοντας πως κάποιος είχε ψεκάσει με Teza. Έτσι… «πάτησε το Teza και τέζα»…. Την ίδια τύχη ακολούθησαν κι οι δικοί της, η μαμά κι ο μπαμπάς κατσαρίδας όταν βγήκαν να την πάρουν… Έκτοτε η κατσαρίδα έχει το δικό της παρατσούκλι… μέχρι και σήμερα οι απανταχού έλληνες την αποκαλούν χαιδευτικά Τερέζα…

Τοπ

Μετά το κλασικό σήμα της διαφημιστικής εταιρίας που εμφανιζοταν στην οθόνη, ένα μπουκάλι ξύδι φλέρταρε με ένα πιάτο σαλάτας ραίνοντας τη με ξύδι ακριβώς στους ρυθμούς του ακαπέλα πασίγνωστου jingle «Νόστιμο ξίδι για το φαγητό είναι μονάχα το ξίδι Τοπ»…

«Την αγαπάω, μόνο αυτή ζητάω»

Ενδεικτική της cult αισθητικής της συγκεκριμένης δεκαετίαςείναι και η εμφάνιση της Νατάσας Γερασιμίδου, η οποία ως μικρή παιδούλα με φακίδες και κοτσίδια κι ενώ γιορτάζει με τους μικρούς της φίλους, ανεβαίνει άξαφνα στην καρέκλα βγάζοντας ένα λογύρδιο για το αγαπημένο έδεσμα όλων των εποχών και ηλικιών… «Η Μερέντα, η Μερέντα, μεγαλώνει, δυναμώνει… τα παιδιά, είναι κολατσιό σπουδαίο, το παιδί δεν την αλλάζει και η καλή μου η μανούλα σ’ όλα τα γλυκά τη βάζει»…Άλλωστε ερωτοτροπώντας με την συσκευασία, ανακοινώνει εμφατικά «την αγαπάω μόνο αυτή ζητάω»…

«Η κολώνια της ημέρας»

Αν προσπαθούσαμε να περιγράψουμε την δεκαετία με ένα άρωμα θα ήταν σίγουρα αυτό που ξεχυνόταν από τα μπουκάλια της κολώνιας Μυρτώ… Στη γνωστή διαφήμιση, το όνομά της έβγαινε πολλάκις από το στόμα των μελών μιας οικογένειας και των κατοίκων μιας γειτονιάς, οι οποίοι φωτογραφίζονται ασταμάτητα αφού πρώτα έχουν «λουστεί» με την κολώνια της ημέρας…. Χαρακτηριστικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν σίγουρα η ενδυματολογική προσέγγιση όλων των πρωταγωνιστών της διαφήμισης.

«Το μεγαλύτερο μεγάλο κατάστημα»

Την ίδια δεκαετία ήταν που διαφημιζόταν και η αγαπημένη χριστουγεννιάτικη συνήθεια των μικρών φίλων της εποχής… Άλλωστε δεν περνούσαν Χριστούγεννα χωρίς έστω και μια επίσκεψη στο γνωστό πολυκατάστημα της Πατησίων, Μινιόν, πριν παραδοθεί στις φλόγες και κλείσει για πάντα. Η χρυσή εποχή του μεγαλύτερου μεγάλου καταστήματος, αποτυπώνεται σε αυτό το χριστουγεννιάτικο σποτ για το «λούνα παρκ» του Μινιόν.

«154 κι έφτασε»

Με «πλύνε βάλε» στρασάτη τουαλέτα και κόκκινη Πόρσε, η εθνική σταρ άνοιγε την πόρτα, πλησίαζε το καντράν του τηλεφώνου και μας σύστηνε τον νέο τριψήφιο αριθμό της πιο γρήγορης της Ευρώπης… «Όταν έχω πρόβλημα…κανένα πρόβλημα» ήταν το εμφάνταστο σλόγκαν που μας έλεγε με το γνωστό ναζιάρικο ύφος της η Αλίκη…

Beaumec ξυρίζεσαι μαλακά…

Ο γνωστός κι αγαπημένος…μαλακάς παπαγάλος της Beau Mec στο αξέχαστο δίδυμο με τον ηθοποιό Νίκο Δαφνή, με αρκετά προχωρημένο λογοπαίγνιο για τους βιώσαντες την δεκαετία του ’80 διαφημίζει τον πρωτοπόρο αφρό ξυρίσματος και την παραδοσιακή κρέμα Beau Mec και Beau Mec 2000…. χρόνια μπροστά…

«Να τη έρχεται ψεκάζει με freshair»

Ενδεικτική της ενδυματολογικής και εν γένει στιλιστικής προσέγγισης της δεκαετίας ήταν και η διαφήμιση του αρωματικού χώρου FreshAir, όπου η πρωταγωνίστρια με το αποσμητικό ανά χείρας έμπαινε στο πλατό ως έτερος Άγγελος του Τσάρλι εξουδετερώνοντας με ένα ψέκασμα την όποια απειλητική οσμή και εν συνεχεία πανηγύριζαν όλοι μαζί σαν σε πλάvο από το Grease…