Οι κόσμοι του ύπνου και του ξύπνιου

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι ψευδαισθητικός, απατηλός, παραπλανητικός όπως άλλωστε και ο κόσμος των ονείρων. Είναι ο κόσμος της πραγματικότητας, όχι όμως της αλήθειας, αφού άλλο είναι η πραγματικότητα, κι άλλο η Αλήθεια. Επομένως ζωές παράλληλες είναι η ζωή κατά τον ύπνο και η ζωή κατά τον ξύπνιο. Την ώρα που ονειρευόμαστε, νομίζουμε, ή μάλλον έχουμε τη βεβαιότητα, πως ζούμε πραγματικά, αφού πονάμε, υποφέρουμε, κλαίμε, γελάμε, φοβόμαστε, αγωνιούμε, ερωτευόμαστε ακριβώς όπως και στον ξύπνιο μας. Όταν όμως ξυπνήσουμε, όλα τα όνειρα σβήνουν μονομιάς, και ξέρουμε, πάλι μετά βεβαιότητας, πως είχαμε ονειρευτεί. ΄Αρα, για να καταλάβουμε ότι και στον ξύπνιο μας ονειρευόμαστε, για να αντιληφθούμε  ότι και ο κόσμος της πραγματικότητας  ένα όνειρο είναι, πρέπει να αφυπνιστούμε και στον κόσμο ετούτο και να σβήσουν μονομιάς όλα όσα βιώνουμε στην κατάσταση της εγρήγορσης. Γι’ αυτό άλλωστε όλες οι μυήσεις, όλες οι εσωτερικές σχολές, όλες οι θρησκείες κάνουν λόγο για την αναγκαιότητα αφύπνισης του ανθρώπου προκειμένου να βρεθεί στον αληθινό κόσμο.

Μήπως όμως ισχύει ο κινεζικός μύθος που μας λέει ότι κάποιος ονειρεύτηκε πως είχε γίνει πεταλούδα και, όταν ξύπνησε, δεν ήταν πια διόλου βέβαιος αν ήταν ένας άνθρωπος που είχε ονειρευτεί πως είχε γίνει πεταλούδα, ή αν ήταν μια πεταλούδα που ονειρευόταν πως ήταν άνθρωπος; Μήπως είναι ο κόσμος  των ονείρων η πραγματικότητα, και αυτό που χαρακτηρίζουμε ως πραγματικότητα είναι ένας κόσμος ονείρων;

Δεν έχει ακριβώς έτσι το όλο ζήτημα που εξετάζουμε, γιατί τόσο ο κόσμος του ύπνου όσο και ο κόσμος του ξύπνιου αποτελούν δύο διακεκριμένες καταστάσεις πραγματικότητας, στις οποίες περνάει εναλλάξ ο άνθρωπος στη διάρκεια του βίου του. Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο κόσμος για τον οποίο κάνει λόγο ο εσωτερισμός και στον οποίο περνάει κανείς εφόσον αφυπνιστεί στον εδώ κόσμο, θα πρέπει να είναι μια τρίτη πραγματικότητα. ΄Όμως δεν πρόκειται κατ‘ ουσίαν για μιαν άλλη πραγματικότητα αλλά για μιας κατάσταση «υπαρκτικότητας», ύπαρξης.

Όταν λένε οι μεγάλοι διδάσκαλοι ότι ο κόσμος της πραγματικότητας είναι κι αυτός ένα όνειρο, υπερβάλλουν κάπως, επειδή θέλουν να τονίσουν πως αυτός είναι τόσο λίγο αληθινός όσο και ο κόμος των ονείρων. Ωστόσο υπάρχει μία σημαντικότατη ειδοποιός διαφορά μεταξύ των εν λόγω δύο κόσμων. Αυτή είναι η συνέχεια την οποία εμφανίζει ο κόσμος του ξύπνιου και την οποία στερείται ο κόσμος του ύπνου. Στον ύπνο μας μπορεί να μας συμβαίνουν χίλια δυο κακά, τα οποία όμως εξαφανίζονται μόλις ξυπνήσουμε, χωρίς να αφήνουν εξωτερικά ίχνη. ΄Ετσι, αν ονειρευτώ, λόγου χάριν, ότι τραυματίστηκα σε δυστύχημα, όταν ξυπνήσω δεν θα βρεθώ τραυματισμένος, αλλά θα ξαναβρώ τον εαυτό μου όπως τον είχα αφήσει πριν με πάρει ο ύπνος.  Ενώ αν τραυματιστώ ή αρρωστήσω στον ξύπνιο μου και περάσω από διάφορες καταστάσεις άσχετες με την αθένειά μου κατά τον ύπνο μου, θα ξαναβρεθώ τραυματισμένος ή άρρωστος μόλις ξυπνήσω.

Η συνέχεια, λοιπόν, που κυριαρχεί στον κόσμο της πραγματικότητας, αποτελεί την ουσιαστική ειδοποιό διαφορά μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Ο κόσμος της πραγματικότητας χαρακτηρίζεται από συνέχεια για τον άνθρωπο που τον ζει. Κι επιπλέον είναι πιο βαρυτικός, μεγαλύτερης διάρκειας, και οι επιπτώσεις του είναι οδυνηρότερες. Άλλη μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο κόσμων είναι ότι στον ξύπνιο του ο άνθρωπος δρα κατά βούληση, αλλά δεν έχει άπειρη δυνατότητα, ενώ στον ύπνο του δεν δρα αυτοβούλως, αλλά υφίσταται παθητικά τα συμβαίνοντα, έχει όμως απεριόριστες δυνατότητες που δεν μπορεί να τις διανοηθεί καν στον ξύπνιο του.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos blogspot.com