Polybius: Οι θεωρίες γύρω από το πιο επικίνδυνο arcade game που δημιουργήθηκε ποτέ

Πολλά πράγματα μπορούμε να πούμε ότι είναι αρκετά αγαπητά στους ανθρώπους. Υπάρχουν όμως κάποια που έχουν μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Τα μυστήρια και οι αστικοί μύθοι είναι ένα από αυτά και η λατρεία με τα 80s τα 90s και οτιδήποτε θυμίζει παιδική ηλικία, ένα άλλο. Ειδικά για τους 30 και άνω. Πώς συνδυάζονται τώρα όλα αυτά με μία άλλη λατρεία περασμένων δεκαετιών, τα «φλιπεράκια»; Η κωδική ονομασία είναι «Polybius».

Πόσες και πόσες ώρες δεν χαλάσαμε (μαζί με λεφτά) στα φλιπεράδικα (ή «ουφάδικα») της γειτονιάς μας παίζοντας arcade games. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού στις αρχές της δεκαετίας του ’80 έχασαν κάτι παραπάνω από χρήματα και ώρες. Έχασαν το μυαλό τους και την ψυχική τους υγεία. Και όλα αυτά πάνω από μία καμπίνα που έγραφε «Πολύβιος».

Το έγραφε όμως πραγματικά; Και όλα αυτά συνέβησαν; Πολλοί εκεί έξω αμφισβητούν την ύπαρξη του πιο «επικίνδυνου arcade game που δημιουργήθηκε ποτέ», ενώ άλλοι περιγράφουν τις τρομακτικές εμπειρίες τους από το εθιστικό παιχνίδι που πέρασε στη σφαίρα της συνωμοσίας και του αστικού μύθου.

Η εμφάνιση της περίεργης μαύρης καμπίνας

Το arcade παιχνίδι Polybius υποτίθεται ότι κυκλοφόρησε το 1981 στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Ο αστικός μύθος περιστρέφεται γύρω από τη χρήση του από την κυβέρνηση για τον έλεγχο του μυαλού και τη στρατολόγηση παιδιών ως στρατιώτες. Υποτίθεται ότι έκανε τους ανθρώπους που έπαιζαν να χάνουν τα λογικά τους ενώ υπήρξε πλήθος αναφορών ότι συχνά υπήρχαν άνδρες με μαύρα γύρω από τις καμπίνες οι οποίοι άλλαζαν τις πλακέτες.

Αυτός είναι ένας κλασικός αστικός μύθος κομμένος και ραμμένος για τους νοσταλγούς των παιδικών τους χρόνων. Μια εποχή που δεν υπήρχαν κοινωνικά δίκτυα, thread στο Reddit ή κάτι παρόμοιο – οπότε όλα μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα.

Ο θρύλος πραγματικά δεν είχε φτάσει στο απόγειό του μέχρι τις πρώτες μέρες του ίντερνετ, αλλά θεωρείται επίσης ένας από τους πρώτους αληθινούς αστικούς θρύλους του Διαδικτύου. Η διαφορά της ιστορίας του Polybius με άλλους αστικούς μύθους είναι ότι έχει κάποια σημεία αλήθειας.

Ας δούμε τα βασικά: Υπήρξε το παιχνίδι;

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δεν είναι τόσο απλή. Η πιο σωστή απόκριση θα ήταν «δεν υπήρξε αυτό το παιχνίδι, υπήρξε κάποιο παιχνίδι». Το μηχάνημα φέρεται να αποτελεί ένα κατάμαυρο arcade, χωρίς κανένα διακοσμητικό ή κάτι που να το ξεχωρίζει, πέρα από την ονομασία, που εμφανίζεται με πρασινομπλέ γράμματα. Ανάμεσα στα άλλα video games εκείνης της περιόδου, όπως το Asteroids, το Pac-man και το Space Invaders, το Polybius ξεχωρίζει με τον τρόπο του, ως ένας «δυσοίωνος μονόλιθος» ανάμεσα στα υπόλοιπα, «μαγνητίζοντας» τους video gamers.

Ο μύθος πίσω από το παιχνίδι είναι ότι το 1981 η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έβαλε σε παραγωγή ένα εθιστικό βιντεοπαιχνίδι. Το arcade παιχνίδι είχε παρόμοιο gameplay με το κλασικό παιχνίδι, Tempest.

Το παιχνίδι περιελάμβανε πολλά υποσυνείδητα μηνύματα και ήταν γεμάτο με γρίφους. Είχε ως αποτέλεσμα κάποιες φρικτές σωματικές επιπτώσεις στα παιδιά που το έπαιξαν. Το παιχνίδι προκάλεσε ψυχικά προβλήματα, όπως επιληπτικές κρίσεις, παραισθήσεις, αμνησία, νυχτερινούς εφιάλτες και ένα σωρό άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες.

Άλλες αναφορές είναι ότι το παιχνίδι δημιούργησε αυτοκτονικές τάσεις σε όσους το έπαιξαν και μερικές φορές θάνατο.

Τα περιστατικά που οδήγησαν στη γιγάντωση του μύθου του Polybius

Λέγεται ότι το παιχνίδι ήταν ένα μέσο του στρατού των ΗΠΑ ώστε να δοκιμάσει την τεχνική και την αντοχή του παίχτη ώστε να τον στρατολογήσει. Άλλοι λένε πως ήταν ένα τεστ της CIA σαν μέθοδος πλύσης εγκεφάλου επειδή προκαλούσε επεισόδια επιληψίας και ανευρύσματα.

