Μοναδικότητες της κυπριακής πραγματικότητας

       Η Κύπρος υπήρξε, μέχρι τουλάχιστον το 1959, οπότε απέκτησε κατόπιν  αιματηρών  αγώνων και διπλωματικών προδοτικών διαπραγματεύσεων, τη δήθεν ανεξαρτησία της,  η μοναδική  αποικία επί ευρωπαϊκού εδάφους. ΄Αλλωστε και η Ελλάδα δεν έπαψε ουσιαστικά ποτέ να αποτελεί προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων.

      Η Κύπρος είναι το μοναδικό  μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, στο οποίο ένα άλλο κράτος –μέλος διατηρεί δύο στρατιωτικές βάσεις συνολικού εμβαδού όσο η Κάρπαθος.

      Η Κύπρος αποτελεί το μοναδικό μέλος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης το οποίο τελεί υπό ξένη κατοχή, την τουρκική, με τη σιωπηρή ανοχή βέβαια των άλλων ευρωπαίων εταίρων.

       Στην Κύπρο υφίσταται ακόμη στις μέρες μας μία χωρισμένη στα δύο πόλη:  η Λευκωσία, και κανείς λόγος δεν γίνεται γι΄αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Κι όμως χρόνια ολόκληρα μάς είχαν  ταλανίσει  με το πρόβλημα του διαιρεμένου Βερολίνου.

        Στη διχοτομημένη  Κύπρο πραγματοποιήθηκε ένας άνευ προηγουμένου για ευρωπαϊκή χώρα εποικισμός προκειμένου να αλλοιωθεί η φυλετική, η εθνοτική σύνθεση του ντόπιου πληθυσμού. Υπολογίζεται ότι το κατεχόμενο από την Τουρκία τμήμα του νησιού αποικίστηκε από 200.000 Τούρκους. Δεν υπολογίζονται βέβαια οι οι στρατιώτες κατοχής. ΄Ομως, μέχρι την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο, οι Τουρκοκύπριοι αντιπροσώπευαν μόνο το 18% του κυπριακού πληθυσμού και ήταν στην πλειονότητά τους κατ’ ουσίαν ΄Ελληνες που είχαν εξισλαμιστεί και εκτουρκιστεί με τη βία για να σώσουν τη ζωή τους. Αυτό το 18%, σε αντίθεση με την αρχαιότατη αρχή της πλειοψηφίας, απαίτησε, σε όλες τις μέχρι σήμερα διαπραγματεύσεις  -και το πέτυχε προσώρας- να  εισακούεται ισότιμα  με το υπόλοιπο 88%. ΄Αλλωστε και το  διαβόητο Σχέδιο Ανάν ετάσσετο ουσιαστικά υπέρ της ομοφωνίας δύο άνισων μέν, πλήν όμως εξισωμένων κοινοτήτων.

       Στη Μεγαλόνησο  συμβαίνει το απαράδεκτο γεγονός το 18% του πληθυσμού να  κρατάει υπό την κατοχή του  το 34% του εδάφους της κυπριακής επικράτειας.

       Στο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15/1/1950 στην Κύπρο για την ΄Ενωση του νησιού με τη μητέρα Ελλάδα, ψήφησε υπέρ αυτής  το 95,7% των Κυπρίων πράγμα που σημαίνει πως συμφώνησε και πάνω από το 13% των Τουρκοκυπρίων. Σημειω-τέον πως αυτό ήταν το τρίτο αλλά μαζικότερο δημοψήφισμα που διεξήχθη στην Κύπρο υπέρ της ΄Ενωσης. Κι όμως την εκπεφρασμένη δημοκρατικότατα βούληση του κυπριακού  λαού δεν την  έλαβαν διόλου υπόψη τους οι Μεγάλες Δυνάμεις, και κυρίως η δόλια Μεγάλη Βρετανία,  λακτίζοντας  έτσι τους εθνικούς πόθους  ενός ολόκληρου λαού.  Και τότε για ποιο λόγο να διενεργούνται δημοψηφίσματα, αφού δεν γίνονται συνήθως σεβαστά, εφόσον το αποτέλεσμά τους δεν συνάδει με τις βλέψεις των ισχυρών της γης;  Είναι ή δεν είναι εμπαιγμός των λαών η τακτική αυτή;

      Με τις ολέθριες Συμφωνίες που υπογράφτηκαν για την ανεξαρτησία της Κύπρου απαγορεύτηκε δια παντός ρητά  η δυνατότητα ένωσης του νησιού με την Ελλάδα. Τούτο αποτελεί παγκόσμια καινοτομία, το να μην  επιτρέπεται  δηλαδή καταστατικά η δυνατότητα να αποφασίσει αργότερα αλλιώς ένας «κυρίαρχος» λαός για την τύχη του.

       Και τέλος η Κύπρος είναι το μοναδικό τμήμα του συρρικνωμένου πλέον Ελληνισμού που αποτελεί ξεχωριστό κράτος λες και πρόκειται για άλλο έθνος. Και το χειρότερο είναι που πάνε να μας κάνουν να το συνηθίσουμε, αφού όλο και συχνότερα πια κάνουμε λόγο για Ελλάδα και για Κύπρο, λες και η Κύπρος δεν είναι Ελλάδα.

       Κλείνοντας, να τονιστεί πως οι Τουρκοκύπριοι δεν αγωνίστηκαν διόλου κατά των άγγλων κατακτητών για την απελευθέρωση της πατρίδας τους. Απεναντίας, υποκινούμενοι από τους ανέκαθεν  μακιαβελικούς, ωμά κυνικούς σε θέματα εξωτερικής πολιτικής ΄Αγγλους, προέβησαν πολλές φορές σε καταστροφές, λεηλασίες και δολοφονίες των ελληνοκυπρίων “συμπολιτών” τους. Εξάλλου, οι σύμμαχοί μας ΄Αγγλοι κατάφεραν με περίσσιο δόλο να υποβιβάσουν το διεθνούς δικαίου Κυπριακό Ζήτημα σε απλώς ελληνοτουρκική διαφορά.

              Φοίβος Ι. Πιομπίνος     piombinos.blogspot.com