Το Ροδοκανάκειο Παρθεναγωγείο και Νηπιαγωγείο Οδησσού

       Το Συμβούλιο της Αγαθοεργού Κοινότητος Οδησσού είχε από καιρό σκεφθεί να κτιστεί ένα παρθεναγωγείο στην Οδησσό και είχε μάλιστα ζητήσει από τον επίσκοπο Χερσώνος την άδεια οικοδόμησής του στον περίβολο της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας. Ο θεμέλιος λίθος του οικοδομήματος τοποθετήθηκε την ημέρα που η ρωσικής καταγωγής βασίλισσα των Ελλήνων ΄Ολγα επισκέφθηκε την Οδησσό τον Σεπτέμβριο 1873. Τη δαπάνη του όλου έργου, ύψους 40.000 ρουβλίων, που τελικά ανήλθε σε 50.000 ρούβλια, ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο πρόεδρος της Κοινότητας μεγαλέμπορος  Θεόδωρος Ροδοκανάκης (Χίος 1797-Οδησσός 1882).

Το Ροδοκανάκειο Παρθεναγωγείο και Νηπιαγωγείο, που  ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του χρηματοδότη του, αποτελούνταν  από κτίριο δύο ορόφων με πτέρυγα για τη διαμονή των διδασκόντων. ΄Αρχισε να λειτουργεί τον Νοέμβριο 1874 και περιελάβανε 8 τάξεις και νηπιαγωγείο. Είχε λοιπόν το χαρακτήρα ημιγυμνασίου, αφού όσες κοπέλες αποφοιτούσαν μπορούσαν να εγγραφούν στην Γ’ τάξη του ελληνικού γυμνασίου. Το πρόγραμμα των μαθημάτων συμφωνούσε με το πρόγραμμα των σχολείων στην Ελλάδα. Ιδιαίτερο βάρος δινόταν στη διδασκαλία ξένων γλωσσών. Οι μαθήτριες μάθαιναν πέραν της ελληνικής γλώσσας, τη γαλλική και φυσικά για ευνόητους λόγους  υποχρεωτικά σε όλες τις τάξεις τη ρωσική. Τα διδασκόμενα μαθήματα ήταν η ιστορία, η γεωγραφία, τα θρησκευτικά, η αριθμητική, το εργόχειρο, η ραπτική και χοροί. Διδάσκονταν επίσης ρωσική ιστορία και γεωγραφία. Τα ετήσια λειτουργικά έξοδα ανερχόμενα σε 15.000 ρούβλια κατέβαλε η Ελληνική Αγαθοεργός Κοινότητα. Σύμφωνα με έκθεση των ελληνικών προξενικών αρχών, το 1912 υπήρχαν 19 δάσκαλοι και φοιτούσαν 300 περίπου μαθήτριες. Η φοίτηση ήταν δωρεάν για τις κόρες απόρων οικογενειών, οι δε κόρες των εύπορων οικογενειών πλήρωναν δίδακτρα ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια των γονέων τους. Υπολογίζεται πως το 1/3 των μαθητριών δεν κατέβαλε ούτε ένα ρούβλι. Από τη θέση της διευθύντριας της σχολής πέρασαν προσωπικότητες των ελληνικών γραμμάτων, όπως π.χ. η πρωτοπόρος στην προβολή των γυναικείων ζητημάτων Καλιρρόη Σιγανού (Παρρέν), η Αθηνά Κυπριάδου και η Ελένη Δετζώρτζη. Η Σχολή τέθηκε το 1896 υπό την προστασία της ελληνικής βασιλείας. Από το 1898 μέχρι το 1914 φοίτησαν συνολικά 3.934 μαθήτριες.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com