Τι μπορεί να συμβεί όταν η πιο προοδευτική τζαζ πιανίστρια της Ιαπωνίας μοιράζεται τη σκηνή με έναν βιρτουόζο κολομβιανό αρπίστα;
ΓΥΑΛΙΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη
τηλ. 210 9315600
www.gialino.gr
Λίγα λόγια για τους καλλιτέχνες
Hiromi
“I don’t want to put a name on my music. Other people can put a name on what I do. It’s just the union of what I’ve been listening to and what I’ve been learning. It has some elements of classical music, it has some rock, it has some jazz, but I don’t want to give it a name.”
– Hiromi
«Δεν θα ήθελα να βάλω «ταμπέλα» σε αυτό που κάνω…δεν θέλω να του δώσω όνομα. Είναι το πάντρεμα όλων όσων έχω ακούσει και όσων έχω μάθει. Έχει στοιχεία κλασσικής μουσικής, έχει μερικά στοιχεία ροκ, μερικά στοιχεία τζαζ, αλλά εγώ δεν θα ήθελα να του δώσω ένα όνομα, να το εντάξω σε μια κατηγορία» – Hiromi
Η Ιαπωνία έχει να επιδείξει έναν εντυπωσιακό αριθμό από κορυφαίους jazz πιανίστες, ξεκινώντας από την Toshiko Akiyoshi και τον Makoto Ozone και φθάνοντας έως την Junko Onishi. Και τώρα, στον 21ο αιώνα, η πιανίστας και συνθέτης Hiromi είναι η τελευταία που έρχεται να προστεθεί σε αυτήν την ομάδα των εκπληκτικών μουσικών. Από το 2003 που κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ, Another Mind, από την κορυφαία εταιρία Telarc, η Hiromi έχει εντυπωσιάσει κοινό και κριτικούς σε Δύση και Ανατολή, με τη δημιουργική της ενέργεια που επανακαθορίζει τα σύνορα της jazz, της κλασσικής και της pop μουσικής, απογειώνοντας τον αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση και φθάνοντας τα, σε νέα ύψη ποιότητας, κομψότητας αλλά και πολυπλοκότητας.
Γεννημένη στην πόλη Hamamatsu της Ιαπωνίας στις 26 Μαρτίου του 1979, ξεκίνησε στα έξι της μαθήματα πιάνου. Ο δάσκαλος της, Hikida την μύησε στα μυστικά της jazz και την έφερε σε επαφή με το έργο μεγάλων καλλιτεχνών όπως είναι ο Erroll Garner και ο Oscar Peterson. Στην ίδια ηλικία γράφτηκε στη Σχολή Μουσικής της Yamaha και αμέσως άρχισε να συνθέτει!
Στα 17 της συνάντησε τυχαία στο Τόκυο τον Chick Corea και την επόμενη ημέρα έπαιξαν μαζί!
Η Hiromi μετακόμισε στις ΗΠΑ το 1999, και έγινε δεκτή στο Κολλέγιο Μουσικής του Berklee στη Βοστώνη, όπου και μπόρεσε να διευρύνει τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες, συνυπάρχοντας με σπουδαίους μουσικούς με διαφορετικά ενδιαφέροντα. Όπως αναφέρει η ίδια: δεν έχω παρωπίδες με κανένα είδος μουσικής. Μπορώ να ακούσω από metal μέχρι κλασσική μουσική και οτιδήποτε άλλο.
Ανάμεσα στους μέντορες της στο Berklee ήταν κι ο βετεράνος μπασίστας της jazz, Richard Evans. Ήταν αυτός που έδωσε ένα demo tape της Hiromi στον φίλο και συνεργάτη του, τον θρυλικό πιανίστα Ahmad Jamal. Ο Jamal ενθουσιάστηκε με τον τρόπο που έπαιζε η Hiromi και το αποτέλεσμα ήταν ο Evans να συνεργαστεί με τον Jamal στην παραγωγή του πρώτου της άλμπουμ, Another Mind. Το album πήρε πολύ καλές κριτικές και στην πατρίδα της, την Ιαπωνία, έγινε χρυσό και βραβεύτηκε από την Recording Industry Association της Ιαπωνίας (RIAJ) ως το καλύτερο Jazz Album της χρονιάς.
