Δρακοντιά ( Dracunculus vulgaris, Arisarum vulgare, Arum alpinum, Arum italicum)

Δρακοντιά (

Dracunculus vulgaris, Arisarum vulgare, Arum alpinum, Arum italicum)

Ανήκει στην οικογένεια των αροειδών η οποία περιλαμβάνει 750 περίπου είδη. Πρέπει να τονιστεί ότι τόσο οι ρώγες του καρπού όσο και τα φύλλα, ο βλαστός και η ρίζα του φυτού είναι δηλητηριώδη. Η κύρια τοξίνη που περιέχει είναι η αροΐνη η οποία όμως είναι ασταθής και καταστρέφεται με την αποξήρανση ή το βρασμό. Η αροΐνη είναι ερεθιστική για το δέρμα και τοξική για το κεντρικό νευρικό σύστημα γι’ αυτό και πρέπει να χρησιμοποιούμε γάντια στην παρασκευή του βοτάνου.
Οι ρίζες συλλέγονται συνήθως την άνοιξη ή το φθινόπωρο, είναι κόνδυλοι (σαν πατάτες) και αυτές είναι που χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά. Η δράση τους είναι αντιρευματική, αντιασθματική,αντιβηχική, αντικοκκυτική, αποχρεμπτική, αντικαταρροϊκή, αντιφυματική, αντιαιμορραγική, αντιαιμορροϊδική και ευκοίλια. Το εκχύλισμα του καρπού, καταστρέφει τους πολύποδες της μύτης (προσοχή στην καυστική-τοξική του δράση). Ως κατάπλασμα χρησιμοποιείται στην αρθρίτιδα και στην ορχίτιδα. Ο διασημότερος φαρμακογνώστης της αρχαιότητος Διοσκουρίδης αναφέρει ότι θεραπεύει τη γαστρίτιδα, το έλκος και ότι είναι αφροδισιακό.
Τέλος έχω ακούσει αρκετούς να το χρησιμοποιούν ως αντικαρκινικό (κάποιοι με μεγάλη επιτυχία) και ειδικότερα για τους καρκίνους του γαστρεντερικού συστήματος.
Δοσολογία-παρασκευή: Αφού έχουμε φορέσει γάντια, αποφλοιώνουμε τις ρίζες (όπως τις πατάτες) και μετά ή τις αποξηραίνουμε και τις κοπανίζουμε μετατρέποντάς τες σε σκόνη ή τις τρίβουμε στον τρίφτη (όπως κάνουμε με τα τυριά). Με το τρίψιμο παίρνουμε λευκή μάζα, ελαφρώς υγρή, την οποία αφού χωρίσουμε σε πολλά μικρά μέρη, ανακατεύουμε με λίγο αλεύρι (δεν έχει σημασία το είδος) και την πλάθουμε φτιάχνοντας μικρά μπαλάκια σε μέγεθος μικρού ρεβυθιού. Από έναν κόνδυλο δρακοντιάς μπορούμε να φτιάξουμε έως και 100 μπαλάκια, τα οποία τοποθετούμε στην κατάψυξη για να τα διατηρούμε. Το πρώτο μπαλάκι το τρώμε την επομένη μέρα που μαζέψαμε τη ρίζα για να χάσει την τοξικότητά του. Όταν βγάλουμε το μπαλάκι από τη κατάψυξη αφήνουμε 10 λεπτά να περάσουν ώστε να χάσει την σκληρότητά του (για να μη μας κάτσει στον φάρυγγα) και μετά το καταπίνουμε χωρίς να το μασήσουμε γιατί είναι καυστικό (κάποιοι το συνοδεύουν με λίγο μέλι).
Ημερησίως τρώμε τρία μπαλάκια ή πίνουμε τρία αφεψήματα από σκόνη δρακοντιάς ποσότητας ίσης με αυτής του μικρού ρεβυθιού.