Σε ποια Δανία θέλουμε να μοιάσουμε;

Όταν οι έλληνες πολιτικοί φιλοδοξούν να κάνουν την Ελλάδα να μοιάσει στη Δανία, αναρωτιέμαι ποια Δανία να έχουν κατά νου. Υπάρχει εν γένει μια ευρύτατη μυθολογία περί των ευημερουσών και ευνομουμένων σκανδιναβικών χωρών, όμως είναι ένας μύθος που σε πολλές εκφάνσεις του πόρρω απέχει από την αλήθεια. Αντιπαρέρχομαι τις ανύπαρκτες ή, στην καλύτερη περίπτωση, ψυχρές οικογενειακές σχέσεις και την παγερότητα όλων εν γένει των σχέσεων, το υψηλότατο ποσοστό αυτοκτονιών, την κατάθλιψη που μαστίζει τους πολίτες κ.λπ.
Ας έρθουμε λοιπόν στην περίπτωση της παραδειγματικής Δανίας. Διάβασα τελευταία πως το 52% των γυναικών στην εν λόγω χώρα καταγγέλλει περιστασιακά κακοποίηση, το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Οι κοινωνιολόγοι προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο του υψηλού ποσοστού βίας εις βάρος των γυναικών σε μια από τις χώρες με το «προοδευτικότερο κοινωνικό σύστημα». Γιατί δεν μιλάμε βέβαια για καμιά μουσουλμανική χώρα με φονταμενταλιστές του Ισλάμ στην εξουσία.
Άλλο παράδειγμα. Την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, η οικογένειά μου φιλοξενούσε μια Δανέζα μαχητική εκπρόσωπο του οικολογικού κινήματος στη χώρα της. Τότε ο παγκόσμιος Τύπος λύσσαγε να μας δυσφημεί για την ατμοσφαιρική ρύπανση της Αθήνας, την οποία εμείς οι ίδιοι, πρώτοι και καλύτεροι, την είχαμε κάνει βούκινο, δίνοντας στους κακοπροαίρετους ξένους δημοσιογράφους την ευκαιρία να το αναπαράγουν στις εφημερίδες τους. Αυτή ήταν και η άποψη της περί ης ο λόγος κυρίας, η οποία έλεγε πως η ατμοσφαιρική μόλυνση στην πατρίδα της ήταν πολύ χειρότερη από της Αθήνας, αλλά πως απλώς στη Δανία την αποσιωπούσαν οι Αρχές της χώρας εγκληματικά, ενώ στην Ελλάδα τη διατυμπανίζαμε ανά την υφήλιο, διασύροντας έτσι την  ίδια μας τη  χώρα.
Στις πρόσφατες ευρωεκλογές, το ξενοφοβικό Λαϊκό Κόμμα της Δανίας αναδείχθηκε σε μεγάλο νικητή τους. Επειδή δεν διαθέτουμε τα οριστικά αποτελέσματα, από τα προσωρινά αναμένεται το εν λόγω κόμμα να κερδίσει το 24,9% ή κατ’ άλλους το 23,1% των ψήφων, δηλαδή το υπερδιπλάσιο της δικής μας Χρυσής Αυγής. Τούτο δεν απαλλάσσει βέβαια το δικό μας ακροδεξιό κόμμα των ευθυνών του, αλλά δεν το άξιζε η Ελλάδα να της κουνούν γι’ αυτό επιτιμητικά και μετά βδελυγμίας το δάκτυλο οι ευρωπαϊκές «δημοκρατικές» χώρες όπως η Γαλλία, η Δανία, η Βρετανία, η Αυστρία και η Ουγγαρία, όπου θριάμβευσε η ακροδεξιά, και να διασύρουν τη χώρα μας από τον «αδέσμευτο» Τύπο τους. Η Δανία των 13 εδρών στην Ευρωβουλή βρίσκεται, λοιπόν, να εξασφαλίζει τρεις έδρες για τους ακροδεξιούς της, όσες δηλαδή και η Ελλάδα των 21 εδρών.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos blogspot.com