Η Ιστορία της Disco

ΑΠΟ ΤΟ STONEWALL ΣΤΗ  ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ

Τα πάντα για τη Disco μουσική ξεκίνησαν το 1969 στο κλαμπ “ Stonewall ” της Νέας Υόρκης, το μοναδικό gay κλαμπ εκείνης της εποχής που κατάφερνε να διατηρεί τη φυσιογνωμία του αυτή λόγω καλών σχέσεων του ιδιοκτήτη και των τοπικών αστυνομικών αρχών. Το playlist του εν λόγω κλαμπ ήταν pure Funk and Soul και αν σήμερα θεωρούμε το κλαμπ αυτό ως την απαρχή της ντίσκο είναι γιατί εκεί συναντήσαμε για πρώτη φορά όλα τα lifestyle στοιχεία που θα χαρακτήριζαν αργότερα τη μουσική αυτή. Ένα χρόνο μετά, ο David Mancuso έστηνε τα πρώτα του “ Loft ” parties με κοινό για ακόμα μία φορά ως επί το πλείστον άτομα της gay κοινότητας και με playlist που ξεκίναγε από τον James Brown και έφτανε μέχρι τους Rufus . Ταυτόχρονα στη Φιλαδέλφεια ξεκίναγε μία νέα μουσική σκηνή, ο περίφημης Philly ήχος, που μουσικά τουλάχιστον θα έδινε στη ντίσκο μουσική τις πρώτες ρυθμικές βάσεις και που η επιρροή της κράτησε για δέκα περίπου χρόνια (1972 – 1982). Καλλιτέχνες από τη σκηνή αυτή, όπως οι MFSB , Archie Bell and The Drells και οι O ‘ Jays συμμετείχαν ενεργά στη δημιουργία των πρώτων Disko anthems . Σιγά σιγά τα ντίσκο parties άρχισαν να γίνονται ολοένα και περισσότερα στη Νέα Υόρκη ενώ η μουσική που κυριαρχούσε σε αυτά ήταν τόσο κομματιών όλων των καλλιτεχνών που αναφέρθηκαν αλλά και των James Brown , Barry White και Earth Wind And Fire …

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, Η Disko  ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ STUDIO 54
                     
Όσο η ντίσκο μουσική δυνάμωνε στους gay κύκλους τόσο όλο και περισσότερες γυναίκες ερμηνεύτριες έβρισκαν πρόσφορο έδαφος στη μουσική αυτή. Η Gloria Gaynor , η Chaka Khan , η Diana Ross και η Donna Summer γνώριζαν απίστευτη επιτυχία στους θαυμαστές της, γεγονός που βρίσκει πρόσφορο έδαφος και σήμερα όπου σε κάθε gay party οι περισσότερες drag Queens ντύνονται σαν αυτές. Εντωμεταξύ, το studio 54 του Andy Warhol είχε πλέον αποδεχθεί για τα καλά τη ντίσκο κουλτούρα και έτσι κάθε βράδυ εκεί στήνονταν τα πιο μοδάτα ντίσκο parties της πόλης, πολλά εκ των οποίων είχαν ως οικοδέσποινα την Grace Jones . Εδώ αξίζει να αναφέρουμε και ένα περιστατικό που αφορά ένα από τα κορυφαία ντίσκο συγκροτήματα και το πώς αυτό έγραψε τη μεγαλύτερή του επιτυχία . Ο λόγος για τους Chic, εκ των οποίων ο Nile Rodgers και ο Bernard Edwards έφαγαν πόρτα ένα βράδυ από το Studio 54. Εκνευρισμένοι έφυγαν από το κλαμπ και πήγαν στο διαμέρισμα του Nile Rodgers όπου άρχισαν να τζαμάρουν πάνω σ’ έναν αυτοσχέδιο ντίσκο ρυθμό με μοναδικό σκοπό μέσω των στίχων να βρίζουν όλο το βράδυ το Studio 54. Στην πορεία κατάλαβαν ότι ο ρυθμός αυτός ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακός και αποφάσισαν να τον ηχογραφήσουν σ’ ένα κασετόφωνο για να τον επεξεργαστούν ακόμα καλύτερα την επομένη στο studio …ε, λοιπόν, ο ρυθμός αυτός δεν ήταν τίποτα άλλο από το ρυθμό που τελικά γέννησε το super hit τους “ Le Freak ”…

AΠΟ ΤΟΝ JOHN TRAVOLTA ΣΤΟΝ QUINCY JONES
To Studio 54 έκλεισε τελικά τον Δεκέμβριο 1978 λόγω ναρκωτικών και έτσι μία ολόκληρη σκηνή, αυτή της ντίσκο μουσικής, έχασε το σημείο αναφοράς της. Επιπροσθέτως το σκάνδαλο αυτό με τα ναρκωτικά σε συνδυασμό με το φόβο του μέσου Αμερικανού απέναντι στην ταχέως αναπτυσσόμενη gay κουλτούρα της Disco, έμοιαζε να δίνει τη χαριστική βολή σε ένα ολόκληρο κίνημα. Το τέλος όμως της ντίσκο ήρθε με την… τρομακτική επιτυχία της ταινίας “ Saturday Night Fever ”, μιας ταινίας δηλαδή που μετέφερε χωρίς ποτέ να ονομάζει τα τεκταινόμενα στο Studio 54 στη μεγάλη οθόνη. Το soundtrack της εν λόγω ταινίας , με τη μουσική των Bee Gees δηλαδή, γνώρισε τρομακτική επιτυχία – τόσο μεγάλη που η ντίσκο έγινε πια μέρος της ποπ κουλτούρας, χάνοντας εν τέλει τα underground και kinky εκείνα συστατικά που της έδιναν πνοή μέχρι τότε. Από το soundtrack αυτό και μετά έπαψε να υπάρχει η ντίσκο μουσική όπως την ξέραμε μέχρι τότε και στη θέση της ξεπρόβαλλαν κάποια ποπ κομμάτια που χρησιμοποιούσαν ως πρόφαση ελλιπή στοιχεία ντίσκο. Τελευταία φορά που ακούστηκε αυθεντικό ντίσκο κομμάτι ήταν το 1981 με το καταπληκτικό “ Ai No Corrida ” του Quincy Jones μέσα από το άλμπουμ “ The Dude ”…

