Ορθογραφικά (ΙΓ’): οι ομόηχες λέξεις «στοίχος» και «στίχος»

Τα ομόηχα ουσιαστικά στίχος και στοίχος σημαίνουν και τα δύο «γραμμή, αράδα, σειρά». ΄Ομως το μεν στίχος δηλώνει γραμμή ποιήματος, το δε στοίχος γραμμή σε οποιαδήποτε διάταξη (γυμναστικής, στρατού κ.λπ.). Και τα δύο ωστόσο προέρχονται από το αρχαίο ρήμα στείχω που σημαίνει βαδίζω σε σειρές.
Από το ουσιαστικό στίχος παράγονται τα : στιχου-ργός (στιχουργώ, στιχούργημα, στιχουργικός), στιχο-πλόκος, στιχο-γράφος, διά-στιχο (= το μεταξύ των σειρών τυπωμένου κειμένου διάστημα, εξ ου διαστιχώνω, διαστίχωση), κατά-στιχο (> κατά στίχον, δηλ. τα γραμμένα κατά σειρά), στιχό-μετρο (και στιγμιόμετρο, = αριθμημένος κανόνας για τη μέτρηση των στίχων), στιχο-μυθία (=διάλογος), ημι-στίχιο, μονό-στιχο, δί-στιχο, τρί-στιχο, τετρά-στιχο, πολύ-στιχο κ.ά.
Από το ουσιαστικό στοίχος παράγονται τα: στοιχ-ίζω (= βάζω στην ίδια γραμμή, εξισορροπώ, εξισώνω), περι-στοιχ-ίζω, στοιχ-ηδόν (= στή γραμμή), αντί-στοιχος (αντιστοιχώ, αντιστοιχία), σύ-στοιχος (συ-στοιχώ, συ-στοιχία), -στοιχία (αμαξο-στοιχία, δενδρο-στοιχία, κιονο-στοιχία, οδοντο-στοιχία), στοιχώ, στοιχούμαι (=μπαίνω στην ίδια γραμμή), στοίχ-ημα, στοιχ-ηματίζω, στοίχ-ηση, στοιχ-είο, στοιχ-ειώδης, στοιχ-ειακός, στοιχ-ειώνω (στοιχείωση, μεταστοιχείωση), α-στοιχ-είωτος, στοιχ-ειοθέτης (στοιχ-ειοθετώ, στοιχ-ειοθεσία, στοιχ-ειοθέτηση), στοιχ-ειοθήκη, στοιχ-ειό (στοιχ-ειώνω, στοιχ-είωμα).

Φοίβος Ι. Πιομπίνος  piombinos.blogspot.gr