ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ, ζούμε σε δύο διανοητικές καταστάσεις! Την φάση επιβίωσης και την φάση δημιουργίας!

Η ζωή στην φάση δημιουργίας είναι ζωή μέσα στο στρες. Και όταν έχεις στρες, κλείνεσαι στον εαυτό σου, αποκόπτεσαι από το περιβάλλον επειδή νιώθεις απειλή.

Μπορούμε να πούμε ότι με την κάθε συμβολή γινόμαστε περισσότερο ύλη και λιγότερο κύμα. Το σώμα γίνεται καταβολισμός, δηλαδή μεταβολισμός των αποβλήτων. Ο ιστός υποβαθμίζεται και ως συνέπεια αποσταθεροποιείται και νοσεί. Οι ορμόνες του στρες προκαλούν συναισθήματα φόβου, θυμού, λύπης και επιθετικότητας. Το άτομο γίνεται εγωιστικό. Όλα έχουν να κάνουν με τον εαυτό. Ο εαυτός προσδιορίζεται σαν ένα σώμα που ζει στον έξω κόσμο, σε γραμμικό χρόνο. Ζεις σε επιφυλακή, έχεις πολύ στενή οπτική των πραγμάτων και υποκειμενική άποψη.

Όσο ζεις σε κατάσταση στρες, είσαι πλήρως απασχολημένος και εστιάζεις την προσοχή σου σε ένα πράγμα την φορά. Έτσι χάνεις ευκαιρίες, τις αγνοείς ή τις απορρίπτεις. Αυτό σημαίνει ότι αισθάνεσαι αποκομμένος από τις ευκαιρίες της ζωής, καθώς νιώθεις περισσότερο σαν ύλη και λιγότερο σαν ενέργεια, περισσότερο σαν σωματίδιο και λιγότερο σαν κύμα.
Καθορίζεις την πραγματικότητα μέσω των αισθήσεών σου, και όταν συμβαίνει αυτό -η ενέργεια πάει όπου πάει η προσοχή σου- κολλάς μεταξύ των τριών διαστάσεων, ζώντας υπό την αρχή της αιτίας και του αιτιατού.