H κακοποίηση της τέχνης

Από χρόνια  παριστάμεθα μάρτυρες ποικιλόμορφης κακοποίησης της τέχνης. ΄Ετσι γίνονται διάσημοι πολλοί καλλιτέχνες για τις ευφάνταστες ή πρωτότυπες δημιουργίες τους, ακόμα κι αν αυτές είναι αηδιαστικές ή χυδαίες (βλ. τους: Γιαν Φάμπρ, Γιόζεφ Μπόις, Ντάμιεν Χιρστ κ.ά.) ή κακόγουστες ή στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορες, ενώ απουσιάζει το ζητούμενο στην τέχνη, που δεν είναι άλλο από το ιερό κάλλος στον εδώ κόσμο μας των υλομορφοποιημένων ιδεών, κάλλος το οποίο αντιστοιχεί στο αγαθό στον αιθερικό κόσμο και στο αληθές  στον πνευματικό κόσμο. Το κακό έχει παραγίνει με την κακοποίηση των ζώων εν ονόματι της τέχνης. Τελευταία διαβάσαμε στον Τύπο πως η Λένα Κιτσοπούλου, θεωρώντας προφανώς πως ασκεί ένα καλλιτεχνικό δικαίωμά της, προέβη σε θανάτωση ζώων. Τι να περιμένεις άλλωστε από μια τεταραγμένη,  ως φαίνεται, προσωπικότητα, η οποία μάς έχει περιλούσει με  τις βωμολοχίες και τις ασχήμιες της υπό τον λιβανωτό των κουλτουριάρηδων θαυμαστών της. Το ίδιο συμβαίνει και με τον σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη, του οποίου οι διάλογοι στις ταινίες του βρίθουν πάντοτε από βρισιές που τις αλληλοεκτοξεύουν οι οργισμένοι ήρωές του. Εκείνο ωστόσο που βρίσκω εξοργιστικό είναι που σε κάτι τέτοιους χυδαιολόγους δίνεται βήμα από κάποια πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Όμως το Εθνικό Θέατρο δεν είναι όπως οποιοδήποτε ιδιωτικό θέατρο, αφού αποσκοπεί στη θεατρική παιδεία των Ελλήνων μέσω κυρίως του κλασικού και πολυδάπανου ρεπερτορίου, με σεβασμό βέβαια στην ιστορικότητα των σκηνοθετημένων έργων, απαλλαγμένων από την επίδειξη μοντερνιστικών ανεβασμάτων και τις αυθαίρετες αλλοιώσεις των κειμένων.   Με εξοργίζει, λοιπόν, και αγανακτώ που ως φορολογούμενος επιβαρύνομαι υποχρεωτικά για το ανέβασμα των έργων της Λένας Κιτσοπούλου και των παρομοίων της αισχρολόγων, που κάποιοι τους έχρισαν ταγούς στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι και μάς τους επέβαλαν με το έτσι θέλω. 

       Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com