Οι βραβεύσεις συνεχίστηκαν με καταιγιστικό ρυθμό τα επόμενα χρόνια!
Το δεύτερο άλμπουμ της, Brain, κέρδισε το Βραβείο Horizon στα Μουσικά Βραβεία Surround το 2004, το Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη της Swing Journal, το Χρυσό Album του Jazz Life, το βραβείο Καλύτερου Ιαπωνικού jazz album του HMV και το βραβείο Ιάπωνα Καλλιτέχνη του JMPC (που είναι η Ένωση των δημοσιογράφων που ασχολούνται με την κλασσική και την jazz μουσική). Επίσης το Brain ψηφίστηκε album της χρονιάς (2005) από τους αναγνώστες του Swing Journal. Το 2006, η Hiromi αναδείχτηκε ως ο καλύτερος jazz καλλιτέχνης στα Μουσικά Βραβεία της Βοστώνης και στο Guinness Jazz Festival βραβεύτηκε ως ο καλύτερος ανερχόμενος καλλιτέχνης. Αλλά και με την επόμενη κυκλοφορία της, Spiral, το 2006, διεκδίκησε τα βραβεία Jazzman της χρονιάς, πιανίστα της χρονιάς και album της χρονιάς στην ετήσια ψηφοφορία της Swing Journal. Το νικηφόρο σερί της Hiromi συνεχίστηκε με την κυκλοφορία του Time Control το 2007 και του Beyond Standard το 2008.
Το 2009 ήταν μια χρονιά ορόσημο για τη Hiromi γιατί συνεργάστηκε με δύο θρύλους της τζαζ. Ηχογράφησε μαζί με τον Chick Corea, το Duet, ένα διπλό άλμπουμ, ζωντανή ηχογράφηση της εξαιρετικής συναυλίας τους στο Τόκυο. Επίσης πήρε μέρος στο album, Jazz in the Garden ενός ακόμα μεγάλου της jazz, του μπασίστα Stanley Clarke.
Το 2010, η Hiromi κυκλοφόρησε το Place to Be, ένα άλμπουμ για σόλο πιάνο, βαθιά εσωτερικό που θα τολμούσαμε να το χαρακτηρίσουμε, κατανυκτικό. Πρόκειται για το πολύ προσωπικό, ακουστικό οδοιπορικό της Hiromi στα διάφορα μέρη του κόσμου που έχει βρεθεί. «Ήθελα να ηχογραφήσω τον ήχο των δικών μου 20’s για… λόγους αρχείου», δηλώνει η ίδια. «Ένιωσα ότι ήθελα να αναφερθώ στους ανθρώπους που συνάντησα στο δρόμο μου τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής μου, τους ανθρώπους που με βόηθησαν να μεγαλώσω και να ωριμάσω σαν μουσικός και σαν άνθρωπος. Ήθελα να κάνω ένα δίσκο που να συνυπάρχουν όλα αυτά τα μέρη που με έχουν εμπνεύσει και παράλληλα ήθελα με αυτόν τον τρόπο να πω ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους».
Το 2011, η Hiromi ηχογραφεί το Voice, προσπαθώντας να συλλάβει τις «εσωτερικές φωνές» των ανθρώπων και να δημιουργήσει αυτό που η ίδια ονομάζει «τρισδιάστατο ήχο». Γι αυτό το album συνεργάστηκε με δύο βετεράνους μουσικούς: τον κοντραμπασίστα και κιθαρίστα, Anthony Jackson και τον ντράμερ, Simon Phillips.
Το 2011 ξανασυνεργάστηκε με τον Stanley Clarke στο The Stanley Clarke Band featuring Hiromi,, που κέρδισε Grammy για το Καλύτερο Album Σύγχρονης Jazz (Best Contemporary Jazz Album).
