Οι σκέψεις, παράσιτα στο κρυστάλλινο σήμα του Θεού!

Οι σκέψεις του ανθρώπου είναι τόσο άνισες και ασυνεχείς στην ποιότητα και κατεύθυνσή τους! Γι’ αυτό είναι και το πιο αναξιόπιστο στίγμα του. Στην πραγματικότητα οι σκέψεις δεν είναι παρά παράσιτα στο κρυστάλλινο σήμα του Θεού! Ο άνθρωπος επιζητά με χιλιάδες τρόπους την επικοινωνία του με τον Θεό, ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος την εμποδίζει! Το σήμα του Θεού είναι συνεχές, διαυγές, αδιάλειπτο. Ο Θεός μιλάει διαρκώς στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος όμως δεν Τον ακούει, γιατί δεν σιωπά! Δεν σταματάει να σκέφτεται απευθύνοντας στο σύμπαν έναν κακόηχο, δυσάρεστο θόρυβο που σκεπάζει τον θεϊκό ήχο, ο οποίος διαπερνάει ολόκληρη την Δημιουργία. Η σιωπή του νου είναι ύψιστη προσευχή, απόλυτη δεκτικότητα του Λόγου: του πρωταρχικού και αιώνιου ήχου της Ζωής, που ζωοποιεί όλα τα πεδία της Δημιουργίας. Και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν!