Περί των κυβερνητικών ανασχηματισμών

Για άλλη μια φορά, ο ελληνικός λαός παρέστη αμέτοχος στη γελοιότητα του νιοστού κυβερνητικού ανασχηματισμού που πραγματοποιήθηκε από τότε που υφίσταται το ελληνικό κράτος.
Όπως συμβαίνει σε κάθε ανασχηματισμό, και στην προκειμένη περίσταση δεν περίσσεψαν, φυσικά, τα εγκώμια του πρωθυπουργού προς τους μετακινηθέντες ή τους απερχόμενους υπουργούς και υφυπουργούς, ούτε τα καλά λόγια των νεόκοπων στελεχών κατά τη συνήθη τελετή παράδοσης – παραλαβής του κυβερνητικού θώκου.
Προς τι, ωστόσο, όλη αυτή η αναστάτωση προκειμένου να μετακινηθούν απλώς κάποια στελέχη από ένα υπουργείο σε κάποιο άλλο ή να υπουργοποιηθούν και να ικανοποιήσουν τις πολιτικές φιλοδοξίες τους κάποιοι κομματικοί παράγοντες που παρέμεναν παραπονεμένοι εκτός του κυβερνητικού σχήματος; Αν το έργο που πραγματοποίησε μέχρι σήμερα ο κ. Γεώργ. Παπακωνσταντίνου στον τομέα της οικονομίας ήταν όντως «τιτάνιο», όπως το χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός, γιατί εν τοιαύτη περίπτωση τον μετέθεσε σε άλλο υπουργείο αντί να τον αφήσει να ολοκληρώσει το «τιτάνιο» αυτό έργο στο υπουργείο όπου έτσι εμφανώς διέπρεψε; Αν πάλι απέτυχε στην οικονομία και ο πρωθυπουργός απλώς τον επαίνεσε για λόγους ευγένειας και τακτ, γιατί τον τοποθέτησε σε άλλο υπουργείο, αυτόν τον αποτυχημένο; Για να αποτύχει και στη νέα του θέση και να τα θαλασσώσει και σ’ αυτή;
Μένει κανείς εμβρόντητος με πόση ευκολία ένας υπουργός αναλαμβάνει τα κρίσιμα καθήκοντά του σ’ ένα υπουργείο εντελώς άσχετου αντικείμενου από εκείνου στο οποίο προϊστατο πριν από τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Και ενώ για να αναλάβει κάποιος τραπεζικός υπάλληλος νέα καθήκοντα, τα οποία δεν γνωρίζει, χρειάζεται ενημέρωση ενός τουλάχιστον τρίμηνου μέχρις ότου εξοικειωθεί επαρκώς με τις νέες αρμοδιότητές του, είναι απορίας άξιον πώς ένας υπουργός «Υγείας», λόγου χάριν, μπορεί αμέσως να αναλάβει τα καθήκοντα υπουργού Δημόσιας Τάξεως από τη μία μέρα στην άλλη.
Γι’ αυτό οι ταλαίπωροι υπήκοοι -όχι πολίτες- τούτου του κράτους απομένουν με την πικρία ενός ακόμα εμπαιγμού της νοημοσύνης τους από τους διοικούντες τους, καθώς βλέπουν να επαναλαμβάνεται εις βάρος τους η λαϊκή ρήση: «Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.blogspot.com