ΟΙ Pet Shop Boys   ΑΝΑΒΙΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΜΥΘO

Έπρεπε να έρθει η δεκαετία του ’80 για να αναβιώσει, έστω και ως feeling περισσότερο, η ντίσκο μουσική κυρίως μέσω των Pet Shop Boys , άλλης μία gay μπάντας δηλαδή. Οι Pet Shop Boys  μάλιστα κυκλοφόρησαν και δύο άλμπουμ με remixes που τα ονόμασαν “ Disco” και “ Disco2” ενώ πολλά από τα κομμάτια τους είχαν έμμεσες ή άμεσες αναφορές τόσο στους Village People όσο και στους Boney M. Αλλά και ο Freddie Mercury των Queen στη solo τουλάχιστον καριέρα του πόνταρε εξολοκλήρου τόσο ως ήχο όσο όμως και ως lifestyle στη ντίσκο. Και να ήταν μόνο αυτοί; Μέχρι και οι RockU 2 έβγαλαν Disco  single , με τον χαρακτηριστικό τίτλο “ Discotheque ” και με τα μέλη τους να ντύνονται όπως ακριβώς και οι Village People . Επιπροσθέτως στη δεκαετία του  ’90 υπήρξαν και αρκετές ταινίες ντίσκο κουλτούρας, με καλύτερο by far το “ Boogie Nights ” που συνοδεύονταν και από ανάλογο soundtrack , αλλά που τελικά όλα αυτά μάλλον ως μεμονωμένες προσπάθειες μπορούν να ιδωθούν και όχι ως κάποια συνολική κίνηση για να επανέλθει η ντίσκο στο προσκήνιο. Αν υπάρχει ένας καλλιτέχνης τέλος που σε βάθος χρόνου δείχνει να εμπιστεύεται τη ντίσκο μουσική και να προσπαθεί να την επιβάλει ξανά αυτός δεν είναι άλλος από τον Jay Kay και τους Jamiroquai που τα τέσσερα τουλάχιστον τελευταία του / τους άλμπουμ είναι πολύ απλά “φουτουριστικά Disco” άλμπουμ.

H Disco , Η HOUSE ΚΑΙ Η HIP HOP ΜΟΥΣΙΚΗ

Από όλες τις μουσικές που μας προέκυψαν εσχάτως εκείνη που δείχνει να έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με τη ντίσκο δεν είναι άλλη από τη house μουσική. Μάλιστα, τα δύο αυτά μουσικά είδη έχουν τόσο το ίδιο target group όσο και την ίδια κοσμοθεωρία: κοινώς, όπως έλεγαν και οι Chic , “Dance , Dance , Dance”…Τα περισσότερα house κομμάτια σήμερα είναι back to the future Disco κομμάτια, ακόμα και τα φωνητικά τους μέρη μοιάζουν ενώ και η παρουσία ως επί το πλείστον πληθωρικών γυναικών ερμηνευτριών κάνει τη συγγένεια μεταξύ τους ακόμα πιο εμφανή. Εδώ πρωτοστατούν οι Masters At Work , οι οποίοι όχι μόνο παίζουν ντίσκο μουσική, αλλά τολμούν να αγγίξουν και κάποια παρακλάδια της ντίσκο όπως π.χ. τη Latin Disco μουσική με παράλληλα projects όπως αυτό των Ny Yorican Soul. Αν πάντως θέλετε να εμβαθύνετε ακόμα περισσότερο στο θέμα Latin Disco, πέραν των Masters At Work σημαντικότατο εργαλείο είναι και οι συλλογές της εταιρείας SalSoul . Τώρα τελευταία πάντως η ντίσκο αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία της και στους hip hop κύκλους, οι Slum Village μάλιστα έγραψαν και σχετικό κομμάτι με τον τίτλο “ Disco” ενώ και οι OutKast στο πολυπλατινένιο αλλά και καλλιτεχνικά αγαπημένο “ Speakerboxxx / The Love Below ” χρησιμοποίησαν ουκ ολίγα ντίσκο στοιχεία. Στην Ελλάδα πάλι, όπου κατά καιρούς η ντίσκο έχει υποφέρει από απίστευτες γραφικότητες, δημιουργήθηκαν δύο συλλογές που από πολλούς διεθνώς θεωρούνται από τις καλύτερες σχετικές με το είδος. Ο λόγος για το “ Disco Vaults ” και “ Disco Vaults 2” με μερικές από τις σπανιότερες 12 inch version κλασικών Disco κομματιών να βρίσκονται μόνο σε αυτές… Εν ολίγοις η ντίσκο μουσική σήμερα επιβιώνει κυρίως μέσω συλλογών αλλά και μέσω κάποιων, λίγων είναι η αλήθεια, συγκροτημάτων που εξακολουθούν να ποντάρουν στη δυναμική της. Αν στο μέλλον έρθει και η δική της σειρά να βγει ξανά στο προσκήνιο ώστε να πάρει τελικά τα credits που της αναλογούν, και που στο παρελθόν της αφαιρέθηκαν λόγω της στενής της σχέσης με την gay κουλτούρα και τα ναρκωτικά, είναι κάτι που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν να μας πουν.

Πηγη: Coca-Cola Soundwave