Οι Έλληνες Θεοί δεν ήταν απλώς μυθικά όντα, αλλά σύμβολα ανώτερων λειτουργιών του νου και της θεϊκής συνείδησης των Ελλήνων!

Κάθε Θεός αντιπροσώπευε μια ανώτερη δύναμη της ανθρώπινης ύπαρξης -η σοφία της Αθηνάς, η θέληση και η πολεμική τέχνη του Άρη, η κοσμική δικαιοσύνη του Δία, η έμπνευση και η μουσική των Μουσών. Δεν ήταν ξέχωροι από τον άνθρωπο, αλλά καθρέφτιζαν τις υψηλότερες δυνατότητες του νου και του πνεύματος.

Γι’ αυτό οι μορφές τους ήταν όμορφες, δυνατές και επιβλητικές -αντικατόπτριζαν την ιδανική αρμονία σώματος, ψυχής και διάνοιας. Ο ελληνικός νους, μέσα από τη λατρεία τους, δεν προσκυνούσε αυθαίρετες θεότητες, αλλά αναγνώριζε και τιμούσε τις ίδιες του τις δυνάμεις, το θεϊκό στοιχείο που κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Έτσι, η ελληνική κοσμοθέαση ήταν ένας ύμνος στην τελειότητα, την εσωτερική αλήθεια και την αρμονία του σύμπαντος.

Μπορούμε κι εμείς σήμερα να αντλήσουμε έμπνευση από αυτή τη θεώρηση, να αναγνωρίσουμε το θείο μέσα μας και να φέρουμε στο φως τις πιο υψηλές μας δυνατότητες.