Περί θεοκρατίας

Κανονικά δεν υφίσταται  τελειότερο, πνευματικότερο πολιτικό σύστημα από τη θεοκρατία, δηλαδή τη διακυβέρνηση των κοινών σε ένα κράτος από τον Θεό ή τη θεοκρατική αντίληψη διακυβέρνησης. Το Kακό βέβαια δεν γινόταν να μην πλήξει κι αυτό το σύστημα. ΄Ετσι θεοκρατία κατάντησε να σημαίνει ένα πολιτικό σύστημα βαθύτατα αντιδραστικό και οπισθοδρομικό, στο οποίο η άσκηση της πολιτικής εξουσίας, καθώς και η όλη ρύθμιση της κοινωνικής ζωής διενεργείται από φορείς συγκεκριμένης θρησκείας ή με επίκεντρο αυτούς και η πολιτική εξουσία ταυτίζεται με τη θρησκευτική. Επομένως, θεοκρατικό ορίζεται κάθε καθεστώς που ασκείται με τον εν λόγω τρόπο (π.χ. στο Ιράν μετά την ισλαμική επανάσταση επεβλήθη θεοκρατικό καθεστώς). Στην πραγματικότητα, σε τέτοια θρησκοληπτικά καθεστώτα και κράτη έχουμε να κάνουμε  με δαιμονοκρατία και όχι με θεοκρατία. Ως εκ τούτου είναι ντροπή, για μας τουλάχιστον τους ΄Ελληνες, να χαρακτηρίζουμε ως θεοκρατικά τα πιο σκοταδιστικά, καταπιεστικά, φανατικά μουσουλμανικά καθεστώτα της Πρόσω και Μέσης Ανατολής που καταδυναστεύουν τους πολίτες τους εν ονόματι δήθεν -οποία υποκρισία!- του Θεού, παραβλέποντας σκοπίμως και για ίδιον όφελος πως ο Θεός είναι Αγάπη, και μόνον Αγάπη.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com