Περί του σταυρού

Πάντοτε μού κάνει δυσάρεστη εντύπωση η έμφαση που δίνει η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο σταυρικό μαρτύριο του Χριστού, σε αντίθεση προς την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία που επικεντρώνεται στο αναστάσιμο μήνυμα του Χριστιανισμού. Οι περισσότεροι ιεροί ναοί του καθολικού δόγματος, ιδίως της Αντιμεταρρύθμισης, στην Ιταλία και καθ’ υπερβολήν στην Ισπανία, βρίθουν από αιμόφυρτες παραστάσεις του Ιησού με το αγκαθωτό στεφάνι ή με ολόσωμες γλυπτικές παραστάσεις του νεκρού Ιησού μέσα σε γυάλινες λάρνακες, που προκαλούν τον αποτροπιασμό των πιστών άλλων χριστιανικών δογμάτων με τη θανατόφιλη ατμόσφαιρα που αποπνέουν. Στις ορθόδοξες εκκλησίες ο εσταυρωμένος Ιησούς αποφεύγεται να δείχνεται στους πιστούς, αφού είναι στημένος μέσα στο ιερό πίσω από την αγία τράπεζα, και μόνο τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή τον στήνουν στον κυρίως ναό. Η ορθόδοξη λειτουργική, δογματική και ασκητική παράδοση δεν προβάλλει τον σταυρό με τον Χριστό επάνω, αλλά προβάλλει «το κατ’ εξοχήν όπλο του θριάμβου του Χριστού, τον Τίμιο Σταυρό», χωρίς τον Χριστό. Και δικαίως, αφού ο κενός Σταυρός παραπέμπει στην Ανάσταση, στην κατατρόπωση του θανάτου που προσπάθησε να κρατήσει δέσμια την πηγή της Ζωής. Για μας τους ορθοδόξους δεν προέχει το ότι μαρτύρησε και σταυρώθηκε ο Κύριος, αλλά το ότι δεν μπόρεσε ο θάνατος να Τον νικήσει· το ότι με τα πάθη Του δοξάστηκε, ανατρέποντας τα πάντα τόσο στα επίγεια όσο και στα επουράνια. ΄Ετσι ο Σταυρός κατέστη το σύμβολο της μεγίστης ανατροπής στους αιώνες των αιώνων, αφού από όργανο άκρας ταπείνωσης κατέστη όργανο μέγιστης δόξας, από όργανο μαρτυρίου και θανάτου έγινε το ξύλο της Ζωής. Στην Ορθοδοξία ο Σταυρός προβάλλεται κενός, χωρίς τον Εσταυρωμένος, ως ομολογία της Ανάστασής Του για τη σωτηρία ολόκληρου του ανθρώπινου γένους.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος piombinos.com