Σχετικά με τις παραδοσιακές ενδυμασίες

Αλγεινή κατάπληξη προξενεί η διαπίστωση πως από τα απανταχού λαογραφικά μουσεία ή μουσεία λαϊκής τέχνης της χώρας μας απουσιάζουν παντελώς οι λαϊκές φορεσιές των ελληνικών κοινοτήτων της διασποράς. Στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης της Αθήνας εκτίθενται μόνο  δείγματα παραδοσιακών ενδυμασιών διαφόρων περιοχών της ελλαδικής επικράτειας και μόνο στο Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζεται μία στολή της διασποράς. Θαρρείς και δεν  απετέλεσαν μέχρι το 1922 μέρος του ελληνισμού  οι Πόντιοι, οι Καππαδόκες, οι κάτοικοι της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Κύπρου ή του Μοναστηρίου. Πώς είναι δυνατόν να αγνοείται σκανδαλωδώς η λαϊκή τέχνη των χαμένων πατρίδων; Πώς είναι δυνατόν να παραγράφονται,   μουσειολογικά τουλάχιστον, οι  λαϊκές  ενδυμασίες  των αμιγώς ελληνικών πληθυσμιακών συνόλων που  μεγαλούργησαν  και  ήκμασαν σε περιοχές,  οι οποίες μπορεί μεν σήμερα να μην αποτελούν τμήμα του νεοελληνικού κρατικού μορφώματος, όμως απετέλεσαν επί αιώνες κοιτίδες ελληνικού πολιτισμού και φρονήματος; Ενώ εδώ, στην ίδια περιοχή, η τοπική ενδυμασία ενός χωριού διέφερε από του άλλου, πώς νοείται ευρύτατες κι επομένως πλουσιότατες ενδυματολογικά περιοχές του ελληνισμού,  έξω βέβαια από τα σημερινά του σύνορα, να μην αντιπροσωπεύονται  ούτε με ένα δείγμα από τις φορεσιές τους; Είναι επιεικώς απαράδεκτη αυτή η παράλειψη, που δείχνει σαν να ντρεπόμαστε για τους εκτός Ελλάδας αδελφούς μας ή σαν να θέλουμε να λησμονήσουμε ή να απωθήσουμε στο συλλογικό μας υποσυνείδητο γεγονότα που ανάμνησή τους μάς είναι ακόμη  οδυνηρή, αβάστακτη.

Φοίβος Ι. Πιομπίνος   piombinos bogspot.com