Καθώς ήταν στο δρόμο σε περιοδείες με τον Anthony Jackson και τον Simon Phillips, άρχισε να γράφει το Move που τελικά κυκλοφόρησε το 2013 και που η ίδια περιγράφει σαν «το soundtrack της καθημερινότητας, της κάθε μέρας». Παράλληλα το Move είναι ένα άλμπουμ με τραγούδια ειδικά γραμμένα για τους δυο συνοδοιπόρους της που προσπαθεί να αναδείξει την ξεχωριστή ομορφιά στο παίξιμο τους, τα «κρυμμένα στολίδια» τους.
Και σαν τρίο πάλι κυκλοφορούν το 2014 το άλμπουμ, Alive και το περιοδικό Downbeat τους χαρακτήρισε ως, την πιο «τρομερή τριάδα» του σήμερα, μία από τις πιο συναρπαστικές και ερεθιστικές. Και το περιοδικό συνεχίζει στην κριτική του «…το γεμάτο δύναμη και ταυτόχρονα ποιητικό παίξιμο του Phillips στα τύμπανα συναντά τις εκρηκτικά αστραφτερές μπασογραμμές του Jackson και μαζί όχι μόνο υποστηρίζουν αλλά αναδεικνύουν τους ευφυείς, σπινθηροβόλους και παθιασμένους αυτοσχεδιασμούς της Hiromi στο πιάνο».
Το Spark είναι το τελευταίο κεφάλαιο στην ασταμάτητα εξελισσόμενη μουσική ζωή της Hiromi, που δηλώνει ότι «…κρατά συνεχώς ανοιχτά τα μεγάλα της αυτιά, μιας και πάντα είναι πεινασμένη να μαθαίνει».
Edmar Castañeda
Ο Edmar Castañeda γεννήθηκε το 1978 στην Μπογκοτά της Κολομβίας. Το 1994 εγκαταστάθηκε στην Νέα Υόρκη και γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία χάρη στον απόλυτο έλεγχο που το τεράστιο ταλέντο του ασκούσε στην άρπα. Η μεγάλη του επιτυχία όμως είναι, η επανάσταση θα λέγαμε που έφερε στο ότι κατόρθωσε να πείσει κοινό και κριτικούς, να δουν με άλλο μάτι αυτό το ασυνήθιστο, παραγνωρισμένο θα λέγαμε, όργανο και να δώσουν τη θέση που του αξίζει.
«Ο Edmar είναι ένα τεράστιο ταλέντο, έχει την ευελιξία και τo σαγηνευτικό χάρισμα του μουσικού που κατόρθωσε να βγάλει την άρπα από την σκιά και να γίνει ένας από τους πιο πρωτότυπους και αυθεντικούς μουσικούς της Νέας Υόρκης»,
δηλώνει ο θρυλικός Paquito D’Rivera για τον τακτικό συνεργάτη του, Edmar.
Ακόμα και τώρα, στις συναυλίες του σε ολόκληρο τον κόσμο, βλέπει κανείς πως οσμώνεται με την κολομβιανή του άρπα, πως επινοεί απίστευτους διασταυρούμενους ρυθμούς, με ανεπαίσθητες συγχορδίες που συναγωνίζονται τις πιο σημαντικές επιδόσεις των κιθαριστών του flamenco.
Αλλά εκτός από την μοναδικότητα του καλλιτέχνη, υπάρχει και η μοναδικότητα του μουσικού του οργάνου. Σε συνεργασία με την Γαλλική εταιρεία Camac Harps, ο Edmar Castañeda δημιούργησε ένα μοναδικό όργανο. Η EC Llanera είναι ένα τεχνολογικό επίτευγμα που βασίστηκε στην παραδοσιακή άρπα της Κολομβίας και της Βενεζουέλας, την llanera. Με τις κατασκευαστικές παρεμβάσεις κατάφερε να μεγεθύνει τις χρωματικές δυνατότητες του οργάνου, το ηχόχρωμα της άρπας, προσφέροντας στον μουσικό την ευκαιρία να οδηγήσει την άρπα σε νέα, πρωτόγνωρα μονοπάτια.
Σχολιάστε το άρθρο (0)