Ναι, καθένας μας κουβαλά μέσα του ένα ιδανικό, είτε για το τι θα θέλαμε να γίνουμε είτε για το τι θα θέλαμε να είναι κάποιος άλλος για εμάς!

Αυτό το ιδανικό ανάγεται στα πρώτα μας χρόνια  -σε αυτό που κάποτε αισθανόμασταν ότι λείπει από την ζωή μας, σε αυτό που δεν μας έδιναν οι άλλοι, σε αυτό που δεν μπορούσαμε να δώσουμε στον εαυτό μας.

Ίσως πνιγόμασταν στις ανέσεις και γι’ αυτό επιθυμούμε κίνδυνο και επανάσταση. Αν θέλουμε κίνδυνο αλλά μας τρομάζει, ίσως να ψάχνουμε κάποιον να φαίνεται συνηθισμένος σε αυτό. Ή ίσως το ιδανικό μας είναι ανώτερο -θέλουμε να είμαστε πιο δημιουργικοί, πιο ευγενείς και καλύτεροι απ’ ό,τι καταφέραμε ποτέ να είμαστε. Το ιδανικό μας είναι κάτι που αισθανόμαστε ότι λείπει από μέσα μας.

Το ιδανικό μας μπορεί να είναι θαμμένο στην απογοήτευση. τον φόβο, την πίεση, αλλά καραδοκεί περιμένοντας να βγάλει σπίθες. Αν κάποιο άλλο πρόσωπο δείχνει να έχει αυτή την ιδανική ιδιότητα ή να έχει την ικανότητα να φέρει την δική μας στην επιφάνεια, τότε ερωτευόμαστε.

Αυτή είναι η ανταπόκριση στους Ιδανικούς Εραστές.

Εναρμονισμένοι με αυτό που λείπει από μέσα σας, την φαντασίωση που θα σας συγκινήσει, αντανακλούν το ιδανικό σας -και εσείς κάνετε τα υπόλοιπα, προβάλλοντας σε αυτούς τις βαθύτερες επιθυμίες και λαχτάρες σας.

Ο Καζανόβα και η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ δεν αποπλανούσαν απλώς τους στόχους τους σε μια σεξουαλική σχέση! Τους έκαναν να τους ερωτευτούν! Αυτό είναι τέχνη.

Το κλειδί είναι η ικανότητα να παρατηρείς!  Αγνοήστε τα λόγια και την συνειδητή συμπεριφορά των «στόχων» σας και εστιαστείτε στον τόνο της φωνής τους, σε ένα κοκκίνισμα, μια ματιά -αυτά τα σημάδια που προδίδουν αυτό που δεν λένε με τα λόγια. Συχνά το ιδανικό εκφράζεται με αντιφάσεις. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΕ΄ έδειχνε να ενδιαφέρεται μόνο για το κυνήγι ελαφιών και τα νεαρά κορίτσια, αλλά στην πραγματικότητα αυτό κάλυπτε την απογοήτευση που ένιωθε για τον εαυτό του: λαχταρούσε να βρεθεί κάποιος να κολακέψει τις πιο ευγενείς αρετές του.

ΕΤΣΙ, ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΖΑΛΙΣΑΝ… ΜΕ ΑΧΡΗΣΤΗ ΥΠΕΡΒΟΛΗ!