“Καφές σε Αναμονή”, μία πράξη αλληλεγγύης

Ένας νεαρός μπαίνει στο παραδοσιακό καφενείο «Πατρίδες», στο Κουκάκι. «Έναν καφέ για μένα κι έναν σε αναμονή» λέει στο ταμείο. Ακολουθούν δύο κοπέλες. «Δύο καφέδες για μας και δύο τοστ σε αναμονή», δίνουν κι αυτές την παραγγελία τους και πληρώνουν. Τα προϊόντα που… περιμένουν γράφονται σε έναν μαυροπίνακα. Λίγα λεπτά αργότερα, ένας μεσήλικας άνδρας, με φθαρμένα ρούχα, μακριά μαλλιά και μούσι –εικόνα που παραπέμπει σε άστεγο– περνάει το κατώφλι του καφενείου. Κατευθύνεται αργά προς τον πάγκο. «Καλημέρα, μήπως υπάρχει καφές σε αναμονή;» ρωτάει ντροπαλά.

Όλα αυτά συμβαίνουν στο καλοδουλεμένο φιλμάκι που ετοίμασαν οι σπουδαστές του 3ου έτους της Δραματικής Σχολής Δήλος και που σε λίγο περισσότερο από ένα μήνα προβολής του στο διαδίκτυο έχει γίνει viral. Την ιδέα της δημιουργίας αυτού του βίντεο είχε ο Δημήτρης Πανέλης.

Για πελάτες σε αναμονή έχουμε ακούσει. Για επιβάτες σε αναμονή επίσης. Αλλά για καφέ σε αναμονή;  Κι, όμως, υπάρχει εδώ και δεκαετίες.O «καφές σε αναμονή» ή Caffè sospeso, όπως έγινε γνωστός εδώ και εκατό χρόνια στη Νάπολη, όπου γεννήθηκε η ιδέα, είναι ένας καφές αλληλεγγύης. Στην παράδοση της εργατικής τάξης της Ιταλίας ένας εργάτης που «έκανε την τύχη του» για μια μέρα μπορούσε να κεράσει τον επόμενο ζητώντας έναν «καφέ που περιμένει». Προπληρώνοντας ουσιαστικά μαζί με τον δικό του και έναν ακόμα καφέ, που θα περιμένει να φτιαχτεί και να σερβιριστεί σε κάποιον που θα έρθει να τον ζητήσει: τότε ένας ακόμα φτωχός εργάτης, τώρα ο άστεγος, ο μετανάστης, ο άφραγκος φίλος, ο άνθρωπος της ανάγκης. Μάλιστα, το τελευταίο χρονικό διάστημα αυτός ο καφές που… περιμένει κατακτά πολλές χώρες του κόσμου ως μια πράξη αγάπης και αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν ακόμα κι αυτή την τόσο ταπεινή και απλή συνήθεια: Μια τζούρα καφέ!

Για κάθε «καφέ που περιμένει» που πληρώνεται, ο καταστηματάρχης θα πρέπει να κόβει την αντίστοιχη απόδειξη και να την τοποθετεί σε εμφανές σημείο (σε βάζο, πίνακα κ.λπ.) ή να αναγράφεται η συναλλαγή σε έναν πίνακα. Έτσι, θα γνωρίζουν όλοι τη συναλλαγή και, βεβαίως, την ύπαρξη του «καφέ που περιμένει».

Ο Δημήτρης Πανέλης και οι συμφοιτητές του θέλησαν όχι μόνο να κάνουν γνωστό τον ¨Καφέ σε Αναμονή” αλλά και να το διευρύνουν, «στοχεύοντας σίγουρα σε άπορους και άστεγους, αλλά και σε έναν μεγαλύτερο κύκλο ανθρώπων, όπως άνεργους, φοιτητές που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, μέχρι και συνταξιούχους που ζουν με επιδόματα πείνας». Δεν είναι τυχαίο ότι στη δική τους δράση ο καφές είναι μόνο η αρχή. Στη λίστα με τις 400 σχεδόν επιχειρήσεις που έχουν μέχρι στιγμής ανταποκριθεί σ’ αυτό το κάλεσμα αλληλεγγύης –από την Κομοτηνή και την Πτολεμαΐδα ώς τη Σύρο και τη Γαύδο– θα δει κανείς καφέ και ταχυφαγεία αλλά και φούρνους, ζαχαροπλαστεία, κρεοπωλεία, μέχρι και κομμωτήρια! «Μα, φυσικά, έχουμε και κούρεμα σε αναμονή. Υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους το κόστος ακόμα και γι’ αυτό είναι απαγορευτικό» εξηγεί ο Δημήτρης.