Τα 80s ήταν αρκετά δεκτικά στις θεωρίες συνωμοσίας. Η ιστορία του παιχνιδιού, το οποίο τα προκάλεσε όλα αυτά μόνο σε διάστημα ενός μήνα (μετά αποσύρθηκε) ενισχύουν τα περιστατικά όπου τρία παιδιά που αρρώστησαν βαριά παίζοντας παιχνίδια στην περιοχή του Portland μέσα στην ίδια εβδομάδα.

Πιο συγκεκριμένα, το ένα παιδί έπαθε την πρώτη του ημικρανία παίζοντας Tempest, το δεύτερο προσπαθούσε να θέσει το παγκόσμιο ρεκόρ στo Asteroids καταρρέοντας μετά από 28 ώρες ασταμάτητου παιχνιδιού, και το τρίτο παθαίνοντας καρδιακή προσβολή προσπαθώντας να πετύχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο Berserker.

Άλλη μια ενδιαφέρουσα ιστορία είναι από έναν παίχτη που ισχυρίζεται πως όσο έπαιζε, ένιωθε σαν να έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου, χάνοντας τις αισθήσεις του και ξυπνώντας το επόμενο πρωί 60 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του.

Έπρεπε να φτάσουμε στο 2006 όμως για να γιγαντωθεί το μυστήριο γύρω από το Polybius. Αυτό συνέβη μετά την εισαγωγή του στο ψηφιακό μουσείο arcade παιχνιδιών CoinOp.org. Στην συνέχεια η αναφορά στην σελίδα διαψεύστηκε και κρίθηκε ως αναξιόπιστη καθώς πολύ σχολίασαν ότι δημιουργήθηκε από τον ιδιοκτήτη της σελίδας, Kurt Koller.

Σαν εκτενέστερη εξέλιξη του μύθου, ειδικά για το Αμερικάνικο κοινό, το Polybius έγινε θεματολογία για ντοκιμαντέρ, εκπομπές στην τηλεόραση, έως και επεισόδιο στους Simpsons. Η έρευνα σχετικά με αυτό το παιχνίδι προχώρησε αρκετά, ειδικά με το ντοκιμαντέρ του Stuart Brown που εξηγεί ενδελεχώς την γραμμή της ιστορίας του παιχνιδιού και όλες του τις αναφορές.

Και όλα αυτά που αναφέρουν οι παίκτες;

Το ερώτημα είναι «πού καταλήγουμε;». Αρχικά πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτα. Με αυτό ως δεδομένο μπορούμε να συνδέσουμε τα κομμάτια του παζλ και να καταλήξουμε ότι το Polybius υπήρξε όντως ως παιχνίδι και κάποια γεγονότα που το περιτριγύριζαν αλλά δεν το αφορούσαν και ακριβώς, βοήθησαν στη γιγάντωση του μύθου του.

Τα προβλήματα υγείας: Δεν θέλει και πολύ ανάλυση το γεγονός ότι όταν παίζεις μπροστά σε μια οθόνη για δέκα ώρες όρθιος ή σε ένα σκαμπό το λιγότερο που θα πάθεις είναι ημικρανία και ζαλάδα.

Άνδρες με μαύρα και FBI: Εκείνη την εποχή τα ουφάδικα στην Αμερική χρησιμοποιούνταν κατά κόρον ως μέρη διακίνησης ναρκωτικών και τζόγου. Και πράγματι, οι πράκτορες του FBI έπαιρναν δεδομένα από τα μηχανήματα, ακόμη και για να βρουν μάρτυρες βάσει των ονομάτων που είχαν καταγραφεί στα high-scores. Σε άλλες υποθέσεις, έβαζαν κάμερες και μικρόφωνα στα arcades, για να παρακολουθήσουν υπόπτους.

Μαζικά πειράματα από τις μυστικές υπηρεσίες: Αυτό είναι το σημείο που πλησιάζει περισσότερο στην αλήθεια. η κωδική ονομασία του είναι «MK-ULTRA». Στόχος του μυστικού προγράμματος ήταν να αναπτύξει τεχνικές ελέγχου του μυαλού. Πολλά πειράματα αφορούσαν ανθρώπους, ενώ άλλα περιελάμβαναν πειραματικά και δυνητικά επικίνδυνα φάρμακα. Ωστόσο, κάποιες δοκιμές έγιναν σε πολίτες ακόμη και χωρίς να το γνωρίζουν.

Το MKUltra ήταν ιδιαίτερα διαβόητο επειδή ορισμένα από τα πειράματα του θεωρήθηκαν παράνομα, με ιδιαίτερες πρακτικές, σωματικά βασανιστήρια, λεκτική ακόμη και σεξουαλική κακοποίηση. Η υπόθεση έγινε γνωστή και τα αρχεία καταστράφηκαν. Μαρτυρίες συμμετεχόντων ανάγκασαν την αμερικανική κυβέρνηση να αποχαρακτηρίσει όσα έγγραφα δεν είχαν καταστραφεί, επιβεβαιώνοντας έτσι την ύπαρξη του προγράμματος. Εντούτοις, αυτά δεν ανέφεραν τίποτα σχετικό με gaming.