Γλωσσικά τινα (ΣΟΓ’): πώς ο οίνος έγινε κρασί;

Η λέξη κρασί προέρχεται από τη μεσαιωνική κρασίον, υποκοριστικό του κράσις, που δήλωνε αρχικά την ανάμειξη οίνου και νερού, δηλαδή τον κεκραμένον οίνον, τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στα συμπόσια για να μη μεθούν, αλλά να παραμένουν νηφάλιοι, ώστε να  μπορούν να διεξάγουν τις φιλοσοφικές συζητήσεις τους. Εμείς ουσιαστικά δεν πίνουμε κρασί, δηλαδή κεκραμένον οίνον αλλά άκρατον οίνον, δηλαδή τον οίνο που δεν έχει αναμιχθεί με νερό, όπως το συνήθιζαν οι Αρχαίοι. Η αρχαία ελληνική λέξη οίνος έχει διατηρηθεί αυτούσια μόνο ως μέρος του θρησκευτικού λεξιλογίου, προσδιορίζοντας το κρασί που προορίζεται για τη μετάληψη, και ως παράγωγο πολλών σημερινών λέξεων, όπως π.χ. οινοβάρελο, οινοβιομηχανία, οινογεύστης, οινολογία, οινομαγειρείο, οινόπνευμα κ.λπ. Εξάλλου κρατήρας ονομάζεται το μεγάλο εκείνο αρχαιολογικό αγγείο, μέσα στο οποίο γινόταν η ανάμειξη κρασιού (οίνου) με νερό.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos.com