Περί μούντζας

Δεν καταλαβαίνω διόλου γιατί θα πρέπει σε κάθε εορτασμό οποιασδήποτε εθνικής επετείου να αποδίδονται τιμές σε διάφορους «επισήμους», τους οποίους η πλειονότητα των Ελλήνων –ή έστω και κάποιοι απ’ αυτούς- όχι μόνο δεν τους έχει σε καμιά υπόληψη, αλλά και αποδοκιμάζει τα πεπραγμένα τους. Αν η Πολιτεία θεωρεί πως πρέπει να πραγματοποιούνται οι παρελάσεις, αφού κάπως πρέπει να εορτάζεται τελοσπάντων μια ιστορική επέτειος, αυτές δεν θα πρέπει να περνούν μπρός από αμφίβολης ποιότητας, αμφιβόλου ήθους επισήμους. Αρκεί και μόνο να διέρχονται μπρος από το μνημείο του ΄Αγνωστου Στρατιώτη στην Αθήνα ή από τα κατά τόπους ηρώα των υπόλοιπων πόλεων της χώρας.
Όμως και oι μαθητές και ακόμα περισσότερο οι φοιτητές θα πρέπει να γνωρίζουν τουλάχιστον το ιστορικό γεγονός, που σε ανάμνησή του παρελαύνουν, και να μην το συγχέουν με τα σημερινά προβλήματα που τους απασχολούν. ΄Ετσι δεν θα έχουν κανένα λόγο να μουντζώνουν τους επισήμους, βεβηλώνοντας με αυτό τον τρόπο τις εθνικές επετείους και θεωρώντας πως αντιδρούν αυτοδικαίως στα κακώς κείμενα του τόπου. Μια εκ μέρους τους ορθή αντίδραση θα ήταν να παρελαύνουν κοιτάζοντας ίσια μπροστά τους, χωρίς να στρέφουν το κεφάλι τους προς την εξέδρα των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών. Κι αν δεν συμφωνούν καθόλου με την παρέλαση, ας μην παίρνουν μέρος σε αυτή, ας απέχουν εκφράζοντας έτσι έμπρακτα τη δυσαρέσκειά τους με την άρνηση συμμετοχής τους σε μιαν εκδήλωση, η οποία τους βρίσκει ιδεολογικά ενάντιους. Είναι ωστόσο ανεπίτρεπτο να επαινείται η μούντζα ως κατόρθωμα, ως «μορφή αγώνα», ούτε να αποθεώνεται τηλεοπτικά και διαδικτυακά τούτη η πρακτική από δημοσιογραφικούς παράγοντες, οι οποίοι θωπεύουν την οργισμένη νεολαία, προκειμένου να φανούν αρεστοί σε αυτούς, να δείξουν πως είναι «προοδευτικοί» και να  διευρύνουν έτσι το κοινό τους.
Η μούντζα ανέκαθεν εθεωρείτο ένδειξη ανάρμοστης συμπεριφοράς αλλά όχι λεβεντιάς, αφού δεν συνάδει με την ευγένεια των τρόπων, με τη στοιχειώδη ευπρέπεια, και απάδει προς την καλή αγωγή και χρηστή ανατροφή. Οι παλαιότερες γενεές ανατράφηκαν θεωρώντας το μούντζωμα κατάπτιστη, ποταπή πράξη, ακόμα κι αν αποτελούσε έκφραση δίκαιης αγανάκτησης. Ας μη λησμονούν οι νέοι πως το μούντζωμα χαρακτηρίζει μειωτικά όποιον το χρησιμοποιεί για να ταπεινώσει εκείνον προς τον οποίον απευθύνεται, αφού, σύμφωνα με παλαιά ρήση, «ο καθένας δίνει απ΄αυτά που έχει».

Φοίβος Ι. Πιομπίνος