Η ανατροπή του Φωτός: το φως απλώς καταργεί το σκοτάδι!

Όλο το σύστημα, την ψευδαίσθηση του Μάτριξ μόνο το φως μπορεί να την αναιρέσει, να την εξαφανίσει. Και η πιο “πρωτοποριακή” οπτική, και η πιο «ψυλλιασμένη» άποψη περί τέχνης, πολιτιστικών δρώμενων και ερμηνείας της πραγματικότητας, από και μέσα στο σύστημα είναι. Το σύστημα διαρκώς σου δίνει πληροφορία, λόγου χάριν για το άδικο, το παράλογο, την βία κ.λπ., που όμως δεν ξέρεις πώς να την διαχειριστείς, τι να την κάνεις. Γιατί το μόνο που δεν σου δίνει είναι τα κλειδιά για να βγεις έξω από αυτό. Απλώς σου επιτρέπει να έχεις κάποια οπτική ή προσωπική στάση ερμηνείας των πραγμάτων μέσα από τα δεδομένα που το ίδιο το σύστημα σου δίνει, την οποία μάλιστα στάση τάχιστα ενσωματώνει αφού νιώθει πανίσχυρο. Ο επαναστάτης, ο εικονοκλάστης, ο περιθωριακός, είναι προβλεπόμενα λειτουργικά στοιχεία του συστήματος: οι εξατμίσεις του! Ακόμα κι εκείνος που καταγγέλλει το σύστημα μέσα, ας πούμε, από την τέχνη, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ζωγραφίζει φτερούγες ελευθερίας στους τοίχους της φυλακής του. Όπως τα φτερά που βάζει στην ωμή γύμνια των καλλιτεχνικών του φαντασιώσεων ο Τσαρούχης, που όμως δεν αναιρούν την ασχήμια. Η τέχνη εντός του Μάτριξ απλώς εξωραΐζει, διακοσμεί την ψευδαίσθηση. Το απόλυτο happening είναι να βγεις από την φυλακή του Μάτριξ και να αντικρίσεις κατάματα την ολοσχερή αθωότητα των συμπάντων του Φωτός. Εκείνο που παίζεται ταυτόχρονα στο εδώ και το τώρα, στο σημείο και την στιγμή όπου είσαι: σύμπαντα, κόσμοι, διαστάσεις, χρώματα, ήχοι, διαπερατότητα, όντα, δημιουργίες, αγάπη, ευφυΐα, φως! Την υπέρτατη δημιουργία του Φωτός!