Βιβλίο-αυτοβιογραφία του Κώστα Γαβρά: Οι πρώτες στιγμές άφραγκος στη Γαλλία, η επιτυχία

Ο Κώστας Γαβράς παρουσίασε στο γαλλικό βιβλιοπωλείο Librairie Kléber, στο Στρασβούργο, το βιβλίο-αυτοβιογραφία που φέρει τον τίτλο «Va où il est impossible d’aller» («Πήγαινε όπου είναι αδύνατον να πας»).

Ενα βιβλίο με τα απομνημονεύματά του με επίκεντρο την άφιξή του στη Γαλλία και τη μετέπειτα πορεία του, ένα βιβλίο που μιλάει «για τα πράγματα που έκανε, τα οποία δεν θα μπορούσε ποτέ να είχε πραγματοποιήσει στην Ελλάδα».

Το βιβλίο του μεταφράζεται ήδη στα ελληνικά από τον Ωρίωνα Αρκομάνη, με επιμέλεια μετάφρασης από τον Βασίλη Βασιλικό. Την έκδοσή του έχει αναλάβει ο οίκος Gutenberg και θα κυκλοφορήσει τον φθινόπωρο του 2018.

Η Γαλλία είναι μια χώρα-όνειρο που μου άνοιξε πολλές πόρτες

Τη σχέση του με τη Γαλλία την περιγράφει λέγοντας πως δεν τον ενδιέφερε να πάει στην Αγγλία ή στην Αμερική. Για τον ίδιο, η Γαλλία είναι μια χώρα-όνειρο που του άνοιξε πολλές πόρτες. Αναφέρθηκε επίσης στην ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε στη Γαλλία και στο γεγονός ότι η τότε γενιά των Γάλλων είχε μεγάλη γνώση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και έτρεφε αισθήματα μεγάλης συμπάθειας και συμπαράστασης για την Ελλάδα. “Άλλωστε”, είπε χαρακτηριστικά, “πως, ερχόμενος στη Γαλλία, ακριβώς επηρεασμένος από την τότε ατμόσφαιρα, ξεκίνησε να διαβάζει ελληνική τραγωδία”.

Επίσης, μίλησε για το βιβλίο του που αναφέρεται τότε, όταν στα 19 του χρόνια έφτασε στη Γαλλία με ελάχιστα χρήματα και για το πώς σιγά σιγά εξελίχτηκε.

Αναφέρθηκε στην εγγραφή του στο γαλλικό πανεπιστήμιο της Σορβόννης με σκοπό να μελετήσει την τέχνη του λόγου και της γραφής, πράγμα που όπως είπε, ήταν σπουδαίο γι’ αυτόν, καθώς στην Ελλάδα του απαγορευόταν να φοιτήσει σε πανεπιστήμιο λόγω των πολιτικών φρονημάτων της οικογένειάς του. Με συγκίνηση περιέγραψε την πρώτη φορά που πήγε στην Cinémathèque (Ταινιοθήκη) του Παρισιού, είδε τη πρώτη του ταινία και γνώρισε άτομα που του εξήγησαν την κινηματογραφική τέχνη, ανάλυση και γραφή.

Ο κινηματογράφος είναι το πάθος μου

Για τον κινηματογράφο είπε πως θεωρεί τον εαυτό του εξαιρετικά τυχερό που μπήκε στη ζωή του, καθώς είναι ένα πάθος για τον ίδιο. Όσο για τις ταινίες του, αναφέρθηκε στον παράγοντα τύχη, καθώς γνωρίζει πολύ καλά ότι μία ταινία μπορεί να πραγματοποιηθεί και μια άλλη όχι, όπως μία ταινία μπορεί να έχει επιτυχία και μια άλλη όχι. Γι’ αυτόν το λόγο, δεν του αρέσει να μιλάει για κινηματογραφική «καριέρα» αλλά για πορεία, δεδομένου ότι θεωρεί πως η λέξη «καριέρα» προϋποθέτει μία στρατηγική και ένα στόχο, ενώ η δημιουργία μιας ταινίας και η εξέλιξη ενός σκηνοθέτη εξαρτώνται από πολλούς άγνωστους παράγοντες.

Για την ταινία που ετοιμάζει, βασισμένη στο βιβλίο του Γ. Βαρουφάκη, είπε ότι η ιδέα γεννήθηκε μέσα από μία σειρά γεγονότων, αρχείων και σημειώσεων που ξεκίνησε να μαζεύει από τότε που ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα.
Έκτοτε, παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και κυρίως την αντι-ευρωπαϊκή στάση που κρατάει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο θέμα αυτό. «Παρακολουθούσα τα γεγονότα και έβλεπα τη καταστροφή να καταφθάνει», είπε. Για τη ταινία αυτή, δήλωσε πως υπάρχει μια πιθανότητα να γίνουν τα γυρίσματα στο Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο. Ο ίδιος επωφελήθηκε της παρουσίας του στην πόλη για να έχει ειδική ξενάγηση των χώρων γι’ αυτό τον σκοπό.

Συνοδευόμενος από τη γυναίκα του και παραγωγό, Michelle Ray-Gavras, μίλησε επίσης για προσωπικές στιγμές και για τη γνωριμία τους. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στη γνωριμία τους μέσω ενός κοινού γνωστού.

Ο ίδιος, είπε, ότι είχε ξεκινήσει ως ένα φλερτ που θα διαρκούσε το πολύ 15 μέρες και τελικά αποδεικνύεται πως ήταν μία εξαιρετική συνάντηση ζωής που διαρκεί εδώ και πενήντα χρόνια και η οποία επισημοποιήθηκε με γάμο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Z»
“Χάρη στη παρουσία της και τη προσωπικότητά της”, είπε, “είχε τη δυνατότητα να αφοσιωθεί στην τέχνη του. Οργάνωνε τα πάντα, έτσι ώστε να μου δημιουργεί ελεύθερο χρόνο», υπογράμμισε.

Η ίδια, με την εταιρεία παραγωγής της KG Productions, επιμελήθηκε την επανέκδοση όλων των ταινιών του σε συνεργασία με το γαλλο-γερμανικό τηλεοπτικό πολιτιστικό κανάλι ARTE.
Εκείνο που τους δένει ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια στην κοινή τους πορεία δεν είναι μόνο ο πολιτικός, κοινωνικός κινηματογράφος, αλλά και μία γενικότερη στάση ζωής, με δέσμευση προς τις ανθρώπινες αξίες και «την ηθική δέσμευση προς το κοινό των ταινιών τους και όλων των ανθρώπων».

Πηγή: iefimerida.gr