Λυδία Σέρβου “Η μνήμη είναι που πονά” | Νέο τραγούδι

Λυδία Σέρβου
“Η μνήμη είναι που πονά”

 Έπειτα από δύο χρόνια δισκογραφικής απουσίας, η Λυδία Σέρβου επανέρχεται με ένα ιδιαίτερο τραγούδι σε μουσική της ίδιας και σε στίχους της Μαρίνας Φραγκεσκίδου.
Η ενορχήστρωση είναι του Νεοκλή Νεοφυτίδη και η σκηνοθεσία του videoclip του Bob Katsionis.
«H μνήμη είναι που πονά»
Ένα βιωματικό, ερωτικό τραγούδι γεμάτο συναισθήματα.
Όπως αναφέρει και η ίδια: «Tη λήθη τη νικά πάντα η μνήμη. Όσα καταχωνιάσαμε στην ψυχή μας βρήκαν χαραμάδα. Έχτισαν φράχτες στις καρδιές μας. Έγιναν σχέδια πόνου στα χέρια μας. Γέμισαν με δάκρυα τα μάτια μας. Όπως λέει και ο Σοφοκλής στον «Οιδίποδα»… «είναι η μνήμη που πονά, περισσότερο από όλα». Εύχομαι μέσα από το τραγούδι μας, να ξορκίσετε όλα όσα σας πονούν και να το αγαπήσετε όσο και εμείς».

Δείτε το βίντεο εδώ:

Έπαιξαν οι μουσικοί:
Νεοκλής Νεοφυτίδης,  πιάνο, keyboards, προγραμματισμός ήχων
Δημήτρης Σιάμπος, κιθάρες
Θανάσης Σοφράς, μπάσο
Ανδρέας Νικόλης, κρουστά , τύμπανα

Ενορχήστρωση: Νεοκλής Νεοφυτίδης
Ηχογράφηση: Ηλίας Λάκκας, Studio Odeon

Στίχοι
Τα μάτια σου τα πότισα μ’ αγάπη
Την δέχτηκες με μια μαχαιριά
Τους όρκους σου τους μούσκεψα με δάκρυ
Που το κλεψες μια νύχτα με χαρά
Μα τώρα πια που έμεινα μονάχη
Η μνήμη είναι μόνο που πονά

Ξανά θα κλάψω και θα γελάσω
Για να ξορκίσω ότι πίσω με κρατά
Για δες με αντέχω κι ας μην σε έχω
Έχω τυλίξει μ’ ένα χάδι την καρδιά
Στο άδειο κρεβάτι, κι αυτό το βράδυ
Η μνήμη είναι μόνο που πονά

Με ζάλιζε η γλυκά απ’ τα φιλιά σου
Κι ας μαύριζες την κάθε ξαστεριά
Δικά μου έκανα τα όνειρα σου
Προτού τα ρίξεις όλα στη φωτιά
Μα τώρα πια που αντέχω μακριά σου
Η μνήμη είναι πάλι που πονά

Ξανά θα κλάψω και θα γελάσω
Για να ξορκίσω ότι πίσω με κρατά
Για δες με αντέχω κι ας μην σε έχω
Έχω τυλίξει μ’ ένα χάδι την καρδιά
Στο άδειο κρεβάτι, κι αυτό το βράδυ
Η μνήμη είναι πάλι που πονά

Ξανά θα κλάψω και θα γελάσω
Για να ξορκίσω ότι πίσω με κρατά
Για δες με αντέχω κι ας μην σε έχω
Έχω τυλίξει μ’ ένα χάδι την καρδιά
Στο άδειο κρεββάτι, κι αυτό το βράδυ
Η μνήμη είναι πάλι που πονά
Η μνήμη είναι μόνο που πονά