Γλωσσικά τινα (ΡΠ’): διάφορα γλωσσικά στερεότυπα

Υπάρχουν κάποιες λέξεις και γλωσσικές εκφράσεις που έχουν καταντήσει καραμέλες ιδίως στο στόμα των δημοσιογράφων της ραδιοτηλεόρασης, οι οποίοι τις χρησιμοποιούν κατά κόρον θεωρώντας πιθανότατα πώς έτσι κάνουν τα λεγόμενά τους πιο έγκυρα, πιο επίσημα και σοβαροφανή. ΄Ετσι λόγου χάριν όταν γίνει κάποια ληστεία και οι ληστές κατορθώσουν να διαφύγουν, οι αστυνομικοί πάντοτε εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό των δραστών. Κι εγώ τους φαντάζομαι να τρέχουν σαν παρτσακλά εδώ κι εκεί σε αναζήτηση των κακοποιών.
΄Οταν συμβεί κάποια φυσική καταστροφή από σεισμό, πυρκαγιά, πλημμύρα κ.λπ., οι αρμόδιες κρατικές δυνάμεις πάντοτε επιχειρούν, χρησιμοποιώντας το ρήμα αμετάβατο, ώστε ο ακροατής να μένει μονίμως με την απορία του τι, στο διάτανο, επιχειρούν αυτοί.
Kάποιοι καλλιτέχνες αποσπούν κάποιο βραβείο σχετικό με την καλλιτεχνική τους δραστηριότητα λες και το κάνουν δικό τους με τη βία, την αυθαιρεσία ή πλάγιες μεθόδους.
Κάποιο άλλο ρήμα που έχει ιδιαίτερα κακοπάθει και έχει πια σχεδόν καθιερωθεί κακοπαθημένο είναι το ρήμα διαρρέω. ΄Ετσι ακούμε καθημερινά για κάποιον που διέρρευσε λόγου χάριν κάποιο κρατικό μυστικό αντί του ορθού «άφησε να διαρρεύσει κάποιο μυστικό».
Συχνά πυκνά, κυρίως όταν προμηνύεται κάποια θεομηνία, πληροφορούμαστε πως ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός βρίσκεται επί ποδός, έτσι εντελώς αόριστα και ξεκρέμαστα, ενώ η σωστή έκφραση είναι «επί ποδός πολέμου».
΄Οποτε ξεσπάει πυρκαγιά, η πληγείσα περιοχή βρίσκεται πάντοτε σε πύρινη λαίλαπα ή πύρινη κόλαση ή πύρινο κλοιό ή πύρινο εφιάλτη, αφού σκέτη πυρκαγιά δεν νοείται ποτέ για τη δημοσιογραφική ειδησεογραφία, για την οποία συνήθως πλέον δεν βρέχει, αλλά σημειώνεται βροχόπτωση.
Όταν επισκέπτεται τη χώρα μας κάποιος ξένος ηγέτης, λαμβάνονται πάντοτε δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, κι όταν πεθαίνει κάποια προσωπικότητα της χώρας, αυτή πηγαίνει συνήθως στη γειτονιά  των  αγγέλων. Ειδήσεις μεταδίδονται πάντοτε βάσει καλώς πληροφορημένων πηγών. Κάποιους τους βρίσκει άδικος θάνατος, λες και υπάρχει δίκαιος θάνατος. Οι δημοσιογράφοι μάς καλούν να μη δίνουμε σημασία στις Κασσάνδρες της πολιτικής και συχνά πυκνά ζητούν από τον συνομιλητή τους να βάλει άνω τελεία στον προφορικό του λόγο, τη στιγμή που αυτή έχει σχεδόν τελείως καταργηθεί από τον γραπτό. Εξάλλου πολλά και διάφορα γεγονότα βρίσκονται πάντοτε για τους δημοσιογράφους σε εξέλιξη, όπως π.χ. σύσκεψη σε εξέλιξη, συνεδρίαση σε εξέλιξη, αεροπειρατεία σε εξέλιξη, τρομοκρατικό κτύπημα σε εξέλιξη, ακόμα και πυρκαγιά σε εξέλιξη έχουμε δει.
Κάθε καινούργια κυβέρνηση που ορκίζεται βεβαιώνει τον λαό για τις αταλάντευτες αξίες της, ισχυρίζεται πως σελίδη χώρα γυρίζει σελίδα και υπόσχεται σαρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Η δημοσιογραφία πλάθει συνήθως μακροσχενείς νεολογισμούς με συνηθέστερο εκείνον που έχει ως δεύτερο συνθετικό τη λέξη –ποίηση, όπως π.χ. αμοιβαιοποίηση, ανεξαρτητοποίηση, ανωτατοποίηση, αποεπαγγελματοποίηση, αποστρατικοποίηση, βιομηχανοποίηση αντί εκβιομηχάνιση ή εκβιομηχανισμός, γκετοποίηση, δημοκρατικοποίηση αντί εκδημοκρατισμός, ελληνοποίηση αντί εξελληνισμός, θεματικοποίηση ή θεματοποίηση, κοινωνικοποίηση, κολεχτιβοποίηση, λουμπενοποίηση, μεγαλοποίηση, ομαλοποίηση αντί εξομάλυνση, παθητικοποίηση, παραγοντοποίηση, περιθωριοποίηση, ποσοτικοποίηση, προλεταριοποίηση, στοχοποίηση, φτωχοποίηση και άλλα παρόμοια γλωσσικά τέρατα ων ουκ έστιν αριθμός.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com