MHN ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ Ο,ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ…

MHN ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ Ο,ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ.

ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΟΤΕ Ο,ΤΙ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ, ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ!

Eίναι καιρός να αποδεχθούμε ότι η πανδημία του κορονοϊού άλλαξε τον τρόπο της ύπαρξης μας για πάντα.

Πλέον, το ανθρώπινο είδος οφείλει να ξεκινήσει μια τεράστιας δυσκολίας πορεία που θα οδηγήσει στην απόφαση του πώς θα είναι αυτή η “νέα κανονικότητα.

Πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου τις διαφοροποιήσεις του τρόπου με τον οποίο η πανδημία επηρεάζει τόσο διαφορετικές τάξεις (οι φτωχοί έχουν πληγεί περισσότερο), όσο και διαφορετικές φυλές (στις ΗΠΑ, οι μαύροι και οι Λατίνοι έχουν υποφέρει πολύ περισσότερο) αλλά και τα διαφορετικά φύλα.

Και πρέπει να επικεντρωθούμε ειδικά στις χώρες που η κατάσταση είναι τόσο κακή – λόγω πολέμου, φτώχειας, πείνας και βίας – που η πανδημία θεωρείται το μικρότερο κακό. Όπως για παράδειγμα η Υεμένη.

Όπως έγραφε η Guardian, «σε μια χώρα που την χτυπούν από παντού αρρώστιες, τα κρούσματα κορονοϊού με το ζόρι καταγράφονται. Ο πόλεμος, η πείνα και οι καταστροφικές περικοπές της ανθρωπιστικής βοήθειας έχουν κάνει αβίωτη την κατάσταση για τους κατοίκους της Υεμένης». Το ίδιο συνέβη και κατά τον σύντομο πόλεμο μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, που η πανδημία πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Παρά ταύτα και παρά αυτές τις επιπλοκές, υπάρχουν ορισμένες γενικές παρατηρήσεις που μπορούμε να κάνουμε συγκρίνοντας το δεύτερο κύμα με την κορύφωση του πρώτου κύματος»

Την αίσθηση αυτού του αποπροσανατολισμού την δημιουργεί το γεγονός ότι διαταράχθηκε η ξεκάθαρη, ως τώρα, σχέση μεταξύ αιτίας και αιτιατού. Στην Ευρώπη, για λόγους που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστοι, ο αριθμός των μολύνσεων μειώνεται στη Γαλλία και αυξάνεται στη Γερμανία. Χωρίς κανείς να γνωρίζει γιατί, χώρες που ως πριν δύο μήνες θεωρούνταν πρότυπα στην αντιμετώπιση της πανδημίας, σήμερα είναι τα χειρότερα της θύματα.

Οι επιστήμονες εξετάζουν διάφορες υποθέσεις, αλλά και αυτό το γεγονός κάνει ακόμη πιο ισχυρή την αίσθηση της σύγχυσης και συνεισφέρει περαιτέρω στην ψυχική κρίση»

Ο αποπροσανατολισμός αυτός μεγαλώνει ακόμη περισσότερο από το μείγμα διαφορετικών επιπέδων που χαρακτηρίζει την πανδημία.

Ο Κριστιάνο Ντρόστεν, ο κορυφαίος Γερμανός ιολόγος, τόνισε ότι η πανδημία δεν είναι απλά ένα επιστημονικό ή υγειονομικό φαινόμενο, αλλά μια φυσική καταστροφή. Και εδώ οφείλει κανείς να προσθέσει ότι είναι επίσης ένα κοινωνικό, οικονομικό και ιδεολογικό φαινόμενο.

Θεωρώ ότι ακόμη και αν τα εμβόλια σε βάθος χρόνου λειτουργήσουν καλά, η ψυχική και ψυχολογική κρίση θα επιμείνει. Οπότε χρειάζεται άμεσα και το φάρμακο και όπως φαίνεται ευτυχώς υπάρχει… Και πρέπει να έχουν όλοι πρόσβαση σε αυτό.

Οι συγκρούσεις για τον τρόπο που είναι καλύτερος στην αντιμετώπιση της πανδημίας δεν είναι συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών ιατρικών απόψεων, είναι σοβαρές υπαρξιακές συγκρούσεις.

Η αποδοχή της πρόσκλησης αυτής της «μετά-ανθρωπότητας» είναι η μόνη μας ελπίδα.

Αντί να ονειρευόμαστε μια επιστροφή στην παλιά “κανονικότητα”, ίσως οφείλουμε να εμπλακούμε στη δύσκολη και επίπονη διαδικασία της κατασκευής μιας νέας κανονικότητας.

Αυτή η κατασκευή δεν είναι ούτε ιατρικό ούτε οικονομικό ζήτημα. Είναι βαθιά πολιτικό ζήτημα: υποχρεούμεθα να εφεύρουμε μία νέα μορφή κοινωνικής ζωής. Και είναι και  βαθιά θρησκευτικό ζήτημα, γιατί θα πρέπει να βρούμε μέσα μας την συμπόνια, την αγάπη και την αίσθηση του Ζώντος Θεού, αφού τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από αυτό. Ο Μετάνθρωπος ίσως βρει την βαθιά σύνδεση του με το Θείο!