Περί των φυλακών

Θεωρώ γενικά απαράδεκτο τον θεσμό των φυλακών. Πώς είναι δυνατόν να κλείνει η κοινωνία ένα άτομο στη φυλακή, να στερεί την ελευθερία από ένα άτομο; Ο αείμνηστος καθηγητής του Ποινικού Δικαίου Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης έλεγε πως μετά τον εγκλεισμό ενός ατόμου επί 15 χρόνια στη φυλακή,  δεν έχουμε να κάνουμε μ’έναν άνθρωπο. Άλλωστε ποτέ οι φυλακές δεν απέτρεψαν ανά τους αιώνες την εγκληματικότητα. Παρά το φόβητρο του εγκλεισμού, οι κλέφτες εξακολούθησαν να κλέβουν και οι φονιάδες να σκοτώνουν. Οι πάντες γνωρίζουν πως μόνο σωφρονιστήρια δεν είναι οι φυλακές και πως οι νεαροί ιδίως τρόφιμοί τους βγαίνουν ξεσκολισμένοι παραβατικοί από εκεί μέσα. Στη φυλακή πρέπει να κλείνονται μόνοι οι διεστραμμένοι εγκληματίες (σαδιστές, παιδόφιλοι, βιαστές κ.λ.π.), από τους οποίους κινδυνεύει το κοινωνικό σύνολο που πρέπει να  προστατευθεί. Η κοινωνία δεν κινδυνεύει όμως από κάποιον που εγκλημάτησε εν βρασμώ ψυχής (βλέπε έγκλημα τιμής) η από κάποιον που καταχράστηκε χρήματα. Αυτοί θα πρέπει να παρέχουν, ανάλογα με την ποινή τους, κοινωνική εργασία, μισθοδοτούμενοι συμβολικά, αντί να παρασιτούν στις φυλακές εις βάρος της κοινωνίας, ενώ οι επικίνδυνοι εγκληματίες θα πρέπει να ασκούν κάποιες εργασίες μέσα, εννοείται,  στα δεσμωτήρια.

Εξάλλου ούτε η εκτέλεση κάποιων κακούργων σταμάτησε τη διάπραξη κακουργημάτων. Αναρωτιέμαι πως δικαιολογείται κάποια κοινωνία να εκτελεί εν ψυχρώ κάποιους εγκληματίες. Οποιοσδήποτε  παραγωγός υλικών, άψυχων πραγμάτων δικαιούται  να καταστρέψει ένα αντικείμενο, αφού μπορεί όποτε το θελήσει να το ξαναφτιάξει. Όμως κανείς θνητός δεν μπορεί να φτιάξει ζωή, οπότε δεν δικαιούται να την αφαιρεί, ακόμα και για «ιερούς σκοπούς». Δεν επιτρέπεται στον άνθρωπο να διαβαίνει τη γραμμή του αίματος, ιδίως σε περιόδους ειρήνης οπότε προστατεύεται από την αστυνομία και τα δικαστήρια. Η αυτοδικία είναι απαράδεκτη. Ο πατροκτόνος της Ζακύνθου είχε όλα τα δίκαια του κόσμου να μισεί τον γεννήτορά του, όχι όμως και να τον σκοτώσει και  να νιώθει πολύ χαρούμενος που επέστρεψε στο σπίτι του, και μάλιστα χαμογελαστός και καταχειροκροτούμενος. Ο φόνος είναι φόνος και τίποτα δεν μπορεί να τον δικαιώσει, ούτε να τον απαλείψει.

     Φοίβος Ι. Πιομπίνος    piombinos.com