Σκόρπιες σκέψεις γύρω από την τέχνη (Β’)

Η τέχνη είναι ο πιο αδιάψευστος, ο πιο αξιόπιστος μάρτυρας μιας κοινωνίας και μοναδικός αφηγητής της ιστορίας.
Όταν ένα προϊόν καλλιτεχνικής έκφρασης κατορθώσει να καταγράψει μιαν ιστορική στιγμή κάποιου εξέχοντος προσώπου ή ενός κοινωνικού συνόλου, είτε αυτό αφορά την καθημερινότητά τους, είτε ένα γεγονός μεγάλης σημασίας γι’ αυτά, και να την απαθανατίσει δια παντός, τότε έχουμε να κάνουμε μ’ ένα αληθινό έργο τέχνης.
Η τέχνη δεν προπορεύεται της εποχής της, όπως ακούγεται συχνά να λέγεται αβασάνιστα. ΄Ισα ίσα η τέχνη είναι ο πιστότερος καταγραφέας της εποχής της. Απλώς το κοινό βρίσκεται συνήθως και στη συντριπτική πλειονότητά του πίσω από την εποχή του ή μάλλον δεν συνειδητοποιεί τις εξελικτικές διεργασίες της εποχής του.
Ενώ τα πάντα, πολιτική, ιδεολογίες κ.ά. συντελούν στο να διαχωρίζονται οι άνθρωποι, η τέχνη, και μόνο αυτή, τους ενώνει. Μια καντάτα του Μπαχ ή ένα κοντσέρτο του Μότσαρτ αρκεί για να συνενώσει, έστω και για μερικά λεπτά της ώρας, επί τω αυτώ, δεκάδες άτομα σ’ έναν συναυλιακό χώρο.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com