Φωτογραφικό ταξίδι στην Αθήνα του 60 της Κατερίνας Ζωιτοπούλου – Μαυροκεφαλίδου

Δεκαετία του ’60. Στιγμές ζωής μίας ασπρόμαυρης Αθήνας και μια ολόκληρη εποχή σε «στοπ καρέ». Ένα βιβλίο ντοκιμαντέρ για την πόλη, τους ανθρώπους της και την καθημερινότητά τους. Τότε που ο χρόνος κυλούσε κάπως πιο αργά κι έτρεχε μόνο σε «κουρδισμένα» ρολόγια, με την ματιά της Κατερίνας Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου.

‘Oλες οι φωτογραφίες συνοδεύονται από λεζάντες που υπογράφει ο Νίκος Δεληβοριάς. Ο ίδιος γράφει χαρακτηριστικά στον πρόλογο του άλμπουμ:
«Σίγουρα τα πρόσωπα των σημερινών Αθηναίων δε μοιάζουν μ  εκείνα που βλέπουμε στις φωτογραφίες της Κατερίνας. Το κέντρο δεν είναι κατοικημένο όπως τότε. Και η πόλη σήμερα έχει άλλη όψη.
Ο κόσμος δεν κατεβαίνει πια από τις γειτονιές στην αγορά για να ψωνίσει. Κι όμως, όποια ώρα και να περάσεις από την οδό Αθηνάς, θα την βρεις γεμάτη. Το ίδιο και από την Αιόλου και από το Μοναστηράκι.
Κι οι τουρίστες θα κατεβαίνουν πάντα από την Ακρόπολη, θα διασχίζουν την Πλάκα και θα καταλήγουν στα ίδια μέρη απ’ όπου πέρασε η φωτογράφος το μακρινό 66».

Σήμερα , κάποιες από τις φωτογραφίες βρίσκονται στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

Ακρόπολη, Ιερός Βράχος, Πλάκα, Μοναστηράκι, Σύνταγμα, Βαρβάκειος, Πλατεία Ταχυδρομείου, Ομόνοια και Ζάππειο.

Κόσμος στο πήγαιν’ έλα. «Εδώ το φρέσκο ψάρι να τρώει η μάνα και στο παιδί να μη δίνει», ηλικιωμένο φλερτάκι στους εύζωνες, λαθραίο ανάγνωσμα εφημερίδας στο περίπτερο, φτώχια στο πεζοδρόμιο και ένα κομμάτι πάγος κατ’ ευθείαν για το ψυγείο. Χαμόσπιτα, σκόνη, ζέστη και  χώμα στο δρόμο. Το φόρεμα «λίγο πιο κάτω από το γόνατο» και η ιδρωμένη περιέργεια για το φακό μόνιμη από τότε. Βόλτες, καλοκαιρινό ραχάτι και η συνηθισμένη σαμπρέλα/παιχνίδι συντροφιά των πιτσιρικιών.

Το καλοκαίρι του 1966 η Κατερίνα Ζωιτοπούλου επιστρέφει στην Αθήνα από το Βερολίνο, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της επάνω στη φωτογραφία. Ανεβαίνει στην Ακρόπολη με μία φωτογραφική μηχανή στο χέρι και η περιπλάνησή της στην πόλη ξεκινάει. Πρόσωπα, κτήρια κι ένα μεγάλο ζουμ σε μία πόλη που αλλάζει κάθε μέρα.

Χωρίς να το υποψιάζεται η πολύ νέα τότε φωτογράφος – έχει καταφέρει να αποτυπώσει το πρόσωπο και την ταυτότητα μιας πόλης που κάθε μέρα αλλάζει. Μία συλλογή πολύτιμη που τελικά αποφάσισε να κάνει γνωστή με αυτό το ιδιαίτερο λεύκωμα.

 To  βιβλίο (μπορείτε να το αποκτήσετε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον εκδότη) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Xρήστος Μαρίνης-εκδ Παρασκήνιο  [email protected]) 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΩΙΤΟΠΟΥΛΟΥ – MΑΥΡΟΚΕΦΑΛΙΔΟΥ

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Σπουδές μαθηματικών στο Πολυτεχνείο του Δυτικού Βερολίνου, κινηματογράφου και φωτογραφίας στην Κρατική Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης της ίδιας πόλης.

1965 Αποφοίτηση με έπαινο από τη Σχολή και βραβείο φωτογραφίας. Μακρόχρονη παραμονή στη Γερμανία και εργασία σαν μοντέρ στην τηλεόραση και σε πολλές παραγωγές κινηματογραφικών ταινιών, ντοκιμαντέρ, ταινίες μεγάλου μήκους και διαφημιστικά, εργασίες σε κασέτες με προγράμματα ήχου, ομιλίας και μουσικής καθώς και ταινίες Multivision.

1978 Ειδική σύμβουλος για το μοντάζ στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Δυτικού Βερολίνου. Φοίτηση στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο σε ειδικά μαθήματα για την ιστορία, το δίκαιο και την κοινωνιολογία του κινηματογράφου. Εργασία σαν φωτογράφος πλατό, ενασχόληση με την καλλιτεχνική φωτογραφία και συμμετοχή σε διεθνείς εκθέσεις φωτογραφίας (Γαλλία και Φιλανδία). Δημοσίευση άρθρων και ανταποκρίσεων σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας και του Βόλου (Γυναίκα, Ριζοσπάστης, Ταχυδρόμος Βόλου) με ρεπορτάζ για τους μετανάστες, καλλιτεχνικά και πολιτιστικά θέματα, ταξιδιωτικές περιγραφές κ.ά.

1983 Επιστροφή στην Ελλάδα και εργασία σαν μοντέρ σε δικό μου εργαστήριο επεξεργασίας κινηματογραφικών ταινιών (μοντάζ) και σαν μοντέρ σε διάφορες εξωτερικές παραγωγές της ΕΤ1, ΕΤ2, Υπουργείου Πολιτισμού, Υπουργείου Γεωργίας κ.λπ. Παράλληλα με τον κινηματογράφο και την καλλιτεχνική φωτογραφία, ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία, τις μεταφράσεις έργων της κλασικής γερμανικής λογοτεχνίας, τη συγγραφή σεναρίων και την επιμέλεια εκδόσεων.