Οι μετονομασίες των Δημοσίων Υπηρεσιών

Από τη Μεταπολίτευση και εντεύθεν, έχει σχεδόν καθιερωθεί με κάθε αλλαγή ή ανασχηματισμό κυβέρνησης να αλλάζουν οι ονομασίες των Υπουργείων καθώς και των εξαρτωμένων απ’ αυτές Δημοσίων Υπηρεσιών. Εφαρμόζεται δηλαδή η λαϊκή ρήση: «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς». ΄Ετσι, λόγου χάριν, το Εθνικό ΄Ιδρυμα Ραδιοφωνίας μετονομάστηκε κατά καιρούς από ΕΙΡ (1945) σε ΕΙΡΤ, ΕΡΑ, ΕΡΤ, ΝΕΤ και δεν θυμάμαι τί άλλο, και τώρα προτείνεται, όταν με το καλό επαναλειτουργήσει, να ονομαστεί ΝΕΡΙΤ (ευφάνταστη, μα την αλήθεια, επωνυμία!). Χαρά στο πρόβλημα θα μού αντιτείνουν κάποιοι. Κι όμως. Καταρχάς η πράξη αυτή διακόπτει την ομαλή συνέχεια της λειτουργίας του κράτους και αποπροσανατολίζει τους πολίτες, οι οποίοι χάνουν έτσι τα σταθερά τους σημεία αναφοράς στην κρατική μηχανή. Η “συνέχεια” όμως της Πολιτείας, που ισχύει σε όλα τα κράτη της Εσπερίας, αποτελεί για τους Έλληνες όνειρο απατηλό. Έπειτα το κόστος της πράξης αυτής για τον κρατικό προϋπολογισμό είναι τεράστιο, όσο κι αν αυτό σάς φαίνεται αμελητέο. Σκεφθείτε μονάχα πόσες νέες ταμπέλες και πινακίδες πρέπει κάθε φορά να αντικαθιστούν εκείνες με την προηγούμενη ονομασία. Σκεφθείτε όλα τα λογότυπα σε επιστολόχαρτα, χαρτοφακέλους, επισκεπτήρια των στελεχών και άλλα έντυπα πρέπει επίσης να ξανατυπωθούν με τη νέα ονομασία, πόσες νέες σφραγίδες να κατασκευαστούν. Καί όλα αυτά για μιάν απλή μετονομασία!

Φοίβος Ι. Πιομπίνος  piombinos.blogspot.gr